Κυριακή 28 Ιανουαρίου 2018

Ζουμπούλια Ιταλίας (III)

συνέχεια από εδώ

"Θυμήθηκες τ' όνομά μου;"
"Από την κίνηση σε κατάλαβα! Η δασκάλα επαινεί το μαθητή της: ποιος άλλος θα 'θελε να χωρέσει σ' αυτή την εικόνα; Εσύ!"
"Εγώ... ποιος; Ένας που ξέχασες; Αυτός που ακόμα θυμάσαι;"
"Εσύ... που θέλω να γνωρίσω! Από την αρχή..."

Κι έτσι, ανάμεσα σε πείσματα κι ανείπωτα, έσμιξαν ξανά. 

Εκείνος ήθελε να ανήκει πάντα κάπου. Πιο πολύ σ' ένα όνειρο. Μεγάλωσε με γονείς που κυνηγούσαν την επιτυχία. Και επιτυχία γι' αυτούς δεν σήμαινε τίποτα άλλο παρά χρήμα. Κι εκείνος έπαιρνε εικόνες διασήμων από 'δω κι από 'κει κι έκανε όνειρα. Μα, είχαν οι εικόνες του για φόντο το παραμύθι... Ο κιθαρίστας ενός μαθητικού συγκροτήματος που έγινε διάσημος, το φτωχόπαιδο από το Μπρούκλιν που έγινε μεγιστάνας, ο ναρκομανής από τις φαβέλες που έκανε το γύρο του κόσμου μ' ένα ποδήλατο...
Κι εκείνη ήθελε να μην ανήκει ποτέ πουθενά. Πιο πολύ σε ανθρώπους. Τα λίγα χαρούμενα παιδικά της χρόνια τα πέρασε πολίτης του κόσμου. Ελεύθερη! Ύστερα κλείστηκε σ' εκείνο το σχολείο με τους ασφυκτικούς κανόνες και τους θυμωμένους δασκάλους. Και τα βράδια ονειρευόταν ήλιους που την έπαιρναν ταξίδι σε άλλους κόσμους...

Πώς θα ταιριάξουν αυτοί οι δυο; Με αμοιβαίες υποχωρήσεις... Εκείνη, λοιπόν, θ' ανήκει στα ταξίδια του! Κι εκείνος έφτιαξε κιόλας καινούριο όνειρο: να φυτεύει ήλιους όπου συναντά σκοτάδια. Γεμίζουν το φορτηγάκι με ζουμπούλια Ιταλίας, παραμύθια, μελωδούς και ξεκινάνε! Κι όπου τους βγάλει ο δρόμος!

Κι αν η πραγματικότητα δεν μας χωράει, υπάρχουν καρδιές με πολύ χώρο για 'μας και τα όνειρά μας!





32 σχόλια:

  1. Αλεξάνδρα μου, διάβασα μαζεμένα τα τρία μέρη της ιστορίας των δύο νέων. Ελπίζω να βρούν την ευτυχία όπου τους βγάλει ο δρόμος τους!
    Μου αρέσει πολύ η γραφή σου...μήπως να γράψεις κάποια στιγμή και την συνέχεια για να μάθουμε άν 'δούλεψαν' τα όνειρα, τα παραμύθια, οι ήλιοι και οι μελωδοί?
    (ο κήπος μου είναι γεμάτος από μελωδούς...τους αγαπάμε πολύ!!!).
    Φιλιά και καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χμμμ... λες; Δεν είναι κακή ιδέα...
      Φιλιά κι από μένα, Μαριάννα μου!

      Διαγραφή
  2. Ωραίος επίλογος Αλεξάνδρα!
    Καλοτάξιδη θα είναι η κοινή τους πορεία. Συνήθως οι άνθρωποι που κυνηγούν το όνειρό τους, δεν διαψεύδονται. Θα είναι υπερήφανοι για το παρελθόν τους, ευτυχισμένοι με το παρόν τους και αισιόδοξοι για το μέλλον τους.
    Πολλά συγχαρητήρια Αλεξάνδρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ουφ! Μου έφυγε ένα βάρος, τώρα που διάβασα το χάπι εντ αυτής της τόσο αριστοτεχνικά γραμμένης όμορφης ιστορίας!
    Τα σέβη μου Γούμαν! 🚐 💐 🎈 💜

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πολύ ωραία ανάρτηση .
    Καλή εβδομάδα 🌷🌷

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μου άρεσε που είχε όμορφο τέλος!
    Γεμάτο ελπίδα, όνειρα, ήλιους και ζουμπούλια!
    Για άλλη μια φορά δηλώνω ενθουσιασμένη με την ιστορία σου!
    Καλή εβδομάδα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Στο σχόλιό μου στο πρώτο μέρος, γράφω:
    Επιθυμίες, φιλοδοξίες, όνειρα. Κι από κοντά η πεζότητα της πραγματικότητας. Λογοτεχνικά τέμνεις το μεγάλο αυτό ζήτημα, Αλεξάνδρα.
    Με το δεύτερο και το τρίτο μέρος, το διήγημα αποκτά άλλη διάσταση. Η πραγματικότητα και το όνειρο δένονται αριστοτεχνικά και ξετυλίγεται μια πρωτότυπη καλογραμμένη ιστορία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Λα-τρε-ψα την ιστορία και ειδικά τον επίλογο! Αλεξάνδρα μου είσαι μαέστρος, σωστά το έθεσα! Τις αγαπώ τις ιστορίες σου πάντα, γιατί έχεις πολύ ιδιαίτερη γραφή και έχεις τον τρόπο σου να περνάς ωραία μηνύματα.
    Να 'σαι πάντα καλά.
    Καλή εβδομάδα! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ωωωω πολύ μου άρεσε και ο επίλογος τόσο αισιόδοξος και σοφός!!
    Η γραφή σου συναρπάζει κυρία μου.
    Με γοήτευσε το διήγημά σου
    Να περιμένω κι άλλο σύντομα;;;
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αποφεύγω να τα δημοσιεύω, γιατί είναι κουραστικά στην ανάγνωση νομίζω...
      ♥♥♥ Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε, Άννα μου!

