Πέμπτη 23 Απριλίου 2015

Ποτέ πια

Μια παλιά ιδέα παρακινήθηκε από μια καινούρια και βγήκε από το συρτάρι! Μια Πριγκίπισσα σκούντησε μια Woman κι έτσι οι Ιστορίες της νύχτας θα διαδραματίζονται Σ' ένα μπαρ που λέγεται Το λάθος.








by Skybase

Θα σας μιλήσω για ανθρώπους που παραπατούν αριστερά μεθυσμένοι από 'κεινο το γλυκόπιοτο και πανάκριβο όνειρο που λέγεται ζωή. Για ανθρώπους που κλαίνε όταν νικούν και νιώθουν λεύτεροι μες στις φυλακές. Για ανθρώπους που τους βρίσκει η νύχτα σ' ένα μπαρ που λέγεται Το λάθος.

Τις ιστορίες των θαμώνων αυτού του μπαρ μου τις διηγήθηκαν ο Σωκράτης και η Τζένη, δυο σύννεφα τραυματισμένα από τα βέλη του έρωτα. Καταδικασμένα να σκεπάζουν τον ήλιο τους και να δακρύζουν καταιγίδες κάθε φορά που τολμούσαν να υποκύψουν στον έρωτά τους.




ΠΟΤΕ ΠΙΑ
Πόσο γρήγορα έφτασε απόψε στο Λάθος! Ο Σωκράτης της άνοιξε την πόρτα, όμως εκείνη μπήκε μ' όλο το βάρος της ριγμένο μπροστά. Σαν κάτι να έσπρωχνε, σαν κάτι να την έσπρωχνε.
-Τα 'πινες αλλού; Τη ρώτησε για να εξηγήσει το περπάτημά της. Ήταν σίγουρος πως δεν είχε πιει ούτε στάλα. Τόσα χρόνια είχε μάθει να αναγνωρίζει την ποσότητα του αλκοόλ που είχε καταναλώσει κάποιος με την πρώτη ματιά. Γι΄ αυτό και μπορούσε πάντα να αποτρέψει τη λάθος κίνηση.

Αυτό που δεν μπορούσε να δει ο Σωκράτης ήταν η καρδιά. Που τα βράδια βάζει νωρίς για ύπνο το μυαλό κι ανηφορίζει στ' απόμερα σοκάκια των ματαιώσεων.

by Christian Schloe


Η Τζένη μπορούσε να διακρίνει τα ίχνη κάθε καρδιάς παντού μες στο μπαρ. Φαινόταν προσηλωμένη στο έργο της, στις παραγγελίες και τη μεταφορά του μεγάλου δίσκου, όμως η προσοχή της ήταν στραμμένη αλλού. Στις απογοητεύσεις που έσερναν πίσω τους οι θαμώνες.

Κι αμέσως είδε τι βάραινε τη Σοφία. Κρατούσε σφιχτά, όπως η μάνα το παιδί της μες στην καταστροφή, ένα κομμάτι ερείπιο. Ό,τι είχε απομείνει από ένα όνειρο που χρόνια κρεμόταν από μια λεπτή ελπίδα. Που είχε απόψε κοπεί βυθίζοντας στο σκοτάδι τις βραδινές προσευχές της. 

by Christian Schloe


Η Νίκη κι ο Μηνάς την είδαν και της έκαναν χώρο στο μικρό καναπεδάκι. Ανάμεσά τους. Μια υπόνοια, καχεχτική κι αδύναμη, είχε σφηνωθεί τις τελευταίες μέρες στην αγκαλιά τους και προσπαθούσαν να την κάνουν να νιώσει νιώσει ενοχές και να φύγει μένοντας ο άλλον μακριά από τον άλλον.

Η Σοφία κουλουριάστηκε στην πολυθρόνα κι έμεινε να κοτάζει το κενό που είχε αφήσει το ζευγάρι. Τεράστιο της φάνηκε. Και γεμάτο. Μα δεν είχε τη δύναμη απόψε για καμιά άλλη τρελή σκέψη. Μόνο για τη δική της. 
-Τι έχεις, Σοφάκι; Ρώτησε η Νίκη κι έστειλε το Μηνά να της πάρει ποτό. Bellini;
-Ναι. Με τέσσερις σταγόνες λεμόνι! Δεν έχω! Αυτό είναι το πρόβλημά μου.
-Δεν έχεις τι;
-Μέλλον.

