Κολεκτίβα λέξεων (Γ')

συνέχεια από εδώ

Η Φαντασία πήγε να πιει νερό στη βρύση. Ήταν μια αλλιώτικη βρύση αυτή, παιχνιδιάρικη, έτρεχε το νερό της στο ρυθμό πότε των τιτιβισμάτων, πότε του αγέρα. Και η Φαντασία, κάθε που η συζήτηση σοβάρευε, καμωνόταν πως διψούσε και πήγαινε να παίξει με τη βρύση.

Το νερό έτρεξε μπόλικο, μετά λιγοστό, ύστερα σταμάτησε…

«Βρήκα τι θα κάνουμε!» φώναξε η Φαντασία. «Όσοι μας εννοούν, θα μπορούν να μας γράφουν και να μας προφέρουν. Όσοι στο όνομά μας εκμεταλλεύονται, θα κολλάει η γλώσσα τους, θα κολλάει το μολύβι, και δεν θα μπορούν μήτε να μας γράψουν μήτε να μας προφέρουν. Και οι υπόλοιποι, που προσπαθούν να μας κάνουν πράξη, αλλά δεν τα καταφέρνουν…»

«Που είναι πολλοί…» τη διέκοψε η Λογική.

«Αυτοί θα μας προφέρουν και θα μας γράφουν, αλλά με όχι με όλα μας τα γράμματα!»

«Όσο ο Θεός μάς τιμωρεί, υπάρχει ______!»

«Υπάρχει ελπίδα, όσο οι άνθρωποι πιστεύουμε στο θαύμα της αγάπης!»

Ο καθηγητής ιστορίας του πανεπιστημίου και λογοτέχνης, γράφει την ιστορία αγάπης δυο νέων στην εποχή της τουρκοκρατίας. Τον βοηθά μια φοιτήτρια. 

«Με αυτή την ιστορία ______ θα θυμίσω στους Έλληνες το μεγαλείο του έθνους μας!»

«Είναι όμως σωστό να αποκρύψετε πως την α_γά__ τους βοήθησε ένας Τούρκος;»

«Ναι! Γιατί οι πηγές δεν είναι αρκετές.»

«Σ’ αγαπώ!»

«Κι εγώ σ’ _____!»

Ήταν μια ιστορία εμπνευσμένη από τη φωτογραφία της Μαρία και την κεφαλίδα του Κειμένου της.