Βασισμένοι σε μια ιδέα της Μαριλένας, 12 bloggers γράφουμε, χωρίς καμιά συννενόηση, "Το κόκκινο νυφικό".
Πρόσωπα:
Άλις: πρωταγωνίστρια, 18 χρόνων
Σάρλοτ: μητέρα Άλις (νεκρή)
Τζέημς Μακάλιστερ: πατέρας Σάρλοτ
Τζέφρι Μπάνιστερ: πατέρας Άλις
Βέρα: δεύτερη σύζυγος Μπάνιστερ
Τσαρλς: γιος Βέρας και Μπάνιστερ, 6 χρόνων
Χέλπμπερτ: αδελφός Βέρας
Σάρλοτ: μητέρα Άλις (νεκρή)
Τζέημς Μακάλιστερ: πατέρας Σάρλοτ
Τζέφρι Μπάνιστερ: πατέρας Άλις
Βέρα: δεύτερη σύζυγος Μπάνιστερ
Τσαρλς: γιος Βέρας και Μπάνιστερ, 6 χρόνων
Χέλπμπερτ: αδελφός Βέρας
Μις Σάλι: γκουβερνάντα
Συνέχειες:
1. Μαριλένα (Spot of art)
2. Αριστέα (Η ζωή είναι ωραία)
3. Μαριάννα (Ονειρόκοσμος)
4. Πέτρα (Οι σκέψεις μου κάνουν θόρυβο)
5. Μαρία Κανελλάκη (Απάγκιο)
6. Μαρία Νι (Το κείμενο)
7. meΜαρία (My trips on blog)
8. Γιάννης (Ηδύποτον)
9.
«Θα προσπαθήσω να μάθω την αλήθεια για το θάνατο της κόρης σας, κύριε. Ησυχάστε.» είπε ο Χέρμπερτ και το εννοούσε. Ήθελε να απαλλάξει την αγαπημένη του Άλις από τα ερωτηματικά που τη βασάνιζαν. «Από καιρό ήθελα να ξεκινήσω μια έρευνα για το θέμα, αλλά δεν…»
«Σ’ ευχαριστώ, παιδί μου!» απάντησε ξέπνοα ο Μακάλιστερ και σωριάστηκε στην καρέκλα.
«Ηρεμήστε, παρακαλώ.»
«Στην Ιρλανδία… Δεν μπορώ να ανασάνω… Εκεί θα μάθεις την αλήθεια…»
«Ένα γιατρό!» φώναξε ο Χέλμπερτ.
«Επαναλαμβάνω για τελευταία φορά, καλή μου. Ο Τσαρλς είναι στο Ντέβον. Στην Ιρλανδία πηγαίνω για να μη χαθεί η περιουσία μου.»
«Μα, ακριβώς γι’ αυτό δεν ζητούσες έναν αρσενικό απόγονο;»
«Βέρα, δεν έχω χρόνο! Παίζεις με τις λέξεις, όπως έκανες στους χορούς για να γοητεύσεις τους καβαλιέρους σου, αλλά οι στιγμές είναι κρίσιμες.»
«Τόσο κρίσιμες που δεν μπορώ να δω το γιο μου;»
«Ο γιος μας είναι καλά.»
«Μακριά από τη μητέρα του και το σπίτι του;»
«Μάθε ότι εδώ, στο σπίτι του, κινδυνεύει περισσότερο από οπουδήποτε αλλού!»
«Κινδυνεύει από ποιον; Από την Άλις; Ω, Θεέ μου, το ήξερα!»
«Πάψε, επιτέλους, να ασχολείσαι με την Άλις! Δεν είναι αυτή ο εχθρός μας τώρα!
Η Ιρλανδία προσπαθούσε να επιβιώσει από τη Μεγάλη Πείνα και να σωθεί από τους δυνάστες της. Δεκάρα δεν έδινε για τα οικογενειακά μυστικά μιας χούφτας αστών της Βρετανίας, που, όχι άδικα, νόμιζαν πως ο κόσμος κινείται γύρω τους. Αν είχε κουράγια, θα γελούσε μαζί τους. Οι ανόητοι! Ήρθαν στην Ιρλανδία να βρουν απαντήσεις για να στερεώσουν τη ζωή τους και βρήκαν μόνο ερείπια και θάνατο.
Ο Μπάνιστερ συναντήθηκε αμέσως με το διευθυντή της αστυνομίας. «Τι θα γίνει με τους επαναστάτες; Κυκλοφορούν ελεύθεροι και μας απειλούν! Αναγκάστηκα να κρύψω το γιο μου.»
