Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2017

Η γριά ταχινού




Πάλεψα για μια όμορφη ζωή, έζησα μια όμορφη ζωή κι έχω κάνει σκοπό μου να ομορφύνω τις ζωές όλων των παιδιών! Πονάω κάθε φορά που βλέπω ένα αγγελούδι να υποφέρει.
Στο νοσοκομείο ενημερώθηκα από μια νοσοκόμα, άφησα τα μωρουδιακά που είχα αγοράσει, κατάλαβα πως δεν μπορούσα να προσφέρω, προς το παρόν, τίποτα άλλο και γύρισα σπίτι. Καθώς αναλογιζόμουν την ευτυχισμένη οικογένειά μου, ο νους μου πήγε ξανά σε αυτή τη φριχτή είδηση κι άνοιξα την τηλεόραση, μήπως υπάρχουν νεότερα. Αυτά που άκουσα με εξόργισαν! Η ανευθυνότητα  με εξοργίζει, ειδικά όταν πρόκειται για μάνα! 

Έφυγα αμέσως για το νοσοκομείο. Χρειαζόταν να παρέμβουμε, οι ευσυνείδητοι πολίτες άμεσα και τηλεφώνησα σε φίλους και γνωστούς. «Μόλις γέννησε το αγγελούδι, το παράτησε σε μια οικοδομή κι έφυγε! Ναι, ναι, στην οικοδομή το γέννησε… Ναι, μόνη… Και τώρα άκουσα πως πήγε στο νοσοκομείο και ζητάει το παιδί της. Το μετάνιωσε, λέει! Δεν φαντάζομαι να της το δώσουν, αλλά πρέπει να αποκλείσουμε κάθε ενδεχόμενο! Αυτή δεν έχει το δικαίωμα να λέγεται μάνα. Ναι, ενημέρωσε όσους μπορείς. Αυτό το αγγελούδι μου έχει ραγίσει την καρδιά… Τι γιατί το έκανε; Υπάρχει δικαιολογία; Γιατί ερωτεύτηκε, λέει ένα γύφτο, γκαστρώθηκε, οι γονείς της την έδιωξαν από το σπίτι… Ο Ρωμαίος της τι έκανε; Είχε, λέει, ένα ατύχημα στη δουλειά και είναι στο νοσοκομείο ακρωτηριασμένος… Ξέρω ‘γω; Κι αλήθεια να ‘ναι, τι γίνεσαι μάνα, κυρά μου, αν δεν μπορείς να φροντίσεις το παιδί σου; Εγώ, δηλαδή, πώς θυσίασα τις σπουδές μου για να αφιερωθώ στα παιδιά μου;»



Στο νοσοκομείο επικρατούσε αναβρασμός. Δημοσιογράφοι, αστυνομικοί, γιατροί και νοσοκόμες, ασθενείς και συνοδοί, συζητούσαν για το μέλλον του παιδιού και την τιμωρία της ανίκανης μάνας. Πήρα κι εγώ μέρος, φυσικά. Και πριν προλάβω να χαρώ με τον τόσο κόσμο που είχε κινητοποιήσει το αγγελούδι και η τραγική ιστορία του, βλέπω τη γριά ταχινού! Ήξερα για τι είναι ικανή. Άρχισα να τρέμω από το φόβο μου και να λυγίζουν τα πόδια μου. Κάποιες φίλες είχαν ήδη φτάσει, ευτυχώς, και με κράτησαν. «Αυτή η γριά υποστηρίζει τη μάνα! Κι απαιτεί να τη δει αμέσως και να της δώσει ένα κέικ με…» μου εξηγεί μια. «Κέικ με ταχίνι! Ξέρω! Είπε πως είναι δυναμωτικό, ε;»
Και η γριά ταχινού έκανε αυτό που φοβόμουν. Άνοιξε το στόμα της και…

