Παρασκευή 3 Ιουλίου 2015

Εκτός ή εντός κλίματος;


by DestinyBlue


Ξεφτέρι δε με λες...

γι' αυτό και δε θα ασχοληθώ με το δημοψήφισμα, αλλά με την αντιμετώπισή του.
Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να υποσχέθηκε προεκλογικά πως θα καταργήσει τα μνημόνια και να μην το έκανε τελικά, όμως η ερώτηση του δημοψηφίσματος ήταν ξεκάθαρη και σταθερή: ναι ή όχι σε μια συγκεκριμένη πρόταση των θεσμών.

Θα μου πείτε διάβασε τα ξεφτέρια που κάνουν τις αναλύσεις και μάθε τι κρύβει η ερώτηση του δημοψηφίσματος, δηλαδή τι θα συμβεί αν αποδεχτείς ή αρνηθείς μια συγκεκριμένη συνθήκη! Σωστό, γιατί θα ήταν παράλογο να σήμαινε ότι αποδέχομαι ή όχι τη συγκεκριμένη συνθήκη! Συνωμοσιολογία μυρίζομαι.
Κι εκεί που μες στον πανικό είχα την οικεία και φιλόξενη πεπατημένη μου, να αγανακτήσω με το ΚΚΕ και να διαλέξω πόσο αργά και πόσο βασανιστικά θα πεθάνω, το ΟΧΙ σημαίνει
α) καταστροφή, αλλά και
β) όχι στα μνημόνια

Άρα, 
α) στις δημοκρατίες υπάρχει για το λαό ένας επώδυνος δρόμος και η καταστροφή, δηλαδή ένα αδιέξοδο, αλλά και
β) τασσόμαστε με το ΚΚΕ που λέει όχι στο μνημόνιο των θεσμών και όχι στο μνημόνιο της κυβέρνησης





Και το πρόβλημα, με μνημόνια ή όχι, με κλειστές ή ανοιχτές τράπεζες, με ευημερία ή λιτότητα, παραμένει το ίδιο: κάποιοι δεν έχουν να φάνε και κάποιοι δεν έχουν τι να τα κάνουν! Κάποιοι τιμωρούνται, με ποινές που έχουν ισχύ ακόμα και για τα έκτα τρισέγγονά τους, για λάθη και μικροαπατεωνιές, και κάποιοι δεν τιμωρούνται για εγκλήματα!
Κι αυτό το πρόβλημα το ξεπετάμε με τα γνωστά "έτσι είναι η ζωή" και "γιατί το ΚΚΕ ", ενώ το δημοψήφισμα είναι ζήτημα ζωής και θανάτου.
Μα, θα μου πείτε, είναι κρίσιμες οι στιγμές! Δεν είναι ώρα για φιλοσοφίες, έχουμε μια συγκεκριμένη κατάσταση να αντιμετωπίσουμε! 
Άρα, συμφωνείτε με το ΚΚΕ, που περιμένει να ωριμάσουν οι συνθήκες για τη μεγάλη έξοδο.
Άρα, θα πρέπει πρώτα να φτιάξει η κατάσταση και μετά να σκεφτούμε ποια κατάσταση θέλουμε και πώς θα την κατακτήσουμε