Τα στιγματισμένα αύριο, τα κατεστραμμένα χτες και τα θολωμένα τώρα κυκλοφορούσαν σ' αυτό το μπαρ ελεύθερα. Δίχως ντροπή. Τα είχαν βρει με τον εαυτό τους και διόλου δεν τα ένοιαζε η γνώμη των άλλων.

by Christian Schloe


Γι΄αυτό και η Νίκη άναψε τσιγάρο, όπως συνήθως κι απάντησε με ψυχραιμία.
-Κάθε μέρα ξημερώνει, ό,τι κι αν μας κάνουν.
-Θα πεθάνω Σοφάκι. Είπε ξεψυχισμένα η Σοφία και η φλόγα του κεριού μπροστά της άρπαξε αυτή τη μικρή ανάσα να τη στείλει ευχή στις φωτιές του κόσμου.
-Και είναι κακό αυτό; Εμείς σε λέμε Σοφάκι, επειδή...
-Ξέρω, Μηνά! Επειδή είμαι μικρομαμωμένη, χαρούμενη συνέχεια...
-Επειδή σ' αγαπάμε και σ' έχουμε έννοια σαν να ήσουν η μικρή μας αδερφούλα!
-Κόρη, αδερφή, φίλη... Μάνα ήθελα να γίνω. Και δεν θα γίνω. Ήθελα ν' αφήσω το Σοφάκι πίσω μου και να νιώσω επιτέλους τη Σοφία να ζει.

Εκείνα που δίνουν χαρά τη μέρα, τη νύχτα, στο ημίφως, χάνουν τη λάμψη τους. Τ' αστέρια φωτίζουν μόνο τις σκοτεινές σκέψεις, η ησυχία μιλά μόνο για τ' ανείπωτα.

Τα φώτα χαμήλωσαν κι άλλο. Μπορεί να άκουγαν συνέχεια για όνειρα που βυθίζονταν στο πένθος κι έπνιγαν τις αντοχές των ανθρώπων, μα δεν είχαν συνηθίσει. Κάθε φορά ταράζονταν.


by Christian Schloe


Η Σοφία πήγε στο μπαρ, παράγγειλε ακόμα ένα bellini με τέσσερις σταγόνες λεμόνι Κι έδωσε παραγγελιά:

"Ήταν νύχτα θυμάμαι
απόκριση καμιά!....
Μπροστά μου η πύλη ορθάνοιχτη
κι η τρέλα ήταν κοντά,
μ' ένα καλαήδισμα
πουλιού στην ερημιά να λέει:
ποτέ! ποτέ! ποτέ πια!..."

Ποτέ πια δεν θα μπορούσε να ονειρευτεί αυτό που επιθυμούσε. Ήπιε στην υγειά της ελευθερίας! Μιας ελευθερίας που ποτέ δεν είχε ζητήσει, μα της είχε δοθεί απόψε και ήταν αποφασισμένη να την εκμεταλλευτεί. Και ήταν το μπαρ το κατάλληλο μέρος.


50 σχόλια:

  1. Περιμένω τη συνέχεια της ιστορίας σου Αλεξάνδρα μου. Η γραφή σου πολύ όμορφη, ποιητική σχεδόν!
    Για να καταλάβω ( και δεν είμαι ξανθιά πανάθεμά με) μπαίνει στις Ιστορίες της Νύχτας ή θα γράψεις άλλη ιστορίας για αυτές;
    Τα φιλιά μου και την αγάπη μου!♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το έγραψα για τις Ιστορίες σου, Αριστέα! Και η συνέχεια θα γραφτεί στις επόμενες Ιστορίες σου. Αν με ρωτάς αν θα το βάλεις στη λίστα, ε, αυτό λίγη σημασία έχει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ωχ θεέ μου ...Θα έρθει η άλλη ( λέγε με Πέτρα, ξανθ- αγαπημένη-Παναγιά) και θα με κοροϊδεύει! Που δεν κατάλαβα!
      Τρέχωωωωωω! :)))

      Διαγραφή
    2. Θα της το διαγράψω, παιδί μου! Εδώ μόνο εγκώμια αφήνω να δημοσιεύονται!

      Διαγραφή
    3. Εγώ για να ξεκινήσω από τα σίγουρα (που κατάλαβα!) θαύμασα τις εικόνες τού αγαπημένου μου Christian Schloe. Επίσης θαύμασα τη γραφή της Αλεξάνδρας μας, όπως πάντα. Τα υπόλοιπα δεν τα κατάλαβα ούτε κι εγώ ("Μια παλιά ιδέα παρακινήθηκε από μια καινούρια και βγήκε από το συρτάρι! Μια Πριγκίπισσα σκούντησε μια Woman κι έτσι οι Ιστορίες της νύχτας θα διαδραματίζονται Σ' ένα μπαρ που λέγεται Το λάθος")...αλλά θα εκπλαγώ αν εκπλαγείτε αφού! Αχαχα! Φιλιά!