«Ένα κορίτσι γέννησε μόνο του κι απελπισμένο και δεν ντραπήκατε να μαζευτείτε εδώ για να το κατηγορήσετε; Αλλά πού να τη βρείτε τη ντροπή, αν είστε σαν κι αυτή τη γυναίκα!», έδειξε τότε εμένα. «Που δεν έχει πώς να περάσει την ώρα της και περιφέρει τον οίκτο της για τα δυστυχισμένα παιδάκια και τη γλυκανάλατη ευγνωμοσύνη της για την ευτυχισμένη οικογένειά της. Την αγία οικογένεια!» Και τότε τα είπε όλα. Όλα…




Ο Αλέκος με βίασε σε ένα πάρτι, οι γονείς μου με έδιωξαν, όταν το έμαθαν και πήγα στο σπίτι του. Η μάνα του μου έφτιαξε κέικ με ταχίνι, που το θεωρούσε το καλύτερο δυναμωτικό. Την παρακάλεσα να μην τον καταγγείλει, δεν άντεχα τη ντροπή κι εκείνη υποχώρησε. Τον απείλησε πως θα του κόψει το χαρτζιλίκι και θα έπρεπε να διακόψει τις σπουδές του και να βρει δουλειά, αν δεν με παντρευόταν. Σε όλη την εγκυμοσύνη μου έφτιαχνε κέικ με ταχίνι και ήταν το στήριγμά μου.
Αλλά, όταν της εξομολογήθηκα ότι ο Αλέκος στριμώχνει τα κορίτσια στην αποθήκη της βιοτεχνίας, τα βιάζει και τ’ απειλεί πως οι άνθρωποί του θα τα σκοτώσουν και θα τα πετάξουν γυμνά στην πλατεία, αν μιλήσουν, πήγε στην αστυνομία. 
Οι αστυνομικοί λυπήθηκαν τον καημένο με την τρελή μάνα, γιατί οι έρευνες τον αθώωσαν πανηγυρικά και την έκλεισαν τρεις μέρες στο ψυχιατρείο. 
Από τότε, μόλις τελείωνε το καθάρισμα των γραφείων, έτσι έβγαζε το ψωμί της μια ζωή,  έφτιαχνε κέικ με ταχίνι και πήγαινε στο ψυχιατρείο, να το μοιράσει στους τρελούς φίλους που είχε κάνει. «Γριά ταχινού και σε μένα!» άκουσα μια μέρα, που την είχα παρακολουθήσει, να της λέει ένας και να τρέχει προς το μέρος της.


Κανένας δεν τη διέκοψε. Άκουγαν την ιστορία, την ιστορία μου, που κρατούσα τόσο καλά κρυμμένη τόσα χρόνια. Τους παρέσυρε το νεύρο της; Μάλλον το κέικ την είχε κρατήσει τόσο κοτσωνάτη… Πάντως, όλοι την παρακολουθούσαν σα θεατές σε παράσταση και μονάχα όταν αναφέρθηκε ξανά στη νεαρή μάνα, την πέταξαν έξω από το νοσοκομείο.



Δεν ασχολήθηκα ξανά με την ιστορία και με τίποτα άλλο. Δεν τολμούσα να αντικρίσω κανέναν.  Ένα βράδυ ο άντρας μου βρέθηκε γυμνός και νεκρός έξω από τη βιοτεχνία. Οι αστυνομικοί άρχισαν τις ανακρίσεις από τους μετανάστες της περιοχής, όμως εγώ ήμουν σίγουρη πως τον είχε σκοτώσει ο πατέρας της τελευταίας κοπέλας που είχε βιάσει. Μου είχε πει ότι θα το κάνει. 