«Κάνουμε ό,τι μπορούμε, κύριε. Σας διαβεβαιώνω πως δεν κινδυνεύετε.»
«Σοβαρευτείτε, κύριε Μπερνς! Ξέρετε πως ήδη κάνουν σαμποτάζ στη Βρετανία;» Ο Μπάνιστερ έφυγε φτύνοντας πίσω του. Άχρηστοι Ιρλανδοί!
Στις άκρες του χωματόδρομου που οδηγούσε στα χτήματα κείτονταν παραμορφωμένοι ετοιμοθάνατοι. Αναρωτήθηκε πόσος καιρός θα χρειαζόταν να πεθάνουν και να λιώσουν, ώστε να γίνουν καλό λίπασμα για τα χωράφια. Τις σκέψεις του διέκοψε ο Μπερνς. Τον είχε ακολουθήσει. «Φύγατε κάπως εσπευσμένα και ξέχασα να σας δώσω αυτό.» Ένα σημείωμα από τη Μαίρη! Τον περίμενε στο γνωστό μέρος αναπολώντας τις παλιές καλές μέρες στη Βρετανία και τις βόλτες τους στη λίμνη.
Η Βέρα είχε κιόλας μετανιώσει το ταξίδι της στην Ιρλανδία. Είχε μονάχα μια διεύθυνση, που ίσως και να μην ίσχυε πια, του ανθρώπου που θα συναντούσε, του ζωγράφου Μάθιου Κέλι και κατάκοπη τώρα, είχε εγκλωβιστεί στο βρώμικο πλήθος που παρακαλούσε για ένα εισιτήριο για τα σαπιοκάραβα που πήγαιναν στη Βρετανία. Άχρηστοι Ιρλανδοί! Θα πνίγονταν πριν φτάσουν. Κάποιος την τράβηξε με δύναμη και την έσυρε σ’ ένα σκοτεινό και υγρό μέρος. Πρόλαβε να διαβάσει την ταμπέλα «Πτωχοκομείο ο Άγιος Πατρίκιος». Μέσα άνθρωποι ούρλιαζαν από τον πόνο. Αλλά τρόμαξε πραγματικά μονάχα όταν είδε γραμμένο με μπογιά στον τοίχο εκείνο τον παλιό γρίφο.
«Να σταματήσουμε, Χέλμπερτ, να πάρω μια ανάσα!» ζήτησε η Άλις.
«Δεν είμαστε ασφαλείς εδώ…»
Αλλά και πού να πήγαιναν; Από τη λαχτάρα του να δώσει μιαν απάντηση στην Άλις για το θάνατο της μητέρας της, είχε αψηφίσει το λιμό και τις ταραχές στην Ιρλανδία. Δεν ήταν η πρώτη φορά. Από τη λαχτάρα ν’ αποκτήσει οικογένεια, είχε αψηφίσει τον πόνο της καρδιάς. Σωριάστηκε στις βαλίτσες και παραδέχτηκε στον εαυτό του πόσο πόνο του είχε προκαλέσει η απιστία της Άλις. Δεν την κατηγορούσε για το ψέμα, άλλωστε κι εκείνος της είχε κρύψει ότι δεν μπορούσε να κάνει παιδιά.
«Συγγνώμη, κυρία. Μοιάζετε εκπληκτικά με τη Σάρλοτ Μπάνιστερ. Μήπως είστε κόρη της;»
«Ναι! Ποιος είστε;»
«Μάθιου Κέλι, ζωγράφος. Σας ψάχνω χρόνια!»
«Γιατί την ψάχνετε, κύριε;»
«Είναι μεγάλη ιστορία και, δυστυχώς, η στιγμή δεν είναι κατάλληλη για να σας τη διηγηθώ. Πείτε μου μόνο αυτό τώρα, ότι δεν ακολουθήσατε την επιθυμία του πατέρα σας. Ότι δεν γίνατε ζωγράφος για να αντιγράφετε πίνακες και να τους πουλάει εκείνος σαν αυθεντικούς.»
Ο Χέρμπερτ ένιωθε μιαν ακαθόριστη απειλή να υφαίνεται γύρω του, αλλά περισσότερο τρόμαξε, όταν είδε τα μάτια της Άλις να εγκαταλείπουν τον Κέλι και να στρέφονται λάμποντας πρωτόγνωρα στο νέο που έτρεχε προς το μέρος της.
«Αγάπη μου!» αγκάλιασε την Άλις. «Μάθιου, αυτή είναι η κοπέλα που σου έλεγα! Η Άλις μου!» «Θα με συγχωρέσεις που εξαφανίστηκα;»
«Ναι!» απάντησε αμέσως.
