Παρασκευή 26 Ιανουαρίου 2018

Ζουμπούλια Ιταλίας



Γέμισε το φορτηγάκι με τζιτζιμπλίκια, την καρδιά με κουράγιο και ανηφόρισε για τα χωριά. Χοροπηδούσε σαν κατσίκι το αυτοκίνητο στους χωματόδρομους και μέσα του ένα αίσθημα αφόρητης κατάντιας.

Κι ένα συννεφάκι με τα λόγια των γονιών του. «Να μπεις στο Δημόσιο! Αν θες να τραγουδάς, τραγούδα στο γάτο, που ‘χει πάλι κέφια μπας και ηρεμήσει!» Μα, το ‘χε όνειρο! Να τραγουδά Χατζιδάκι και να δακρύζει το κοινό. Το προσπάθησε, έφτασε μέχρι και τα σκυλάδικα της Εθνικής. Μάταια. Οι πόρτες των ποιοτικών ερμητικά κλειστές και τα λαϊκά αβάσταχτα. 

Έπειτα συνάντησε εκείνο τον παλιό συμμαθητή. Μετά τις σπουδές του στην Ιταλία, είχε εγκατασταθεί μόνιμα εκεί και τον κάλεσε να δοκιμάσει στην τύχη του. Είχε έρθει η ώρα να πραγματοποιήσει το άλλο του όνειρο. Να ταξιδέψει! Η Ιταλία θα ήταν μόνο η αρχή. Θα τραγουδούσε στους δρόμους με την κιθάρα του και θα γύριζε την Ευρώπη. Κι ας μη δάκρυζε το κοινό, του ‘φτανε που θα μάζευε εμπειρίες. Τελικά, μάζεψε ψείρες και την καρδιά του σε κομματάκια κι επέστρεψε στην Ελλάδα με την ουρά στα σκέλια. 

Αποφάσισε τότε να γίνει μέρος της ανάπτυξης της χώρας. Δανείστηκε κι άνοιξε καφετέρια. Και είχε στο πίσω μέρος του μυαλού του τη σκέψη πως ίσως τα βράδια έπαιρνε την κιθάρα του και τραγουδούσε Χατζιδάκι. Και το έκανε. Αλλά η χαρά δεν κράτησε παρά λίγο. Γιατί είχε το νου του στο τραγούδι και οι πελάτες στους καφέδες και τα ποτά. 
Ένας παλιός γνωστός από το στρατό, που ‘χε εμπειρία, προσφέρθηκε να τον βοηθήσει. Μπήκε συνέταιρος και το μαγαζί γέμισε κόσμο. Τα βράδια έπαιζαν λαϊκά από τον υπολογιστή και πηγαινοέρχονταν οι χαρτοπετσέτες σαν πληγωμένοι γλάροι που τους ξεσκίζουν τα όρνια… Τέτοιες σκέψεις έκανε και είπε να αποχωρήσει. Αλλά ανακάλυψε πως ο συνέταιρος τον είχε δέσει χειροπόδαρα με την επιχείρηση κι επιπλέον τον είχε καταχρεώσει. 
Πούλησε τα χωράφια, που του ‘χε γράψει ο παππούς, για να πληρώσει τους δικηγόρους και οι γονείς τού ‘κοψαν την καλημέρα.




Πέρασε νύχτες μεθυσμένος, σχεδόν άφαγος, στην αγκαλιά της Νκολέτας. Μια, δυο, τρεις, εκείνη έμεινε έγκυος. Α! είχε έρθει η ώρα να πραγματοποιήσει το άλλο του όνειρο! Να γίνει πατέρας και να μεγαλώσει το παιδί του όπως ακριβώς δεν είχαν μεγαλώσει οι γονείς του τον ίδιο.
Βέβαια, στη φάση που βρισκόταν, δεν μπορούσε ούτε να σκεφτεί για οικογένεια. Αναγκάστηκε να μιλήσει στη Νικολέτα για την κατάστασή του. Εκείνη δεν πτοήθηκε. Ο μπαμπάς έπαιρνε σύνταξη και χρειαζόταν κάποιον να αναλάβει το κατάστημα. Γυναίκες δεν εμπιστευόταν και θα τον είχε σα γιο του.
Έτσι κι έγινε. Τα χρέη πληρώθηκαν, οι γονείς λύγισαν που απέκτησαν εγγόνι και ξεκίνησε μια καινούρια ζωή πουλώντας κατσαρόλες, ποτήρια και γυάλινα ελεφαντάκια στο μαγαζί του πεθερού του.
Τα Σάββατα έβγαινε με φίλους για να ξεχάσει πως η Νικολέτα διατηρούσε χρόνια σχέση με έναν παντρεμένο και τις Κυριακές πήγαιναν οικογενειακές εκδρομές.

