Φυλακισμένες στα δέντρα και στα λουλούδια. Παρατημένες στο καθαρό γαλάζιο τ' ουρανού και της θάλασσας. Εγκλωβισμένες στο τσιμέντο.
Μέρες άνοιξης. Εξορισμένες από τις καρδιές, υποτιμημένες από τα μυαλά.
Μέρες άνοιξης. Πόσο δυστυχισμένες, όταν δεν μπορούν να μοιραστούν τα χρώματα και τ' αρώματά τους με όλους τους ανθρώπους; Γιατί αυτό θέλουν. Δεν τους αρκεί να τα σκορπούν στη φύση κι από 'κει να τα δανείζονται οι άνθρωποι.
***
Ήταν σκέψεις για τις Μέρες άνοιξης της Αριστέας. Η οποία για να μη με αφήσει να πάρω ανάσα ανακοίνωσε καινούριο Συμπόσιο ποίησης!
αχαχα γελώ με το τελευταίο σου σχόλιο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλύτερα δεν θα μπορούσες να γράψεις για αυτές τις εγκλωβισμένες μέρες που δεν μπορούμε να τις χαρούμε τόσο πολύ που θέλουμε!
Είναι λες κι αυτές δυστυχισμένες ε;
Πολλά φιλιά , καλή εβδομάδα και ...ευχαριστώωωω! :))
Έτσι, λέω, Αριστέα. Δυστυχούν σαν κι εμάς.
ΔιαγραφήΓελάς που τρέχω να προλάβω τα δρώμενα και δεν φτάνω;;;
Καλά να περνάς!!!
Μακάρι να κατακλύσουν ακόμα και την απομακρυσμένη και απόμερη γωνίτσα αυτές οι μέρες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλοι τις έχουν ανάγκη!
(Αγαπώ φρεζούλες! Τί άρωμα!!!)
ΣΣΣΣΜΟΥΤΣ, κορίτσι μου! Καλή εβδομάδα!
Αχ, μακάρι! Και, κυρίως, κάθε γωνιά του μυαλού μας!
ΔιαγραφήΦιλιά, αγαπημένο, κορίτσι!
Άνοιξη στα μυαλά της ανθρωπότητας
ΑπάντησηΔιαγραφήθα έρθει κάποτε...προς το παρόν
αφήνουμε τη φύση να μας αναζωογονήσει
Αυτή είναι πάντα πιστή...
Αυτό έγραφα παραπάνω!
ΔιαγραφήΠρος το παρόν, ναι... αρκούμαστε σε αυτή της φύσης, ευτυχώς εϊναι υπέροχη.
Φιλιά, Ελένη μου!
Δεν σ'αφήνει να πάρεις ανάσα ε; Λες εκείνη να παίρνει ανάσες; Οι Μέρες της Άνοιξης, οι υποτιμημένες, οι εξορισμένες από την καρδιά, πόσο δίκιο έχεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα Αλεξάνδρα μου
Δεν προλαβαίνω, λέμε! Η σκέψη μου τρέχει σαν το Βέγγο!
ΔιαγραφήΚαλά να περνάς, Άννα μου!
Εκεινη η φρεζουλα σου μεσα στο γκρίζο του τσιμεντου.. πόσα θελει να πει μαζί με τις δικες σου σκεψεις Αλεξανδρα μου...!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι σιγά να μην κάτσει στ αυγά της η Αριστέα μας..μας θέλει σε εργρήγορση βρε φιλη μου να έχουμε να κάνουμε να μην κάτσουμε!!!οστώσω... να καλοσωρίσουμε τις μέρες της Ανοιξης να περνας ομορφα οτι και να κανεις..σου αφηνω φιλακιααα !!!
Ασφυκτιά η καημένη...
ΔιαγραφήΑς την καλοσωρίσουμε!
Φιλιά κι από μένα, Ρούλα μου!
Ψηφίζω φρέζα δαγκωτό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα δεν είναι πανέμορφο λουλούδι;
Το ημερολόγιο γράφει μέρες άνοιξης και προσπαθεί η καημένη να τρυπώσει απ' το τσιμέντο και να σκάσει μύτη, σαν τη φωτογραφία σου... τα λέει όλα αυτή η λήψη!
Είναι! Τόσο απλή και όμορφη, τόσο ολιγαρκής και περιφρονημένη...
ΔιαγραφήΚαλά να περνάς, Μαρία μου!
Μέρες Άνοιξης καλοδεχούμενες αν και προσωπικά νιώθω περισσότερο την αίσθηση ενός ανεκπλήρωτου Χειμώνα. Με κουράζει μερικές φορές η μείωσή του στη ζωή μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό βράδυ Αλεξάνδρα
Α, σε καταλαβαίνω! Αγαπώ το χειμώνα.
