να ταΐζω το μικρό που 'χω τσιγγάνο μου
που όλο ζητάει να φεύγει, να πηγαίνει
μα η αγάπη του ριζώνει και βλασταίνει
Να 'χα ένα ποίημα αέρινο σα το μπαλόνι
να νιώθει πως πετάει και τον ουρανό δαγκώνει
να παίζει, να γλεντά και να παραμυθιάζεται
μα στη φωλιά του να επιστρέφει, να μοιράζεται
Να 'γραφα ένα ποίημα σαν του Καββαδία
ν' αρμενίζει με των στίχων τη λόγια σχεδία
να ζωγραφίζει τη δική του τραβερσάδα
μα να ζητά του στεριανού φιλιού τη νοστιμάδα
εικόνα από εδώ
Ω, δύο αναρτήσεις συνεχόμενες! Επανήλθες, γιούπι!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφο το ποίημά σου, ανάλογο με αυτά που μας είχες συνηθίσει (και η προηγούμενη ανάρτηση στο ίδιο πνεύμα, εννοείται).
Καλώς μας ξανάρθες, γλυκιά μας Γούμαν!
Ω καλή μου Αλεξάνδρα! Τι επιστροφή λυρική είναι αυτή! Ένα ποίημά σου λοιπόν και μάλιστα με εξαίρετη ρίμα και ρυθμό. Και πόσο όμορφο. Αλεξάνδρα μου, νιώθεις τη χαρά μου έτσι; Την νιώθεις. Καλώς όρισες καλή μας φίλη και πάλι. Τα φιλιά μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνα κουμπί ξεκούμπωσε, του φεγγαριού την φαντασία,
ΑπάντησηΔιαγραφήκι εκείνο ποίημα έγινε, χρωμάτων πανδαισία.
Του ουρανού, της θάλασσας, τ αέρα και του κάμπου, 😉
Ποιητικά το ποίημα σου, να σχολιάσω βγήκε
εκεί ψηλά στου φεγγαριού σ ενα μπαλόνι μπήκε!🤣
Ότι να ναι έγραψα Αλεξάνδρα μου έτσι για να σε κάνω να χαμογελάσεις...καλό σου ξημέρωμα φιλιααα!!
Αλεξάνδρα μου χαίρομαι που μας χάρισες ένα τόσο όμορφο ποίημα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά!
Ωραίο ποίημα Αλεξάνδρα. Χάρηκα την επιστροφή σου ή μήπως τυχαία άνοιξες πορτοπαράθυρα; Ο χρόνος θα δείξει
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σαι καλά και καλή εβδομάδα
Ρε συ πόσο μου έχει λείψει ο λυρισμός σου; Πόσο; Καλημερούδια και καλώς ξαναβρεθήκαμε οι bloggers! Τα φιλιά μου ⭐
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλεξάνδρα, πόσο όμορφα πάλλουν τις χορδές της καρδιάς οι στίχοι σου!
ΑπάντησηΔιαγραφή