Και η κατάσταση, φυσικά, δεν φτιάχνει ποτέ! Προβλήματα που πρέπει να τα αντιμετωπίζουμε ως φυσικά φαινόμενα, γιατί δεν έχουμε το χρόνο να σκεφτούμε την προέλευσή τους, προκύπτουν συνέχεια: άνοδος της δεξιάς, κίνδυνος του κομμουνισμού, βλέψεις της Τουρκίας, σκάνδαλα, λιτότητα, παγκόσμιες και ευρωπαϊκές αγορές...
Και εντωμεταξύ, κάποιοι, που μάλλον ζουν σε άλλο πλανήτη κι έχουν το χρόνο, σκέφτονται, προγραμματίζουν και υλοποιούν πολέμους, κατακτήσεις και συγχωνεύσεις, κλοπές, επενδύσεις και χαλκεύσεις.
Κι εντωμεταξύ, ψηφίζουμε πολιτικούς για να προβλέπουν και να σχεδιάζουν.
Βέβαια, θα μου πείτε, δεν υπάρχει και κάποιος να μας καθοδηγήσει. Κι εννοείτε, φαντάζομαι, κάποιον που κατάφερε να βγει στην επιφάνεια της δημόσιας ζωής, αφού πρώτα, κάπου αλλού εφάρμοσε την ιδέα του και πέτυχε, και μπορεί να εγγυηθεί ότι θα ξαναπετύχει  κι εδώ άμεσα και χωρίς να χάσουμε τίποτα από όσα απολαμβάνουμε τώρα! 
Ωστόσο, οι περήφανες αναφορές μας στον ηρωισμό του Έλληνα, τις οποίες χρησιμοποιούμε ως πασπαρτού, εμπεριέχουν όλες τη θυσία, την επιλογή του θανάτου στο παρόν για την επικράτηση μιας άλλης κατάστασης στο μέλλον.
Και το κυριότερο, θέλουμε στ΄ αλήθεια να παλέψουμε για έναν κόσμο στον οποίο θα ζήσουν καλύτερα και οι άλλοι; Πιστεύουμε στ' αλήθεια πως αξίζουμε το σεβασμό και την αγάπη, ώστε σε ένα δίκαιο κόσμο, τον οποίο θα διεκδικήσουμε, να είμαστε ικανοί να τα απολαμβάνουμε δίχως να τα πληρώνουμε;

Αν κάποιος έφτασε ως εδώ, θα τον ευχαριστήσω θερμά! Δεν μου αρέσει να πλατειάζω και να κουράζω, όμως καμιά φορά αφήνομαι σε τέτοιες εκτονώσεις, αφού πρώτα έχω ενημερωθεί κι έτσι....

21 σχόλια:

  1. Φοβάμαι πως δεν κατάλαβα και πολλά, καλή μου φίλη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχω γράψει κι άλλες φορές "ακαταλαβίστικα", είναι κάτι που πρέπει να διορθώσω...

      Διαγραφή
  2. Αλεξάνδρα μου, δεν ήταν δύσκολο να φθάσω ως εδώ. Το δύσκολο ήταν να καταλάβω.
    Καλημέρα και καλό Σαββατοκύριακο! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι δύσκολη η αναφορά σε άποψη πέρα από το ναι και το όχι...

      Διαγραφή
  3. Η ανάρτησή σου, αγαπητή μου Αλεξάνδρα, εκφράζει το αδιέξοδο στο οποίο βρισκόμαστε.
    Είναι προφανές ότι λείπει μια ηγετική προσωπικότητα που θα μπορούσε να μιλήσει στο λαό με ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ και θα ενέπνεε την εθνική ενότητα μπροστά στο αδιέξοδο αυτό. Τι θα έλεγε:
    1) Μετά την περίοδο των παχέων αγελάδων 1981-2011, μπήκαμε στην περίοδο των ισχνών αγελάδων.
    2) Η φτώχεια που ήρθε, θα μείνει για αρκετά χρόνια.
    3) Η φτώχεια εντός τού κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος θα συνεπάγεται τη συνεχή εκχώρηση της εθνικής μας κυριαρχίας, μέχρις ότου η χώρα καταστεί φθηνή επαρχία ενός γραφειοκρατικού μορφώματος, το οποίο θα ρυθμίζει τις τύχες των υπηκόων χωρίς καμιά δημοκρατική νομιμοποίηση.
    4) Η φτώχεια εκτός τού κοινού νομίσματος, δηλαδή με δραχμή, θα είναι βαθύτερη αρχικά, 1-2 έτη, αλλά θα δώσει τη δυνατότητα να ανασυνταχθεί παραγωγικά η χώρα και να αρχίσει να ανακάμπτει, χωρίς βέβαια να μπορεί να φτάσει στην ευημερία τής παραπάνω τριακονταετίας.
    5) Η σταδιακή ανάκαμψη με το εθνικό νόμισμα θα φέρει την εθνική αυτογνωσία, μέσα από την οποία θα φτάσουμε σε μια νέα κοινωνία αυτάρκειας, μακριά από την ατομικιστική καταναλωτική κοινωνία.
    6) Ανακάμπτοντας θα μπορέσουμε να διασφαλίσουμε την εθνική μας άμυνα.
    7) Ανακάμπτοντας θα αρχίσουμε να αποπληρώνουμε σταδιακά τα χρέη μας, μετά από σοβαρές διαπραγματεύσεις.