Με τον Μπράιαν Κλαρκ γνωρίστηκαν σε ένα χορό. Εκείνη κατακεραύνωνε τις συμβάσεις, που επιβάλλει η αστική τάξη, σε μια συντροφιά νυσταγμένων αστών κι εκείνος της πρότεινε να συνεχίσουν οι δυο τους τη συζήτηση σε μια παμπ. Πέρασαν μαζί το βράδυ συζητώντας, χορεύοντας και κάνοντας έρωτα. Και η Άλις θα είχε εγκαταλείψει τον Χέρμπερτ, αν ο Μπράιαν Κλαρκ εμφανιζόταν την επομένη στο ραντεβού τους.
«Μπράιαν, κοίτα, το σύνθημα! Άναψαν τις φωτιές! Ξεκινάμε την επανάσταση! Πρέπει να φύγουμε!»
«Άλις, θα έρθεις μαζί μου;»
«Ναι!»
«Σ’ ευχαριστώ, παιδί μου!» απάντησε ξέπνοα ο Μακάλιστερ και σωριάστηκε στην καρέκλα.
«Ηρεμήστε, παρακαλώ.»
«Στην Ιρλανδία… Δεν μπορώ να ανασάνω… Εκεί θα μάθεις την αλήθεια…»
«Ένα γιατρό!» φώναξε ο Χέλμπερτ.
«Επαναλαμβάνω για τελευταία φορά, καλή μου. Ο Τσαρλς είναι στο Ντέβον. Στην Ιρλανδία πηγαίνω για να μη χαθεί η περιουσία μου.»
«Μα, ακριβώς γι’ αυτό δεν ζητούσες έναν αρσενικό απόγονο;»
«Βέρα, δεν έχω χρόνο! Παίζεις με τις λέξεις, όπως έκανες στους χορούς για να γοητεύσεις τους καβαλιέρους σου, αλλά οι στιγμές είναι κρίσιμες.»
«Τόσο κρίσιμες που δεν μπορώ να δω το γιο μου;»
«Ο γιος μας είναι καλά.»
«Μακριά από τη μητέρα του και το σπίτι του;»
«Μάθε ότι εδώ, στο σπίτι του, κινδυνεύει περισσότερο από οπουδήποτε αλλού!»
«Κινδυνεύει από ποιον; Από την Άλις; Ω, Θεέ μου, το ήξερα!»
«Πάψε, επιτέλους, να ασχολείσαι με την Άλις! Δεν είναι αυτή ο εχθρός μας τώρα!
Η Ιρλανδία προσπαθούσε να επιβιώσει από τη Μεγάλη Πείνα και να σωθεί από τους δυνάστες της. Δεκάρα δεν έδινε για τα οικογενειακά μυστικά μιας χούφτας αστών της Βρετανίας, που, όχι άδικα, νόμιζαν πως ο κόσμος κινείται γύρω τους. Αν είχε κουράγια, θα γελούσε μαζί τους. Οι ανόητοι! Ήρθαν στην Ιρλανδία να βρουν απαντήσεις για να στερεώσουν τη ζωή τους και βρήκαν μόνο ερείπια και θάνατο.
Ο Μπάνιστερ συναντήθηκε αμέσως με το διευθυντή της αστυνομίας. «Τι θα γίνει με τους επαναστάτες; Κυκλοφορούν ελεύθεροι και μας απειλούν! Αναγκάστηκα να κρύψω το γιο μου.»
«Κάνουμε ό,τι μπορούμε, κύριε. Σας διαβεβαιώνω πως δεν κινδυνεύετε.»
«Σοβαρευτείτε, κύριε Μπερνς! Ξέρετε πως ήδη κάνουν σαμποτάζ στη Βρετανία;» Ο Μπάνιστερ έφυγε φτύνοντας πίσω του. Άχρηστοι Ιρλανδοί!
Στις άκρες του χωματόδρομου που οδηγούσε στα χτήματα κείτονταν παραμορφωμένοι ετοιμοθάνατοι. Αναρωτήθηκε πόσος καιρός θα χρειαζόταν να πεθάνουν και να λιώσουν, ώστε να γίνουν καλό λίπασμα για τα χωράφια. Τις σκέψεις του διέκοψε ο Μπερνς. Τον είχε ακολουθήσει. «Φύγατε κάπως εσπευσμένα και ξέχασα να σας δώσω αυτό.» Ένα σημείωμα από τη Μαίρη! Τον περίμενε στο γνωστό μέρος αναπολώντας τις παλιές καλές μέρες στη Βρετανία και τις βόλτες τους στη λίμνη.