Τα ελεφαντάκια ήταν παράδοση του καταστήματος και οι πελάτες τα ζητούσαν πάντα. Μα, δεν άντεχε να τα βλέπει. Κάθε πρωί στέκονταν στη βιτρίνα παραφουσκωμένα με τους εφιάλτες που τον καταδίωκαν τις νύχτες και, μόλις έμπαινε στο μαγαζί, τους ξερνούσαν πάνω του με την προβοσκίδα τους. Δεν πήγαινε άλλο αυτή η  κατάσταση!
Τα πέταξε κι αποφάσισε να κάνει μια ριζική αλλαγή στο μαγαζί. Ήταν λάθος του; Ήταν η κρίση; Ήταν η κατάρα των ελεφάντων; Άρχισαν να μαζεύονται χρέη και οι πελάτες να αραιώνουν με ταχύτητα φωτός.


Και νάτος τώρα, κυριακάτικα, μόνος, στο μπαλκόνι. Να μην έχει μάτια ν' αντικρίσει τα παιδιά του. Να κρατά φυλαχτό την επιστολή της δασκάλας. Να μετρά αποτυχίες. Να συστήνεται ως γυρολόγος. Αποτυχημένος τραγουδιστής, αποτυχημένος επιχειρηματίας. Αποτυχημένος οικογενειάρχης. Και να θέλει να μυρίσει για τελευταία φορά ζουμπούλια Ιταλίας και να πεθάνει.
Από κάτω το φορτηγό τον περιμένει. Να ξεκινήσει πάλι για τα χωριά να πουλήσει το εμπόρευμα του μαγαζιού. Η πραγματικότητα δεν χώρεσε κανένα όνειρό του. Τι κατάντια…

"Ζουμπούλια Ιταλίας, κύριε; Πάρτε ένα μπουκέτο, κύριε, και θ' ανθίζει κάθε πρωί το τραγούδι του γονδολιέρη στο κρεβάτι σας!"
Αυτή η φωνή... Την αναγνωρίζει!
"Ζουμπούλια Ιταλίας! Και κάθε βράδυ γεύση από βινκότο θα συντροφεύει τα όνειρά σας!"





(πηγές εικόνων: εδώ, εδώ, εδώ)


Τα "Ζουμπούλια Ιταλίας" είναι μια μη συμμετοχή στο "Παίζοντας με τις λέξεις", αφού έχει πολλές περισσότερες από 400 λέξεις, με τις λέξεις όμως του παιχνιδιού!!! (Ω, λέξεις!)









26 σχόλια:

  1. Τι να πω, ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ!
    Λαβωμένα όνειρα, πληγωμένες ανθρώπινες ψυχές.
    Εν αναμονή της συνέχειας (ελεύθερης από "λεξημετρητές")...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Υπέροχη ιστορία Αλεξάνδρα μου πολύ μου άρεσε και πολύ με πόνεσε! Πάντα όταν βλέπω γκρεμισμένα όνειρα πονάω! Να είσαι πάντα καλά και πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα γκρεμισμένα όνειρα πάντα κάθονται κόμπος στο λαιμό...
      Καλό Σαββατοκύριακο, Μαίρη μου!

      Διαγραφή
  3. Τι κρίμα τα όνειρα να είναι ανεφάρμοστα ή απατηλά!! Πόσο ωραία παρουσίασες αυτό το κυνήγι ονείρων και τις επιπτώσεις στην ψυχή και η ζωή...
    Την έκανες και εσύ την επανάστασή σου έτσι; Μακριά από περιορισμούς πήρες το φορτηγάκι και το φερες στο δικό σου χωριό!!
    Περιμένουμε τη συνέχεια...
    Φιλάκια με καλημέρες πολλές

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μου άρεσαν πολύ οι λέξεις και με πήγαν στη συγκεκριμένη ιστορία. Και ξεπόρτισα από τους... κανόνες!
      Καλό βραδάκι τώρα από μένα! ♥

      Διαγραφή
  4. Πληγωμένα όνειρα που πολλές φορές καταντούν εφιάλτες. Υπέροχη η ιστορία σου αναμένω την συνέχεια.
    Την καλημέρα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Θα περιμένω τη συνέχεια με αγωνία. Με συνεπήραν τα ανεκπλήρωτα όνειρα ή αυτά που τόλμησαν και δεν μπόρεσαν.
    Θέλω πολύ να δω πως θα τελειώσει η ιστορία! Είσαι μαέστρος εσύ σε αυτά Αλεξάνδρα μου.
    Καλό Σαββατοκύριακο. Πολλά φιλιά σου στέλνω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαέστρος, ε; Κι εσύ είσαι πολύ ευγενική και... αντικειμενική, βεβαίως - βεβαίως!!!
      ΚΑλό Σαββατοκύριακο να έχουμε! ♥

      Διαγραφή
  6. Αλεξάνδρα μου πολύ όμορφο. Φορτωμένο αισθήματα, φορτωμένο όνειρα, απογοητεύσεις, πίκρες και στιγμές.
    Έχει δύναμη η γραφή σου. Είναι διεισδυτική η σκέψη σου και η έμπνευσή σου γλυκύτατη.
    Σε ευχαριστούμε ειλικρινά από καρδιάς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ για τα όμορφα λόγια!
      Ελπίζω να μην σας... παραφόρτωσα!
      Καλό βράδυ, Γιάννη μου!