ΔιαγραφήΠανέμορφη φωτογραφία, τόσο ταιριαστή με το κείμενο σου. Μακάρι να βρούμε όλοι μας τον τρόπο να βάλουμε έστω και ένα μικρό κομμάτι άνοιξης στην καρδιά μας. Φιλιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚσι στην καρδιά μας και στο μυαλό μας! Μακάρι!
ΔιαγραφήΦιλιά κι από μένα!
Υπέροχη η φωτογραφία που συνοδεύει τις σκέψεις σου. Μέρες Άνοιξης που δεν μπορούμε να χαρούμε αν δεν διώξουμε τον Χειμώνα από τις καρδιές μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά!
Φιλιά κι από μένα, Ελένη μου!
ΔιαγραφήΤι όμορφο λουλούδι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛυπάμαι τους ανθρώπους που δεν αφήνονται καθόλου να δουν και να μοιραστούν τα χρώματα και τ' αρώματα... δεν έχουν ιδέα τι χάνουν.
Ας έρθει η άνοιξη όχι μόνο γύρω μας, αλλά και εντός μας.
Φιλιά πολλά!
Είναι, Έλλη μου!
ΔιαγραφήΤο θέμα είναι ότι είναι γύρω μαε παντού αυτοί οι άνθρωποι και πρέπει να συνυπάρξουμε...
Φιλιά!!!
Νιώθω μια γλυκιά συγκίνηση Αλεξάνδρα μου, που μοιράζεσαι μαζί μας χρώματα κι αρώμτα σκέψεων που ανοίγουν ανθισμένα μονοπάτια της ψυχής! Να έχεις ένα τρυφερό ξημέρωμα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά πολλά με μια ζεστή αγκαλιά! :)) ❤️
Να 'σαι καλά, γλυκιά Κατερίνα!!!
ΔιαγραφήΜέρες άνοιξης εξορισμένες (οι παραβάτες τιμωρούνται, βλέπεις...)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι υποτάσσονται, λοιπόν, οι καρδιές και οι αισθήσεις. Και εθίζονται στα δανεισμένα. Και (ίσως) δεν μάθουν ποτέ την αλήθεια...
Εμένα, αυτά μου ψιθύρισαν οι ανοιξιάτικες μέρες σου!
Καληνύχτα κι ένα μεγάλο φιλί!
Ααα, τι ωραία που στα είπαν, Νατάσα! Το κείμενό μου είναι περιττό τώρα...
ΔιαγραφήΝα περνάς καλά!
κι ομως εχεις δικιο υπαρχουν κι αυτες οι μερες ανοιξης και νιωθουν ετσι ακριβως
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλη σου μερα
Γεια σου, Κική!
ΔιαγραφήΜέρες της άνοιξης, φως – δωρεά στους ανθρώπους,
ΑπάντησηΔιαγραφήελπιδοφόρα ειρήνη στη Γη.
Κι αν εισορμούν χειμωνόψυχοι λάτρεις τού σκότους,
δε θα νικήσουν ποτέ τη ζωή.
Πάντα οι στίχοι σου, Άρη, μιλούν στην ψυχή και της δίνουν δύναμη!
ΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ!
Τι υπέροχη φωτογραφία και υπέροχα λόγια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα!
Γεια σου, Μαρία!
ΔιαγραφήΝιωθω μια μελαγχολια διαβαζοντας τις σκεψεις σου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟμως το κατακιτρινο λουλουδι σου μοιαζει σαν να εκπεμπει φως και να με ζεσταινει!
Καί καλά κάνεις, γιατί τέτοιες ήταν, μελαγχολικές...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά, τώρα, που διαβάζω το σχόλιό σου, με ζεσταίνει κι εμένα το φως του!!!!
Σ' ευχαριστώ!!!!
Εγώ την αγάπησα αυτή τη φρεζούλα...κι ετσι χρωματιστή και μυρωμένη εύχομαι να είναι και η ζωή σου Αλεξάνδρα μου !
ΑπάντησηΔιαγραφήΣταυρούλα! Τι όμορφη ευχή! Σ' ευχαριστώ πολύ!!!!
ΔιαγραφήΘα λουλουδιάσουμε κάποτε Αλεξάνδρα μου!!! Θα πνιγούμε στην Ανοιξη!! Κούκλα η φρέζα σου!!! Φιλάκια και καλό σ/κ!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα λουλουδιάσουμε! Ναι! Κι εγώ το πιστεύω! Κι ας μελαγχολώ κι ας απογοητεύομαι...
ΔιαγραφήΦιλιά!
πόσα δυνατά είναι βλασταράκια δεν καταλαβαίνουν ούτε πέτρα ούτε τσιμέντο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι όμορφα!
Διαγραφή