Μετά την κηδεία, πήρα τους δρόμους. «Έλα, αγάπη μου, ακόμα μία μπουκίτσα κεκάκι! Είναι με το ταχίνι, όπως το έφτιαχνε η γιαγιά!» άκουσα μια γυναικεία φωνή. Γύρισα και την είδα. Ήταν εκείνο το κορίτσι και δίπλα της, σε αναπηρικό καροτσάκι, ένας μελαμψός άντρας, που έκανε αεροπλανάκι το κέικ και το προσγείωνε στο στόμα του παιδιού.
Πλησίασα. «Κέικ με ταχίνι;» ρώτησα. «Ναι, είναι πολύ δυναμωτικό!» μου είπε η κοπέλα. «Και το έφτιαχνε η μαμά σας;» ρώτησα αθώα. «Η γιαγιά μας! Που δεν ήταν, δηλαδή, συγγενής, αλλά μου στάθηκε σα μάνα. Μια άγνωστη γυναίκα που ομόρφυνε τη ζωή μου!»

Αχ, γριά ταχινού! Και τη δική μου ζωή; Ποιος θα σώσει τώρα;





Ήταν η πρώτη μου συμμετοχή στο "Αλάτι, ζάχαρη κι αλληλεγγύη". Μια φανταστική ιστορία, με συνταγή που ποτέ δεν έχω φτιάξει, γι' αυτό και οι εικόνες είναι από τη mamatsita, όπως και η συνταγή.

Γράφετε κι εσείς τις δικές σας ιστορίες μέχρι τις 15 Μάρτη και τις στέλνετε στο μέηλ μου. Δείτε περισσότερες πληροφορίες εδώ.




38 σχόλια:

  1. πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία!! ούτε και γω έχω φτιάξει ποτέ κέικ με ταχίνι, ούτε το είχα ακούσει!!! :) καλό βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Έδωσες "αέρα" στο δρώμενο σου!!!!
    Αν σκεφτώ κάτι ίσως να είμαι μαζί σας...

    Καλημέρα Αλεξάνδρα μου ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. θα χαρώ πάρα πολύ, Ελένη μου, το ξέρεις! Καλό Σαββατοκύριακο, φιλιά!

      Διαγραφή
  3. Μα τι ωραία ιστορία! Πόσες τέτοιες ιστορίες ξετυλίγονται δίπλα μας και κάποιες φορές δεν παίρνουμε χαμπάρι. Εκ των υστέρων πέφτουμε από τα σύννεφα.
    Πρέπει να ετοιμάσω και γω κάτι . Μου άρεσε πολύ το δρώμενο.
    Καλημέρα Αλεξάνδρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πέφτουμε από τα σύννεφα, η μαγική φράση!
      Έχουμε αρκετές μέρες στη διάθεσή μας, Μαράκι μου! Καλό Σαββατοκύριακο να έχεις!

      Διαγραφή
  4. Ρουφάω τα λόγια σου... Ξεκίνησα κι εγώ να γραφω και βούτηξα σε αναμνήσεις που με πήγαν πολύ πίσω...
    Φιλιά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Περιμένω, Νίκη, με χαρά και περιέργεια, και τη δική σου συμμετοχή! Καλή εβδομάδα!

      Διαγραφή
  5. Δυναμωτική και χορταστική η ταχινο-ιστορία σου Αλεξάνδρα μου. Με πολλά υλικά παρασκευής, που θέλουν σωστές δοσολογίες και πολλή αγάπη για να είναι καλό το αποτέλεσμα. Η ιστορία σου μπορεί να είναι φανταστική, αλλά είναι βγαλμένη απ' τη ζωή.
    Συγχαρητήρια για την υπέροχη εκκίνηση που κάνεις στο νέο σου κύκλο ιστοριών.
    Θα τα πούμε σύντομα (ελπίζω), σε φιλώ γλυκά ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σκέφτομαι πως θα μαζευτούν όμορφες και πολύ ενδιαφέρουσες ιστορίες και ανυπομονώ!!!
      Καλή εβδομάδα να έχουμε!