      Διαγραφή
  7. Ωω! Με συνεπήρε! (Και μετά ήταν σαν να μου πήρες το γλυκό από το στόμα... θέλω τη συνέχεια! Τι συνέβη μετά, ποιος μίλησε;)
    Φιλιά πολλά ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Την έχεις τη συνέχεια! Την έχω γράψει ήδη όλη την ιστορία, οπότε δεν θα χρειαστεί να περιμένετε!
      Καλό βράδυ!

      Διαγραφή
  8. Ξέροντας πως αντίστοιχες διαδρομές διανύουν οι γυρολόγοι καλλιτέχνες, συγκινήθηκα πολύ με την ιστορία του ήρωα σου Αλεξάνδρα μου. Εύχομαι να έχει αίσιο τέλος η ιστορία σου, για να επιβεβαιωθεί και η ρήση πως αν κυνηγάς το όνειρό σου, στο τέλος θα βγεις κερδισμένος.
    Φιλιά πολλά και συγχαρητήρια για την εκτός συναγωνισμού ιστορία σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θα βγει κερδισμένος; Δεν λέω, αλλά, αν με διάβαζα, κι εγώ αυτό θα ήθελα!
      Καλό βράδυ, Μαράκι!

      Διαγραφή
  9. Τόσα και τόσα χαμένα όνειρα...αλλά έχει η ζωή γυρίσματα!
    Με πήρε μαζί της η ιστορία σου και πάω να διαβάσω τη συνέχεια!!!
    ΑΦιλάκιαααααααααααα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχει η άτιμη! Να δούμε αν θα γυρίσει και για τον ήρωά μας...
      Καλό βράδυ, Μαγισσούλα μου! ♥

      Διαγραφή
  10. Ας έχει χάπι εντ!
    Πλιιιιιζ!
    Αλλιώς πολύ θα στεναχωρηθώ και δεν κάνει στην ηλικία μου...
    Κίσιζ 😘 Γούμαν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με εκβιάζεις και δεν είναι σωστό! Άσε που εγώ είμαι ποιοτικιά και δεν υποκύπτω σε αυτά που θέλει το κοινό!!!
      ♥♥♥

      Διαγραφή
  11. Επιθυμίες, φιλοδοξίες, όνειρα. Κι από κοντά η πεζότητα της πραγματικότητας.
    Λογοτεχνικά τέμνεις το μεγάλο αυτό ζήτημα, Αλεξάνδρα.
    Η εξιστόρηση πλούσια σε εικόνες, επιτυχώς παρούσα η πολιτική ειρωνεία «αποφάσισε να γίνει μέρος τής ανάπτυξης της χώρας. Δανείστηκε κι άνοιξε καφετέρια»!
    Παρόν και το, δυστυχώς τόσο διαδεδομένο, φαινόμενο των αφερέγγυων συνεταίρων. Ομοίως οι όχι σπάνιες καταστάσεις με εγκυμοσύνες και «αναγκαστικές» οικογένειες.
    Προκλητικό σενάριο για μια ωραία ελληνική ταινία.
    Κρατάς διαρκές το ενδιαφέρον τού αναγνώστη.
    Μια αξιόλογη ανάρτηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Πώς καταφέρνεις και με συγκινείς κάθε φορά Αλεξάνδρα Μου! Τα όνειρα είναι απαραίτητα στη ζωή και είναι τόσο κρίμα να γίνονται θρύψαλα! Περιμένω αίσιο τέλος!😊

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κάθε μέρα κάτι καινούριο ξεκινάει και σε αυτό ελπίζουμε! Καλό μήνα, Κική μου!

      Διαγραφή
  13. Εξαιρετικό,Αλεξάνδρα μου εξαιρετικό!
    Πάρε με συνοδοιπόρο, αγαπώ τα ζουμπούλια, την Ιταλία και τις ψυχές που η ζωή και οι άνθρωποι στραπατσάρισαν...
    Τα όνειρα πάντως ξανανθίζουν εκεί που δεν το περιμένεις, ακριβώς σαν τους βολβούς των ζουμπουλιών!...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ, Νίκη μου! Και, ναι, εκεί που δεν το περιμένεις!!! ♥

      Διαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

.

Η φωτογραφία μου
"Κι αν νικημένη η ομορφιά, ανίκητα τα μάτια, που κάποτε λοξοδρομούν και βρίσκουν μονοπάτια. Κι αν μεγαλώνω, το παιδί χτίζει γλυκιά αλήθεια και πλάθει μες στην πόλη του γαλήνης παραμύθια. Και σαν τα ερωτήματα ζητήσουν απαντήσεις, ξεχειλισμένες μαγικές μέσα μου συγκινήσεις." Άρης Άλμπης