Η Βέρα είχε κιόλας μετανιώσει το ταξίδι της στην Ιρλανδία. Είχε μονάχα μια διεύθυνση, που ίσως και να μην ίσχυε πια, του ανθρώπου που θα συναντούσε, του ζωγράφου Μάθιου Κέλι και κατάκοπη τώρα, είχε εγκλωβιστεί στο βρώμικο πλήθος που παρακαλούσε για ένα εισιτήριο για τα σαπιοκάραβα που πήγαιναν στη Βρετανία. Άχρηστοι Ιρλανδοί! Θα πνίγονταν πριν φτάσουν. Κάποιος την τράβηξε με δύναμη και την έσυρε σ’ ένα σκοτεινό και υγρό μέρος. Πρόλαβε να διαβάσει την ταμπέλα «Πτωχοκομείο ο Άγιος Πατρίκιος». Μέσα άνθρωποι ούρλιαζαν από τον πόνο. Αλλά τρόμαξε πραγματικά μονάχα όταν είδε γραμμένο με μπογιά στον τοίχο εκείνο τον παλιό γρίφο.
«Να σταματήσουμε, Χέλμπερτ, να πάρω μια ανάσα!» ζήτησε η Άλις.
«Δεν είμαστε ασφαλείς εδώ…»
Αλλά και πού να πήγαιναν; Από τη λαχτάρα του να δώσει μιαν απάντηση στην Άλις για το θάνατο της μητέρας της, είχε αψηφίσει το λιμό και τις ταραχές στην Ιρλανδία. Δεν ήταν η πρώτη φορά. Από τη λαχτάρα ν’ αποκτήσει οικογένεια, είχε αψηφίσει τον πόνο της καρδιάς. Σωριάστηκε στις βαλίτσες και παραδέχτηκε στον εαυτό του πόσο πόνο του είχε προκαλέσει η απιστία της Άλις. Δεν την κατηγορούσε για το ψέμα, άλλωστε κι εκείνος της είχε κρύψει ότι δεν μπορούσε να κάνει παιδιά.
«Συγγνώμη, κυρία. Μοιάζετε εκπληκτικά με τη Σάρλοτ Μπάνιστερ. Μήπως είστε κόρη της;»
«Ναι! Ποιος είστε;»
«Μάθιου Κέλι, ζωγράφος. Σας ψάχνω χρόνια!»
«Γιατί την ψάχνετε, κύριε;»
«Είναι μεγάλη ιστορία και, δυστυχώς, η στιγμή δεν είναι κατάλληλη για να σας τη διηγηθώ. Πείτε μου μόνο αυτό τώρα, ότι δεν ακολουθήσατε την επιθυμία του πατέρα σας. Ότι δεν γίνατε ζωγράφος για να αντιγράφετε πίνακες και να τους πουλάει εκείνος σαν αυθεντικούς.»
Ο Χέρμπερτ ένιωθε μιαν ακαθόριστη απειλή να υφαίνεται γύρω του, αλλά περισσότερο τρόμαξε, όταν είδε τα μάτια της Άλις να εγκαταλείπουν τον Κέλι και να στρέφονται λάμποντας πρωτόγνωρα στο νέο που έτρεχε προς το μέρος της.
«Αγάπη μου!» αγκάλιασε την Άλις. «Μάθιου, αυτή είναι η κοπέλα που σου έλεγα! Η Άλις μου!» «Θα με συγχωρέσεις που εξαφανίστηκα;»
«Ναι!» απάντησε αμέσως.
Με τον Μπράιαν Κλαρκ γνωρίστηκαν σε ένα χορό. Εκείνη κατακεραύνωνε τις συμβάσεις, που επιβάλλει η αστική τάξη, σε μια συντροφιά νυσταγμένων αστών κι εκείνος της πρότεινε να συνεχίσουν οι δυο τους τη συζήτηση σε μια παμπ. Πέρασαν μαζί το βράδυ συζητώντας, χορεύοντας και κάνοντας έρωτα. Και η Άλις θα είχε εγκαταλείψει τον Χέρμπερτ, αν ο Μπράιαν Κλαρκ εμφανιζόταν την επομένη στο ραντεβού τους.
«Μπράιαν, κοίτα, το σύνθημα! Άναψαν τις φωτιές! Ξεκινάμε την επανάσταση! Πρέπει να φύγουμε!»
«Άλις, θα έρθεις μαζί μου;»
«Ναι!»
συνεχίζεται...