      Διαγραφή
  6. Τι γλυκιά και τρυφερή ιστορία! Σαν το δρώμενο σου, Αλεξάνδρα μου. Πολλά συγχαρητήρια κι από μένα, τόσο για την ιστορία σου όσο και για την ιδέα σου!
    θα προσπαθήσω να ετοιμάσω κάτι και θα τα ξαναπούμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Δυσκολάκι η αποστολή που μας ανέθεσε Αλεξάκι μου! Εσύ το έστησες πολύ όμορφα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αχ! Αλεξάνδρα μου, κάθε φορά και πιο μεστωμένη ιστορία, κάθε φορά και ένα μεγάλο μήνυμα...!!! Μακάρι να είχα λίγο χρόνο να μπω κι εγώ σε αυτό το μαγικό ταξίδι!!!Κάποτε θα γίνει όμως!!! Φιλιά και καλή δύναμη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι η πρώτη ιστορία για το "Αλάτι, ζάχαρη κι αλληλεγγύη" και γράφουμε ως τις 15 Μάρτη...
      Καλή εβδομάδα!

      Διαγραφή
  9. Πόσο συγκλονιστική ιστορία μαγείρεψες Αλεξάνδρα μου!
    Κι άντε τώρα να βρούμε συνταγή που να στέκεται δίπλα της επάξια!
    Φιλιά πολλά και πάω να δηλώσω συμμετοχή, μια και δεν πρόλαβα να το κάνω όταν διάβασα την ανάρτηση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. δεν έχεις πρόβλημα, Μαρία μου, γράφεις υπέροχα!
      Αλλά, κάθε ιστορία που γράφεται με την καρδιά, θα επιτελέσει το σκοπό της τέλεια!
      Καλή εβδομάδα!

      Διαγραφή
  10. Πολύ όμορφο, πολύ ζεστό, ανθρώπινο και καθημερινό Αλεξάνδρα. Με τα μηνύματά σου παρόντα πάντα και με σαφήνεια.
    Καλή δύναμη να έχεις πάντα κορίτσι μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Πολύ ωραία η ιστορία της ταχινούς, Αλεξάνδρα μου!
    Εύχομαι καλή επιτυχία στο δρώμενο!
    Φιλιά και καλή Κυριακή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. "Βαριά" και μεστή η ιστορία σου Αλεξανδρα μου! Θα προσπαθήσω να σε ακολουθήσω...
    Φιλια
    Σωτηρια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θα βάλω κι άλλο παράδειγμα, Σωτηρία μου, μόλις μπεις στο κλίμα, η έμπνευση θα έρθει!

      Διαγραφή
  13. Λατρεύω την πένα σου! Απλά, κοφτά, ξεκάθαρα!
    Η ιστορία σου ήταν συγκλονιστική, δεν ξέρω πως αλλιώς να την χαρακτηρίσω.
    Σε ευχαριστούμε που μας έδωσες ένα παράδειγμα και σίγουρα σε ευχαριστούμε για την μεγάλη προθεσμία.
    Σε γλυκοφιλώ και σε καλημερίζω Αλεξάνδρα μου!
    Καλή εβδομάδα να έχουμε! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χι,χι! Η μεγάλη προθεσμία έχει κλέψει καρδιές!!!!
      Σε ευχαριστώ για τα όμορφα λόγια, Μαρινάκι μου!
      Καλή μας εβδομάδα!

      Διαγραφή
  14. Όταν Αλεξάνδρα μου, τέλειωσα να διαβάζω την ιστορία σου ή μάλλον να τη ρουφάω, μου ήρθε αυτόματα στο νου η φράση: Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου"!
    Όσο μυθοπλασία και αν είναι, έχει τόσα πιθανά στοιχεία βγαλμένα απ΄τη ζωή που σε κάνει ν' αναρωτηθείς μήπως είναι και αληθινή!
    Στο τέλος περίμενα να μας δώσεις και τη συνταγή του κέικ με ταχίνι, γιατί κάτι μου λέει πως κάνει θαύματα!
    ΑΦιλάκια με πολλά Εύγε! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μπορεί στο σύνολο να είναι φανταστική, αλλά κομμάτια της είναι, δυστυχώς, αληθινά. τα έχουμε διαβάσει στις ειδήσεις, τα έχουμε ακούσει από τους γύρω μας...
      Στο link υπάρχει και η συνταγή, Στεφανία μου.
      Καλή εβδομάδα!