      Διαγραφή
    4. Δυο κλικ δρόμος είναι βρε Πέτρα μου η εξήγηση!!!!
      Κι εμένα μου αρέσουν πολύ οι εικόνες! Πρόσφατα τον γνώρισα, ψάχνοντας εικόνα για το Συμπόσιο!

      Διαγραφή
  3. Στρώσου και γράψε τη συνέχεια τώώώώρα, αν δεν το έχεις κάνει ήδη!
    Πάάάάάρα πολύ μου άρεσε ό,τι διάβασα μέχρι στιγμής!!!
    ΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ πολλά (χωρίς καμία σταγόνα λεμόνι!)
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Χι,χι! Σωστό, ξινό φιλί δεν λέει!!!!
    Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω γράψει τη συνέχεια, αλλά τώρα που δηόσια έκανα την αρχή, σίγουρα θα το συνεχίσω!!!!
    Καλό βραδάκι, Γιάννα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. καλησπερα
    υπεροχα ειδες τους χαρακτηρες!!!!...περιμενω τη συνεχεια

    πολλα φιλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελπίζω να πεις το ίδιο και στη συνέχεια, που οι χαρακτήρες θα κάνουν και πράγματα!
      Φιλιά κι από μένα!

      Διαγραφή
  6. Ελπίζω μόνο να έχεις στρωθεί και να γράφεις..χαχα!
    Υπέροχη η ιστορία σου!!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου, Μαράκι! Αυτή τη φορά είπα να μην είμαι σύντομη, ελπίζω να μη σε κούρασε...

      Διαγραφή
  7. Να δώσω κι εγώ την παραγγελιά μου;
    Τη συνέχεια παρακαλώ...
    Και μου θύμισες κι ένα μπαρ μ' αυτό το όνομα "Λάθος", στα στενά του Ναυπλίου. Υπέροχο μαγαζί... Σαν να βρέθηκα απόψε εκεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Και βέβαια μας αναψες την φαντασια και θελουμε την συνεχεια .. ωραια ιστορια και η γραφή σαν νερακι τρεχει αβιαστα το διαβασμα της... Αλεξανδρα μου... περιμένουμε.το ξεκινημα εγινε.....φιλακιαααααα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και είχα μια έννοια που είναι τόσο μεγάλη, Σμαραγδένια μου! Φιλιά!!!!

      Διαγραφή
  9. Όμορφη ιστορία.
    Περιμένω την συνέχεια.
    Φιλακια ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Κι Εγώ περιμένω τη συνέχεια... Το πρώτο μέρος μου "ξύπνησε" κάποια κρυμμένα συνασιθήματα......
    Τα φιλιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι; Είμαι περίεργη πώς θα σου φανεί η συνέχεια...
      Σ' ευχαριστώ για το πέρασμά σου, Μαρία μου!

      Διαγραφή
  11. άνθρωποι και συναισθήματα! με τη γραφή σου τα έκανα εικόνες και κάθησα σε μια ακρούλα του μπαρ απαρατήρητη από τους ήρωες σου.... και τώρα περιμένω τη συνέχεια.Τα φιλιά μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Την καλύτερη θέση έπιασες!!!!
      Χρόνια πολλά για τη γιορτή σου!

      Διαγραφή
  12. Συναρπαστικό, ποιητικό και μας κάνει να αδημονούμε για τη συνέχεια!...
    Καλημέρα σου
    Μαρίνα - Όλγα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Τώρα εσύ πιστεύεις ότι θα σου σχολιάζαμε εδώ χωρίς να μας δώσεις το παρακάτω;;;
    Ναι, θα μπορούσαμε να την ολοκληρώσουμε όπως θα ήθελε ο καθένας, όμως η σύλληψη και η ποιητική απόδοση καθαρά δική σου...
    Φιλιά, Αλεξάνδρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Αν και αντιπαθώ τα μπαρ, κυρίως για τον καπνό και το ημίφως, προχώρησα στην ανάγνωση. Και δεν αρκέστηκα στη μία!
    Γύρισα και κράτησα, Αλεξάνδρα, εκείνο που λες για την καρδιά «Που τα βράδια βάζει νωρίς για ύπνο το μυαλό κι ανηφορίζει στ' απόμερα σοκάκια των ματαιώσεων» και το άλλο, για ένα κομμάτι ερείπιο «Ό,τι είχε απομείνει από ένα όνειρο που χρόνια κρεμόταν από μια λεπτή ελπίδα».
    Λογοτεχνία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολύ χαίρομαι!!!! Που σου άρεσε και που δεν σε πείραξε ούτε ο καπνός ούτε το ημίφως!