      Διαγραφή
  9. "Κι αν η πραγματικότητα δεν μας χωράει, υπάρχουν καρδιές με πολύ χώρο για 'μας και τα όνειρά μας"

    Τι όμορφο τέλος Αλεξάνδρα μου....! πόσο όμορφο. Βλέπω η γραφή σου έχει ανέβει επίπεδα και θαρρώ αυτό είναι το πρώτο σου μεγάλο διήγημα ;
    Καλοδεχούμενο. Με ένα μπουκέτο τρυφερά και ανθρώπινα αισθήματα.
    Μπράβο κοπέλα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εμένα μου άρεσε το τέλος!!!
      Δεν θυμάμαι αν έχω δημοσιεύσει ξανά κάτι τόσο μεγάλο...
      Να 'σαι καλά, Γιάννη μου!

      Διαγραφή
  10. Όμορφο τέλος, αισιόδοξο. Υπέροχη θα είναι η κοινή ζωή τους...αρκεί να φυτεύουν ήλιους εκεί που υπάρχουν σκοτάδια.
    Φιλάκια και καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Υπέροχο Αλεξάνδρα μου και τόσο συγκινητικό! Ο άνθρωπος πρέπει να προσπαθεί, να δοκιμάζει και να ρισκάρει για να φτάσει τα όνειρα του! Πολύ ελπιδοφόρο το τέλος του! Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαίρη μου, μακάρι να αντέχουμε να ρισκάρουμε για τα όνειρά μας! ♥

      Διαγραφή
  12. Μια πανέμορφη ιστορία με άρωμα ζουμπουλιού, μας πρόσφερες Αλεξάνδρα μου... και η έκπληξη στο τέλος με τους "μελωδούς", τι γλυκά που με πήγες σε μια παλιά μου ανάρτηση-παιχνίδι, με μυστικά ταίρια, χίλια ευχαριστώ!!!

    ΑΦιλάκια πάντα τρυφερά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Που είναι αυτές οι καρδιές και τυχερός όποιος την βρει!!!υπέροχη ιστορία Αλεξάνδρα μου!!!φιλάκια!!!
    Καλό μήνα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κάπου είναι, Δεσποινάκι, αλλά δεν είναι μάλλον πολύ κοινωνικές...
      Καλό μήνα! ♥

      Διαγραφή
  14. Καλέ πόσο πίσω έχω μείνει;
    Βάλε απουσίες Αλεξάνδρα μου ... Λίγο ακόμα και θα πρέπει να έρθω με τον κηδεμόνα μου για να τις δικαιολογήσω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χι,χι! Εντάξει, δεν σ'αφήνω στην ίδια τάξη, επειδή είσαι καλή μαθήτρια γενικά!!!!
      ♥♥♥

      Διαγραφή
  15. Aλλο ένα καθηστερημενο ήρθε..αλλά αυτη η καθυστερηση με εκανε να διαβάσω μια και καλή ολοκληρη την ιστορία σου Αλεξάνδρα μου που μου κρατησε το ενδιαφερον απο την αρχή της..με τους πρωταγωνιστες της.. να εχουν όνειρα ο καθενας τα δικα του αλλά ποσο μπορουν να ειναι μαζί με αμοιβαίες υποχωρήσεις..και με το άρωμα των ζουμπουλιών να ειναι καθοριστικό..στην μετεπειτα ζωή τους.. και όντως ποιος μπορει να ξερει το αυριο; ας ζησουν το σημερα...όμορφη γραφή...
    Τελικα....εσυ εισαι που θα κινησεις τα νήματα των ηρωων σου..
    Να περνας όμορφα καλό μηνα Αλεξανδρα μου... φιλακιααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. από τα αγαπημένα τα καθυστερημένα κι εσύ!
      Πράγματι... ποιος ξέρει για το αύριο; Ας δοκιμάζουμε κι όπου βγει!
      Φιλιά κι από μένα! ♥

      Διαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

.

Η φωτογραφία μου
"Κι αν νικημένη η ομορφιά, ανίκητα τα μάτια, που κάποτε λοξοδρομούν και βρίσκουν μονοπάτια. Κι αν μεγαλώνω, το παιδί χτίζει γλυκιά αλήθεια και πλάθει μες στην πόλη του γαλήνης παραμύθια. Και σαν τα ερωτήματα ζητήσουν απαντήσεις, ξεχειλισμένες μαγικές μέσα μου συγκινήσεις." Άρης Άλμπης