Mad about the boy!

Κι όσο μεγαλώνω, τόσο πιο mad γίνομαι!

Στην καθημερινότητα πόσες φορές θυμάμαι την ερώτηση της αλεπούς στο Μικρό Πρίγκιπα: Ψάχνεις για κότες;

Στημένη σε ουρά της εφορίας κύριος μου κλείνει το μάτι πονηρά, κοιτάζει το φάκελο που κρατάω και με ρωτάει δείχνοντάς μου το δικό του φάκελο: Κι εσείς για... τακτοποίηση;

Όχι, άνθρωπέ μου! Ο δικός μου φάκελος έχει κάρτα γενεθλίων και είμαι εδώ για να πληρώσω τη δόση μου! (Αν με συναντούσε τώρα, σίγουρα θα μου πέταγε "μαζί τα φάγαμε" και θα με έκανε mad!)

Λοιπόν, πόσες φορές, κρίνοντας από τον εαυτό μας, όχι μόνο κάνουμε υποθέσεις, μα και βάζουμε σε κουτάκια τους άλλους; 

Το ίδιο έκανε και η Αρτίστα σε αυτή τη συνάντησή μας! Έκρινε ότι αυτό το μουσικό κουτί της φωτογραφίας ήταν στα... μέτρα μου και μου το χάρισε! Κι έγινα mad από χαρά!

Γιατί μου ήρθε κουτί! Και της φραουλίτσας μου (:ενθύμιο πολύτιμο) της ήρθε κουτί!

Κι έτσι, οι όμορφες στιγμές του χτες έκαναν καινούριες φίλες!

Γιατί η Αρτίστα με μια λέξη σε συγκινεί και με την επόμενη σε κάνει να γελάσεις με την καρδιά σου!

Μπορεί να έχει άποψη και να μη διστάζει να την πει, αλλά σε ακούει.

Και σε κοιτάζει στα μάτια, με καθαρό βλέμμα!

Κι εγώ την ευχαρίστηθηκα πολύ τη συνάντησή μας!

[Άσχετο: Τι έχει τραβήξει από μένα αυτός ο καημένος ο τυπάκος;;;]