Δευτέρα 23 Ιανουαρίου 2017

Στο Καταφύγιο του έρωτα




Τα μάτια μου, που κλαίνε ιστορίες ξεχασμένες, η βροχή, που παίζει με τα σχέδια των διοργανωτών. Τα μπαλόνια που δραπετεύουν, εγώ που μένω καθηλωμένος στο κάθισμα του αυτοκινήτου. Όλα χωρούν σε μια τέτοια μέρα κι όλα απουσιάζουν από ένα τέτοιο γεγονός.

«Ο Δήμαρχος, τιμώντας το περιβόητο ζευγάρι του τόπου μας, την Άννα και το Θεόδωρο, που σαν άλλοι ήρωες του Σέξπιρ, αποφάσισαν να πεθάνουν μαζί, παρά να ζήσουν χωριστά, θα εγκαινιάσει σήμερα το Καταφύγιο του έρωτα.
Στο καλυβάκι που βλέπετε πίσω μου κατέφυγε το άτυχο ζευγάρι για να πεθάνει. Χάρη στο όραμα του δημάρχου μας, είναι πια σωστό παλατάκι! Φιλοξενεί την αλληλογραφία των ερωτευμένων και τα ρούχα με τα οποία τους βρήκε ο θάνατος, το βιβλίο με την ιστορία τους, που έγραψε ο πρόεδρος του πολιτιστικού μας συλλόγου, Γιάννης Δενικιώτης. Και θα αποτελέσει σπουδαίο πόλο έλξης τουριστών, με τον ξενώνα που πρόκειται να χτίσει ο άξιος δημοτικός σύμβουλος, Πέτρος Δενικιώτης.»

Στο βήμα λοιπόν, ο Πέτρος! Να μιλάει για τον ξενώνα του έρωτα, για τη δύναμη του έρωτα, για τα χρήματα που θα φέρει στον τόπο ο έρωτας… Και ύστερα ο Γιάννης! Να διαβάζει αποσπάσματα από την αλληλογραφία, να γαργαλάει το κοινό με τους πόθους των εραστών, να παραλείπει το θρήνο της Άννας και του Θεόδωρου για την αδικία που κυβερνά τα πάντα…

Αλλά η εποχή δεν σηκώνει τέτοιες αναφορές. Βρισκόμαστε στη δεκαετία του ’80 και σωστή είναι τώρα η πολιτική που εξασφαλίζει κονδύλια από την Ευρώπη και απονέμει δικαιοσύνη με αναγνώριση των αδικημένων. Τέλος. Κι όποιος αναρωτιέται αν θα τιμωρηθούν οι θύτες, αναμοχλεύει πάθη και ζει με φαντάσματα. Τέλος. Μια νέα αρχή για τη χώρα!

Μα, οι Δενικιώτηδες με πάνε πίσω…
Πίσω, στις 21 Απριλίου του ‘67, όταν ο Γιάννης κι ο Πέτρος, τα δυο αδέλφια, επισκέφτηκαν την ασφάλεια, επειδή ο θείος τους, ο Παναγής, είχε φύγει ξημερώματα από το σπίτι του και είχε πάει στο καλυβάκι του δάσους. Ανησυχούσαν μήπως είχε τρελαθεί… Τη δεκαετία του ’40 συνήθιζε να περνά τα καλοκαίρια του στη Γυάρο και το κλίμα είχε πειράξει τα νεύρα του…

Πίσω, στον εμφύλιο, όταν πιάστηκα σε μια ενέδρα κι ο πατέρας Δενικιώτης, παρακάλεσε τους χωροφύλακες να με αφήσουν. Με πήγε στην καλύβα τους δάσους και με βασάνιζε μέχρι να του αποκαλύψω πού κρυβόταν ο μεγάλος του έρωτας, η γυναίκα μου…

Πίσω, στην κατοχή, όταν ο παππούς Δενικιώτης, έκλεισε στο καλυβάκι και κατέδωσε ως κρυφοεβραίο στην Γκεστάπο τον δισέγγονο της ανιψιάς της Άννας, για να του πάρει την αλληλογραφία των εραστών.

Η τρομοκρατία των χειροκροτημάτων, που σα γομολάστιχα σβήνει την αλήθεια, τα χέρια μου που χαϊδεύουν μια φωτογραφία. Η βροχή που λιώνει την κορδέλα των εγκαινίων, το κορμί μου που υποφέρει στην υγρασία. Πολλά λείπουν από την εικόνα κι όλα περιμένουν να τα κοιτάξεις.  