    Έρχομαι στο δημοψήφισμα:
    α) Η προκήρυξή του αποτελεί λάθος κίνηση της κυβέρνησης μπροστά στο αδιέξοδο στο οποίο περιήλθε, δέσμια των προεκλογικών υπερβολών.
    β) Μετά την εξαγγελία του, παρότι το θεωρώ λάθος, παίρνω θέση υπέρ του ΟΧΙ, θεωρώντας το, αφενός ως ευκαιρία έκφρασης αγανάκτησης για την θανατηφόρα «διάσωση» που μας επεφύλαξαν οι σοφοί γραφειοκράτες, αφετέρου ως ευκαιρία εθνικού προβληματισμού όλων.
    γ) Θεωρώ την επιλογή τού ΝΑΙ εντελώς λανθασμένη, αφού δικαιώνει τα μνημόνια.
    δ) Η τοποθέτηση όλων όσων άσκησαν εξουσία μέχρι το Γενάρη 2015, υπέρ του ΝΑΙ, είναι προκλητική. Αφού δεν έχουν το θάρρος να ζητήσουν συγγνώμη, οφείλουν να σιωπήσουν.
    ε) Η τοποθέτηση των άλλων, που δεν άσκησαν εξουσία, υπέρ του ΝΑΙ, θεωρώ πως είναι δικαίωμά τους να έχουν αυτήν την άποψη, και είναι λάθος να τους εγκαλούμε για εθνική μειοδοσία.

    Αναπόφευκτη η μακρηγορία, Αλεξάνδρα, το θέμα πολύ μεγάλο. Να είσαι καλά.
    (Μπορεί κανείς να βρει τα παραπάνω στις έμμετρες αναρτήσεις μου «Για τι πολέμησες πατέρα», «Τριάντα χρόνια», «Δανειστής φίλος», «Ω Πατρίδα», «Ο μπέης Τρόικας», «Ιστορίας ενύπνιον» κλπ).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μα, πόσα χρόνια επιλέγουμε ανάμεσα σε λάθη, ψηφίζουμε το μικρότερο κακό; Και τελικά ζούμε το μεγαλύτερο κακό! Μήπως ήρθε η ώρα να αναρωτηθούμε τι θέλουμε κι αυτό να ζητήσουμε; Γιατί, δυστυχώς, παίζουμε το παιχνίδι εκείνων που υποστηρίζουν το ναι: είμαστε καταδικασμένοι, οπότε ας μην σκεφτούμε το δίκιο και το σωστό.
      Σ' ευχαριστώ, Άρη, που μπήκες στον κόπο να γράψεις την άποψή σου!

      Διαγραφή
  4. Θεωρώ πως το κεφάλαιο: "προβληματισμός" μπορεί να αρχίσει από Δευτέρα. Σαν τις δίαιτες! Πολύ φοβάμαι όμως, πως, όπως γίνεται πάντα και με όλα, θα σπρώξουμε και πάλι το (ακόμα πιο διογκωμένο) πρόβλημα, κάτω από το χαλί, κι ας διογκώνεται σταδιακά, μέχρι που να μας πνίξει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οκ, το παραδέχομαι: είμαι ανυπόμονη και σκέφτομαι πως στη βράση κολλάει το σίδερο!
      Αλλά, τώρα, με ένα μεγάλο όχι, νομίζω μπούμε να προβληματιστούμε περισσότερο.