      Διαγραφή
  15. Μ'αρέσει...πολύ! Και η φαντασία μου δεν μπορεί να βοηθήσει στο τι θα γίνει παρακάτω...Όμορφα την έντυσες, δηλ το πρώτο μέρος αλλά πήραμε γεύση για το επόμενο. Καθόλου κουραστική και όμορφο θα ήταν να είχε συνέχειες ξέρεις...
    Καλό σου Σ/Κο!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Παω γρηγορα για τηνσυνεχεια!!! Πανεμορφες οι εικονες που επελεξες Αλεξανδρα μου!!
    Ηπια την γουλια μου και συνεχιζω την αναγνωση!!
    Σε φιλω!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σκέφτηκα να βάλω εικόνες για γίνει λίγο πιο ξεκούραστο και πίστευα πως θα δυσκολευτώ να βρω, αλλά, τελικά, εντόπισα αμέσως αυτές που ήθελα!
      Πάω να δω τις εντυπώσεις σου!

      Διαγραφή
  17. Καλημέρα Αλεξάνδρα μου!!!!υπέροχη ιστορία...η γραφή σου συγκλονιστική ....όταν η καρδιά τα βράδια βάζει για ύπνο το μυαλό.......!!!κι όπως κατάλαβες όλοι περιμένουμε τη συνέχεια!!!να σαι καλά!!!φιλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Περιμενω με ανυπομονησια τη συνεχεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Τώρα αρχίζω και σε γνωρίζω....
    Ένιωσα... αυτό μου έμεινε από τη γραφή σου.
    Σαν...πως να το περιγράψω! Σαν να ήταν μια άρπα τα συναισθήματα και τα έπαιζες τόσο επιδέξια και αρμονικά! Σαν ποίηση ο πεζός σου λόγος!
    Υπέροχο Αλεξάνδρα και ναι, θα ήθελα να σε ξαναδιαβάσω σε κάτι τέτοιο !
    Καλό Σ/Κ φιλάκια πολλά :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. "...Τ' αστέρια φωτίζουν μόνο τις σκοτεινές σκέψεις..." Υπέροχη γραφή, θαυμάσια νοήματα κι αφήγηση, σε κάνει να δραπετεύεις απ' τις όποιες σκέψεις σου κι ακολουθείς μ' ενδιαφέρον το κίτρινο φως των αστεριών που κρύβονται οι λέξεις και φωτίζουν πρόσωπα και γεγονότα στην ιστορία σου, Αλεξάνδρα μου!. Ένα ταξίδι ψυχής ανάμεσα στα μυστικά περάσματα του... "Λάθους", τους θαμώνες και τους πρωταγωνιστές του, που αναμένουμε τη συνέχεια για να... "πιούμε" στην επιτυχία σου!
    Καλή συνέχεια και να 'χεις ένα όμορφο Σαββατόβραδο!
    Φιλιά πολλά με μια μεγάλη αγκαλιά!:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κατερίνα μου! Πολύ χάρηκα που το διάβασες χωρίς να κουραστείς! Να είσαι καλά!!!!

      Διαγραφή
  21. Να συμπληρώσω πως ο συνδυασμός με τις φωτογραφίες σου είναι καταπληκτικός! Φιλάκια!:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Ο κατάλληλος χώρος...ένα μπαρ για να μιλήσεις για τα κατεστραμμένα χτες, τα θολωμένα τώρα και τα στιγματισμένα αύριο. Υπέροχη ιστορία και περιμένω την συνέχεια.
    Καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Υπέροχη γραφή, άψογα συνδυασμένη με τις φωτογραφίες!
    Περιμένω κι εγώ τη συνέχεια... και ελπίζω να τη γράφεις τώρα που σου γράφω, ε;
    :))
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Ο τρόπος γραφής σου πολύ ποιητικός Αλεξάνδρα μου και η ιστορία πολύ ιδιαίτερη! Πάω να διαβάσω τη συνέχεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

.

Η φωτογραφία μου
"Κι αν νικημένη η ομορφιά, ανίκητα τα μάτια, που κάποτε λοξοδρομούν και βρίσκουν μονοπάτια. Κι αν μεγαλώνω, το παιδί χτίζει γλυκιά αλήθεια και πλάθει μες στην πόλη του γαλήνης παραμύθια. Και σαν τα ερωτήματα ζητήσουν απαντήσεις, ξεχειλισμένες μαγικές μέσα μου συγκινήσεις." Άρης Άλμπης