«Ένα μεγάλο ευχαριστώ, τέλος, στον πατέρα των δύο λαμπρών αυτών νέων, το Γιώργο Δενικιώτη, που κράτησε ζωντανή τη μνήμη του τόπου μας!»


***
Ήταν η συμμετοχή μου στο μικρούλι δρώμενο της Ελένης του Καρυδότσουφλου "Εσείς; Θα μου πείτε μια ιστορία;"



Τι βλέπετε σε αυτή τη φωτογραφία;










42 σχόλια:

  1. Βίος και πολιτεία το φτωχό καλυβάκι, το καταφύγιο των ερωτευμένων και άλλων βασανισμένων. Μόνο που συμφέρει ό,τι πουλάει...!
    Εξαιρετική σύλληψη και απόδοση μιας πραγματικότητας που ενοχλεί και της φορούν ρομαντικά ενδύματα, για να κρύψουν την ασχήμια!
    Μπράβο, Αλεξάνδρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Όλη η νεώτερη ιστορία μας, συμπιεσμένη στη συγκινητική ιστορία σου Αλεξάνδρα μου. Και είναι τόσο γνώριμοι όλοι αυτοί οι ήρωες και οι αντιήρωες. Και η γομολάστιχα της ιστορίας και οι φανφάρες και τα σημαιάκια και οι παρατρεχάμενοι. Συγχαρητήρια για την πλοκή και τις διαστάσεις που έδωσες στη φωτογραφία της Ελένης!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, ένα γρήγορο πέρασμα της πρόσφατης ιστορίας μας έκανα σε μια τελετή στην οποία όλοι έχουμε παρευρεθεί, το πού καθόμασταν άλλο ζήτημα...!
      Καλό μήνα!

      Διαγραφή
  3. Έλα ρε συ Αλεξάνδρα!! πως το έκανες τώρα αυτό;;;
    Τα πάντρεψες όλα σε μερικές αράδες!!! τόσα πράγματα χώρεσες εκεί μέσα!! μπράβο ρε συ!!!
    Σε ευχαριστώ πολύ πολύ για τη συμμετοχή!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Τα μαρτύρια κι οι μαρτυρίες ενός χώρου
    που διώχθηκε σκληρά!!!
    Μπράβο στην γραφή σου Αλεξάνδρα μου

    Σε φιλώ πολύ πολύ ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αχ Αλεξάνδρα μου. Η Γραφή σου με τις σκέψεις σου. Και τις παραστάσεις σου. Πραγματικά πανέμορφο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ω! Δεν το περίμενα καθόλου αυτό και τώρα δεν έχω λόγια για τη συμμετοχή σου... Πολλά μπράβο Αλεξάνδρα μου!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Από την μια οι φιέστες και τα χειροκροτήματα και από την άλλη οι αφανείς ήρωες που πάνω τους πατούν οι επιτήδειοι για να αναδεικνύονται και όλα αυτά για το χρήμα. Καταπληκτικό κείμενο!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτά ακριβώς ήθελα να πω, Ελένη! Χρησιμοποίησες τις κατάλληλες λέξεις.
      Καλό μήνα εύχομαι!

      Διαγραφή
  8. Τι όμορφη ιδέα, να φτιάξεις μια ιστορία φανταστική μα τόσο αληθινή για χρόνια ύποπτα αλλά που μας στοιχειώνουν σήμερα.
    Θαυμάσια και η φωτογραφία της Ελένης
    Μπράβο Αλεξάνδρα
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μια φανταστική ιστορία στηριγμένη σε αληθινά γεγονότα.
      Καλό μήνα, Άννα μου!

      Διαγραφή
  9. Ευφυώς ειρωνικό το κείμενό σου, Αλεξάνδρα.
    Η αναζήτηση εξεζητημένων τουριστικών κινήτρων, τα περιβόητα ευρωπαϊκά κονδύλια, η αναγνώριση αδικημένων τη δεκαετία τού ’80 (και η σχετική ψηφοθηρία), οι δεκάρικοι λόγοι δραστήριων πολιτικών με τις σχετικές φιέστες. Μέσα στο κάδρο τής δραματικής μεταπολεμικής μας Ιστορίας, με το άγος των απηνών διωγμών των αντιφρονούντων.
    Και βέβαια «η τρομοκρατία των χειροκροτημάτων»! Υποφέρει διαρκώς η συμπεριφορά μας απ’ αυτήν τη «γομολάστιχα»…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άρη και πάλι διάβασες ακριβώς αυτό που ήθελα να πω. Και περιεκτικά το απέδωσες!
      Καλό μήνα!