      Διαγραφή
  5. η εκτόνωση σου μου άρεσε ...
    η κατάσταση δεν αλλάζει με το δημοψήφισμα...
    το θεωρώ γελοίο όλο αυτό που γίνεται νιώθω ότι μας βάζουν να μετρηθούμε μεταξύ μας να κάνουμε μια επαναστασούλα για λίγο και μετά τα πρόβατα πάλι μέσα στο μαντρί...
    σε ευχαριστώ είναι υπέροχος ο χώρος σου και εδώ...
    και οι εικόνες σου τέλειες και λένε πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Επιστρέφοντας στο μαντρί ίσως θα μπορούσαμε να σκεφτούμε μια άλλη πραγματικότητα;
      Να είσαι καλά!

      Διαγραφή
  6. Τα προβλήματα εντείνονται, κανείς δεν έχει την αυταπάτη να θεωρήσει ότι το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα είναι πανάκεια στην χειραφέτηση και στην ανατροπή.
    Όμως το ΟΧΙ είναι μια επιλογή στο ταμπούρι αυτής της πρώτης μεγάλης μάχης που ξεκίνησε ολόγυρά μας.
    Δεν έχουμε περιθώρια να πιάσουμε τα βουνά και να βλέπουμε.
    Οφείλουμε να επιλέξουμε ταμπούρι.
    Και ο διαχωρισμός των κόσμων είναι σαφής, μπαμ κάνει.
    Φιλιά Αλεξάνδρα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όλα μια επιλογή είναι στη θεωρία, αλλά στην πράξη οι επιλογές είναι ελάχιστες και ποτέ δεν δίνονται στο πιάτο...
      (Δηλαδή τα βουνά δεν είναι ταμπούρι;;;)
      Να είσαι καλά, Γιάννη!

      Διαγραφή
  7. Αλεξάνδρα μου και ξεφτέρι σε λέω και τετραπέρατη!! Και πάντα όποτε ερχομαι εδώ προβληματίζομαι θετικά!!
    Στέκομαι σε αυτό που γράφεις εδώ στο τέλος (αφού διάβασα προσεχτικά και τις δυο αναρτήσεις σου), κι αναρωτιέμαι κι εγώ αν πραγματικά ήμαστε ενεργητικά αλληλέγγυοι προς τους συνανθρώπους μας κι αν απουσιάζουν τα ατομικά οφέλη..
    Μου αρέσει πολύ ο συμβολισμός της ομπρελίτσας!!
    Κατά πόσο άραγε παίρνουμε αποφάσεις για το κοινό καλό, και πόσο μπορεί να ναι κοινό αφού ανήκουμε σε ομάδες κι υποομάδες με αντικρουόμενα οφέλη που προκύπτουν αφου προσχωρήσουμε σε αυτές με τις υποκειμενικές μας επιδιώξεις..
    Εχουμε συμφωνήσει σε πανανθρώπινες αξίες.. Τις τηρούμε;; Δώσαμε όλοι όντως την ίδια ερμηνεία σε αυτές;;
    Τελικά όλα είναι θέμα οπτικής. Οσο πιο μέσα ή πιο έξω είσαι σε μια κατάσταση, αναλόγως την ερμηνεύεις..
    Ολο αυτό τον καιρό είμαι πολύ προβληματισμένη, θυμωμένη.. Προσπαθώ όσο πιο ψύχραιμα μπορώ να ακούω, να συζητάω, να συμφωνώ και να διαφωνώ..
    Τις προάλλες , έχοντας συνέχεια στο μυαλό μου την κατάσταση που ζούμε, κι ίσως για πρώτη φορά παύουν να την νιώθουν μόνοι ορισμένοι και γίνεται πλέον εθνικό ζήτημα γιατί μας αφορά όλους κι ας το πηραν χαμπάρι κάποιοι τώρα, ήμουν στο τρένο και πετυχαίνω μια ταμπέλα που έγραφε: don't get in the middle of monkey business. Σε πολύ ελεύθερη μετάφραση δηλαδή, μην μπλεχτείς με ύποπτες σαπιοκαταστάσεις..
    Ωχ λέω, σημάδι;; Από πολιτική και πολιτικές δεν σκαμπάζω γρι, δεν ξέρω αν υπάρχουν κρυφές ατζέντες, κρυφές κινήσεις που εξυπηρετούν συμφέροντα και ποιων τα συμφέροντα..
    Ξέρω ότι πρέπει να κάνουμε επιλογές, με ευθύνη. Κάποιες φορές μπορούμε να μιξάρουμε αλλά ορισμένες φορές είναι πιο σταράτα τα πράγματα. Σίγουρα ο καθένας παίρνει αποφάσεις και διαλέγει με τα κριτήριά του.. Βάζει μπροστά τα παιδιά του, τα λεφτά του, τα ιδανικά του, τα συμφέροντά του.. Επιλέγει θέλοντας και μη..
    Αν υπηρετεί το homo homini lupus est ή το homo sacra res homini
    Οπως κι αν έχει από αύριο πρέπει να μαστε όλοι μαζί. Και κόπο θέλει κι αξίζει!!
    Σε φιλώ Αλεξανδρουλίνι μου γλυκό!!! ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτά που γράφεις, Μαριλένα μου, αν ο καθένας τα θέσει στον εαυτό του και του δώσει μια ειλικρινή απάντηση, τότε έχει διανυθεί ο μισός απαιτούμενος δρόμος για την ξεκάθαρη πολιτική (κι όχι κομματική) τοποθέτηση!
      Σ' ευχαριστώ για τις σκέψεις σου! ♥

