Μάνα με τη βία

Μαδούσαν τα κορίτσια μαργαρίτες

και τα κοτσιδάκια σου εσύ

απ' τον πόνο της γέννας

Πέταξες της προίκας σου τα κεντητά

και ξενυχτούσες πλέκοντας

την κουβερτούλα μου

Το λεύκωμά σου γέμισε

με συνταγές και παιδικές αρρώστιες

και σβήστηκαν τα ερωτικά στιχάκια

Του ραδιοφώνου η βελόνα

που τρελαινόταν στου ροκεντρόλ τη μελωδία

νανουρίσματα και παραμύθια αναζητούσε μόνο

-Τον πατέρα, μάνα μου, καταριέμαι

που στα κλεφτά και με τη βία

μια νύχτα σ' έκανε μητέρα

-Μην καταριέσαι, κόρη μου, μονάχα αγάπα!

Απ' το μίσος του μπορεί να γέρασα,

για την αγάπη σου όμως ζω. 

Ήταν η συμμετοχή μου στο Συμπόσιο ποίησης. 🎈

Ακούραστα η Αριστέα τρέφει την έμπνευσή μας και μας φιλοξενεί, με χαρά εμείς βρίσκουμε χρόνο να γράψουμε, να διαβάσουμε, να παίξουμε. Και φτιάχνουμε όλοι μαζί μοναδικές blogoστιγμές. 🌈

✏Δείτε εδώ όλες τις συμμετοχές