      Διαγραφή
  10. Παρούσα Αλεξάκι μου, δεν έχω κουράγιο να σχολιάσω :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Φοβερός συνδυασμός, πολύ όμορφα δωσμένη η ιστορία σου!! με τέτοια φωτογραφία, πώς να μην έχεις και έμπνευση! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ! Ήταν φωτογραφία κατάλληλη για να γεννήσει πολλές εμπνεύσεις.

      Διαγραφή
  12. "Μικρούλι το δρώμενο", αλλά μεγάλες οι ιστορίες που γράφονται, αντικρίζοντας αυτήν την -ομολογουμένως- υπέροχη φωτογραφία! Κι εσύ πια, με πόση ευκολία σκαρώνεις ιστορίες; Να..σε προσλάβω; :)) ❤❤❤

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Βρε Αλεξανδρα μου πάντα με εντυπωσιάζουν τα λόγια σου και τα σημερινά ακόμα περισσότερο αφού συμπύκνωσες τόσα νοήματα σε λίγες αράδες! Τα φιλιά μου...
    Σωτηρια
    www.mylittleworld.gr

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Αυτή την φωτό, σε πόσα μονοπάτια διαφορετικά δεν την συνάντησα σήμερα που σας διαβάζω!! Αυτή η ιστορία είναι Αλεξάνδρα!! Τρυφερή, συγκινητική, ανθρώπινη και φυσικά με γερές δόσεις κοινωνίας!!
    Μπράβο κοπέλα μου!! Πόσα πια να καταχωνιάσει αυτή η ζωή..
    Πολλά γλυκά φιλιά!!♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ εντυπωσιάστηκα κάνοντας βόλτες στις ιστορίες της φωτογραφίας.
      Πόσα; Πάαααααρα πολλά... Τα μοιραζόμαστε όμως και παίρνουμε ανάσα.
      Καλό μήνα να έχουμε, Μαριλενάκι μου!

      Διαγραφή
  15. Πόσες ιστορίες μπορεί να εμπνεύσει μια φωτογραφία.!!!και η δική σου μέσα από την ζωή...και από δύσκολες είναι αλήθεια εποχές.!! μπραβο για συμμετοχη σου..Αλεξαντρα μου να περνας ομορφα καλό Σαββατοκύρικο ..φιλακιααα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Πρώτα η "ξεχειλίζουσα" φαντασία σε συνδιασμό με το χάρισμα της γραφής, μας έδωσε ένα ακόμα διαμαντάκι!

    Πολλά Αφιλάκια και πολλά μπράβο Αλεξάνδρα μου! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Πόσα έβαλες μέσα σε μία φωτογραφία και πόσο όμορφα τα συνδίασες όλα!!!
    Συγχαρητήρια Αλεξάνδρα μου/
    Φιλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Και καθόλου εντύπωση δεν μου έκανε που πρόεδρος του συλλόγου και δημοτικός σύμβουλος έχουν στο αίμα τους την προδοσία...συνήθως αυτοί που δεν πρέπει σκαρφαλώνουν με κάθε τρόπο στην εξουσία!
    Καταπληκτική έμπνευση και πόσο μα πόσο αληθινή η ιστορία σου!
    Φιλιά πολλά και καλό ξημέρωμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είδες; κληρονομικά πάνε αυτά! Και προδοσίες και καρέκλες...
      Καλό μήνα, Μαράκι! ♥

      Διαγραφή
  19. Στέκομαι στον θρήνο της Άννας και του Θεόδωρου για την αδικία που κυβερνά τα πάντα.
    Και που συνεχίζεται και μάλλον θα συνεχίσει, άσχετα με την όποια δεκαετία θα βρισκόμαστε...
    Συγκλονιστική η ιστορία σου Γούμαν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θα συνεχίσει, ναι... Αλλά, αν καταφέρναμε και την αποδυναμώναμε λίγο; Ωραία θα ήταν!
      ♥♥♥

      Διαγραφή
  20. Αχ βρε Αλεξάνδρα μου πόσες αλήθειες ειπώθηκαν σε λίγες γραμμές!!! Τι όμορφα και έξυπνα που τα ταίριαξες!!! Μπράβο σου!!!
    Φιλιά
    Μαρίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

.

Η φωτογραφία μου
"Κι αν νικημένη η ομορφιά, ανίκητα τα μάτια, που κάποτε λοξοδρομούν και βρίσκουν μονοπάτια. Κι αν μεγαλώνω, το παιδί χτίζει γλυκιά αλήθεια και πλάθει μες στην πόλη του γαλήνης παραμύθια. Και σαν τα ερωτήματα ζητήσουν απαντήσεις, ξεχειλισμένες μαγικές μέσα μου συγκινήσεις." Άρης Άλμπης