      Διαγραφή
  8. Ας ελπισουμε Αλεξανδρα μου να πορετουμε ενωμενοι ολοι γιατι ο δρομος ενια μακρύς και δύσκολος .χρειαζεται πολύ δουλεια από όλους... οι προβληματισμοί μας δεν θα τελειωσουν..φίλη μου έτσι ευκολα.. αλλα θα τα καταφερουμε σαν χωρα.. οτι και να γίνει.. αρκει να μην διχαστούμε σαν λαός. καλο σου ξημερωμα... φιλάκιααααα!!!
    δεν έχει παρακάτω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι προβληματισμοί ποτέ δεν θα σταματήσουν να υπάρχουν, το είδος τους πρέπει να διαφοροποιηθεί.
      Το θέμα είναι πότε θα ξεφύγουν από το άσπρο - μαύρο, από το υπέρ - κατά...
      Γεια σου, Σμαραγδένια!

      Διαγραφή
  9. Ούτε πλατειάζεις, ούτε κουράζεις, κορίτσι μου... Λίγο-πολύ, αυτοί είναι οι προβληματισμοί και οι σκέψεις όλων μας...
    Δεν είναι εύκολο... χρειάζεται δουλειά, ομαδική προσπάθεια και αίσθημα συλλογικότητας και αξιοπρέπειας...
    Με το να κρατάς μέσα σου ότι σε βασανίζει (με ή χωρίς εισαγωγικά), δεν κερδίζεις κάτι!
    -Προσωπικά, πολύ χάρηκα που εξωτερίκευσες τις σκέψεις σου-
    ΣΣΣΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ πολλά-πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σωστό: ας τα πούμε να ξεθυμάνουμε, δεν είναι καθόλου λίγο αυτό!!!!
      Να περνάς καλά, Γιάννα, και να περνάς κι από 'δω να αφήνεις τα ΣΣΣΜΟΥΤΣ σου!!! ♥

      Διαγραφή
  10. Σκέψεις που όλοι τις κάνουμε
    Φιλάκια ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

.

Η φωτογραφία μου
"Κι αν νικημένη η ομορφιά, ανίκητα τα μάτια, που κάποτε λοξοδρομούν και βρίσκουν μονοπάτια. Κι αν μεγαλώνω, το παιδί χτίζει γλυκιά αλήθεια και πλάθει μες στην πόλη του γαλήνης παραμύθια. Και σαν τα ερωτήματα ζητήσουν απαντήσεις, ξεχειλισμένες μαγικές μέσα μου συγκινήσεις." Άρης Άλμπης