Πλύστρα τ' ουρανού

by Skybase

Θα σας μιλήσω για ανθρώπους που παραπατούν αριστερά μεθυσμένοι από 'κεινο το γλυκόπιοτο και πανάκριβο όνειρο που λέγεται ζωή. Για ανθρώπους που κλαίνε όταν νικούν και νιώθουν λεύτεροι μες στις φυλακές. Για ανθρώπους που τους βρίσκει η νύχτα σ' ένα μπαρ που λέγεται Το λάθος.

Τις ιστορίες των θαμώνων αυτού του μπαρ μου τις διηγήθηκαν ο Σωκράτης και η Τζένη, δυο σύννεφα τραυματισμένα από τα βέλη του έρωτα. Καταδικασμένα να σκεπάζουν τον ήλιο τους και να δακρύζουν καταιγίδες κάθε φορά που τολμούσαν να υποκύψουν στον έρωτά τους.

1. ΠΟΤΕ ΠΙΑ

2. ΠΛΥΣΤΡΑ Τ' ΟΥΡΑΝΟΥ

by Get-This-or-DIE

Σε λίγο το Λάθος θα παραδινόταν στο απόλυτο σκοτάδι, οι πρώτες αχτίδες του ήλιου είχαν κιόλας χωνέψει και τα πιο μεγάλα αστέρια. Δεν είχε πολύ χρόνο. Ήθελε απόψε να χορέψει ξέφρενα πάνω στα συντρίμμια του ονείρου, ν' αποτελειώσει κάθε ανάμνησή του. Άρπαξε εκείνη τη λεπτή ελπίδα, λάσο την έκανε κι έπιασε το Χρηστάκη. Που ζητούσε μια επιβεβαίωση ή κάτι να διαλύσει μια ενοχή.

-Είναι αποφασισμένη. Ο Σωκράτης διάβασε το ποτήρι της Σοφίας.

-Είναι απελπισμένη. Η Τζένη διάβασε τα μάτια της.

Κάπως έτσι, οι δυο τους, μάθαιναν τις πληγές των θαμώνων. Μ' ένα άγγιγμα στον ώμο τους  ο Σωκράτης, μ' ένα χαμόγελο στο παράπoνό τους η Τζένη,  προσπαθούσαν να κρατήσουν χώρια το άγγιγμα και το χαμόγελο. Μια ιστορία που κρατούσε χρόνια και που θ' άντεχε ακόμα περισσότερα...

by Mymosa

Το Σοφάκι κι ο Χρηστάκης συννενοήθηκαν με τα μάτια κι έδωσαν ραντεβού στην κρυψώνα, στο υπόγειο.

Εκεί που στον καιρό της δικτατορίας έβρισκαν καταφύγιο οι κυνηγημένοι. Γιατί το Λάθος ήταν τότε μια ταβέρνα - λημέρι των αντιστασιακών. Η γραφομηχανή στο ψυγείο, οι προκηρύξεις στα κρυφά συρτάρια των τραπεζιών, ο φόβος για τη λάθος κίνηση παντού.

Οι ανάσες συγχρονίστηκαν μεμιάς και τα φιλιά, φερμένα μόλις από τόπους εξορίας, ρούφηξαν με πάθος όποιο συναίσθημα είχε το θάρρος να φανερωθεί. Γιατί ακόμα δεν γνώριζαν ποια κοινή μοίρα θα πάγωνε τις καρδιές και θα αφόπλιζε τα τελευταία φτερουγίσματά τους.

by asdf-1357

Δεν ήταν μονάχα δυο κορμιά που ενώθηκαν βιαστικά και πρόχειρα μια νύχτα για να ξεχάσουν και να ξεχαστούν, να αποδεχτούν και ν' αρνηθούν. Ήταν δυο βιασμένα κορμιά. 

Τη Σοφία βίασε ένας αστυνομικός σε μια παραβίαση ασύλου. Και το Χρήστο βίασαν δυο άντρες πάνω σε μια ελληνική σημαία.

Ο Μηνάς και η Νίκη είχαν περάσει το βράδυ παίζοντας με τη φλόγα του κεριού που αλαφιαζόταν σε κάθε τους λέξη. Και ήταν η κάθε τους λέξη παγιδευμένη σ' εκείνη την υπόνοια. Πως το μαζί δεν θ' αργούσε να τους απαρνηθεί. 

Η Τζένη πέρασε διακριτικά το δίσκο πάνω από τ' αδιέξοδά τους και σκέφτηκε πως κανέναν δεν μπορούσε να κατηγορήσει. Είχε και το μαζί τα δίκια του, είχε και το χώρια τα δικά του. 

by Lapislazzulo

Δυο πνεύματα ήταν η Νίκη κι ο Μηνάς, δυνατά και παθιασμένα σαν έφηβοι, που είχαν βρεθεί σε καιρούς μικρόψυχους που δεν συγχωρούσαν το κόκκινο χρώμα. Διψασμένα για 'κεινη τη ζωή που οι ιστορικοί ονομάζουν λάθος και οι θεοί επανάσταση. Και ό,τι είχαν να περιμένουν ήταν από μια "γριά βροχή" μόνο...

Η Νίκη πήγε στο μπαρ και παράγγειλε ένα daiquiri φράουλα μ΄ επιπλέον ρούμι και την Πλύστρα τ' ουρανού:

"Καλά που θά 'τανε
να ξεκαθάριζε
ν’ άλλαζε η ζωή
μόνο με μια βροχή"

Η Σοφία βγήκε μόνη της από το μπαρ κι ευχήθηκε να ξεσπάσει μια δυνατή μπόρα στο δρόμο για το σπίτι. Μια μπόρα να ξεπλύνει τα κρίματα, να δροσίσει τα καλά παιδιά και να 'χει το νου της...

Συνεχίζεται...

*****

Υ.Γ.:  Μια παλιά ιδέα παρακινήθηκε από μια καινούρια και βγήκε από το συρτάρι! Μια Πριγκίπισσα σκούντησε μια Woman κι έτσι οι Ιστορίες της νύχτας θα διαδραματίζονται Σ' ένα μπαρ που λέγεται Το λάθος.