      Διαγραφή
  15. Εσύ κάνεις ιστορίες με θαύματα
    κι η μαματσίτα συνταγές θαύμα!
    Την αγάπη μου! Δώσε μου λίγο χρόνο
    να μπορέσω να ανασυγκροτηθώ..❤❤❤

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ένα μήνα και λίγο ακόμα σου έχω δώσει! Πόσο ακόμα; Δεν βγαίνω!
      Καλή εβδομάδα, Πέτρα μου!

      Διαγραφή
  16. Στα μικρόφωνα άφθονα εύκολα λόγια,
    οι οθόνες βοούν σε κατώγια κι ανώγια.
    Κι αν ζητά η αλήθεια κι εκείνη να βγει,
    τους αρκεί η μισή, και στα χέρια το λίθο,
    δικαστές αυστηροί έχουν βρει την ποινή,
    αναμάρτητοι όλοι στον εύκολο μύθο.

    Μέσα από ένα ρεαλιστικό διήγημα, Αλεξάνδρα, θέτεις εύστοχα, μεταξύ άλλων, το διαρκές ζήτημα τής «μαζικής» αλήθειας όπως βέβαια και το θέμα τής κοινωνικής υποκρισίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Άρη! Τι υπέροχοι στίχοι! Όλα όσα ήθελα να πω εγώ με το τεράστιο κείμενό μου, τα είπες εσύ με ελάχιστες λέξεις και τόσο καθαρά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Κι άντε τώρα να γράψουμε εμείς και να σταθούμε στο ύψος μας, μετά από αυτή την υπέροχη ιστορία...
    Δυσκολάκι λιγουλάκι, αλλά ελπίζω να πάρω μπρος.
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όχι, Έλλη μου! Μην το λες αυτό! Κάθε ιστορία, όπως έγραψα και πιο πάνω, έχει την αξία της, όταν είναι από καρδιάς.
      Σε ευχαριστώ! ❤

      Διαγραφή
  19. Πόσες ιστορίες δεν ξετυλίγονται από ένα κέικ με ταχίνι!! Την λάτρεψα την ιστορία σου Αλεξάνδρα μου.. Πικρή στην αρχή αλλά στο τέλος αφήνει λίγη γλύκα.. Πόσο εύκολα βαζουμε ταμπέλες και πόσο πρόθυμα δεχόμαστε το άδικο.. Μέχρι να σπάσουν αυτοί οι κύκλοι..
    Δυναμική αρχή μας έκανες Αλεξανδρούλα μου!! Δεν έχω λόγια, χίλια μπράβο!! ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν γινόταν να μην αφήσω έστω και λίγη γλύκα για το τέλος, Μαριλενάκι μου!
      Να 'σαι καλά! ❤

      Διαγραφή
  20. Πραγματι η ιστορία σου Αλεξανδρα μου..θα μπορούσε να ήταν ιστορία της διπλανης μας πόρτας.. ποση αλήθεια κρυβει..!
    ωραιο το παραδειγμα ..σιγουρα θα διαβάσουμε πολές ομορφες ιστορίες αν κρινω απο τις συμετοχές.. καλη συνέχεια.. σε ότι κανεις.. καλο Σαββατοκύριακο... φιλακιααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι συγκινητικές, Ρούλα μου, όσες έχω λάβει ως τώρα. Θα σας αρέσουν!
      Καλή εβδομάδα!

      Διαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

.

Η φωτογραφία μου
"Κι αν νικημένη η ομορφιά, ανίκητα τα μάτια, που κάποτε λοξοδρομούν και βρίσκουν μονοπάτια. Κι αν μεγαλώνω, το παιδί χτίζει γλυκιά αλήθεια και πλάθει μες στην πόλη του γαλήνης παραμύθια. Και σαν τα ερωτήματα ζητήσουν απαντήσεις, ξεχειλισμένες μαγικές μέσα μου συγκινήσεις." Άρης Άλμπης