το βιντεάκι του Γιάννη για το διήγημά μας
Συμμετέχουν:
Μαριλένα από https://marilenaspotofart.wordpress.com/
Αριστέα από http://princess-airis.blogspot.gr/
Μαριάννα από https://onirokosmos-art.blogspot.gr/
Πέτρα από http://pistos-petra.blogspot.gr/
Μαρία Κανελλάκη από http://toapagio.blogspot.gr/
Μαρία Νικολάου από http://tokeimeno.blogspot.gr/
Memaria από http://mytripssonblog.blogspot.gr/
Γιάννης από http://idipoton.pblogs.gr/
Αλεξάνδρα από http://abuttononthemoon.blogspot.gr/
Άννα από http://kloanna.blogspot.gr/
Κλαυδία από http://katoapotinakropoli.blogspot.gr/
Χριστίνα από http://butterfly-butterflysworld.blogspot.gr/
Ένα μικρό, αλλά κατατοπιστικό χρονικό για τη Μεγάλη Πείνα στην Ιρλανδία ετοίμασα εδώ.
Δεν υπάρχεις! Απλά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάω να διαβάσω πάλι και πάλι για να χωνέψω όλες τις νέες πληροφορίες! ( και κάνω το σταυρό μου που εμένα τελείωσε το κομμάτι μου νωρίς! αχαχαχαχα)
Πολλά φιλιά και θα ξανάρθω στο σχολιασμό, σιγά μην σε αφήσω έτσι! ☺
Τι άγχος πέρασα για να μη δώσω μια συνέχεια που δεν θα ταίριαζε... σε καταλαβαίνω!!!
ΔιαγραφήΔεν ξέρεις πόσες φορές σε έχω διαβάσει!
ΔιαγραφήΈχεις αφήσει τόσες πληροφορίες δώθε εκείθε και τόσα πολλά μέτωπα ανοιχτά για τα επόμενα κορίτσια! Περιμένω με αγωνία να δω τι θα πιάσουν και πώς!
Μπράβο ρε Αλεξάνδρα! ποιος το περίμενε ότι θα πάει έτσι η δουλειά ( απιστίες, πείνα, επαναστάσεις, αντιγραφές και πώληση πινάκων και κείνη η Βέρα ξελόγιαζε άντρες ...πολύ το χάρηκα να σου πω γιατί εγώ έτσι την είχα στο μυαλό μου!!!)
Πολύ ουσιαστικό το σχόλιο του Γιάννη μας από κάτω μου!
Φιλάκια πολλά και καλό ΣΚ!
♥
Μέχρι να καθίσω να γράψω ούτε κι εγώ φανταζόμουν πού θα φτάσω!
ΔιαγραφήΤώρα κι εγώ, χαλαρά, περιμένω τη συνέχεια!
Καλό Σ/Κ να έχουμε!
Αλεξάνδρα κορίτσι μου.....!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα θραύσματα από τις "βόμβες" που πέταξες παιδί μου δεν έχουν αφήσει τίποτα όρθιο...!
Εξαιρετικό...!
Το διάβασα, το ξαναδιάβασα, και που να πρωτοσταθώ πραγματικά ;
Προσπαθώ λοιπόν από τον ενθουσιασμό να σταθώ στα παρακάτω για τη δουλειά σου:
1) Εξαιρετική η έμπνευσή σου στην αρχή να κάνεις παράθεση και αναφορά στα δρώντα πρόσωπα της Νουβέλλας. Έτσι κάνουμε μια σύντομη ανακεφαλαίωση στο μυαλό μας για το ποια πρόσωπα δρουν.
2) Η Μεταφορά δράσης στην Επαναστατημένη Ιρλανδία την εποχή της μεγάλης πείνας δίνει στη γραφή σου ιστορικό χαρακτήρα και αξία γνώσης σοβαρή. Πολύ καλή επινόηση.
3) Το κλίμα με τις ξεθωριασμένες παλιές φωτογραφίες της εποχής ανεβάζει την ατμόσφαιρα εικαστικά στη συλλογική δουλειά
4) Η μεταφορά δράσης σε εντελώς διαφορετικό χώρο μεταφέρει το ενδιαφέρον αλλού εκεί που, ποιος ξέρει ; θα είναι μαζεμένα τα ζωτικά μυστικά της υπόθεσής μας
5) Στην ιστορία εισάγονται δύο τουλάχιστον νέα πρόσωπα:
-Ο Brian Clark, o νεαρός εραστής της Alice
-η Mary, προφανώς ερωμένη του Πατέρα ;
και αποκτά οντότητα η προσωπικότητα του ζωγράφου, στο πρόσωπο του Matthew Kelly.
Άρα στη Νουβέλλα μας ξεκαθαρίζονται τα εξής:
1) Ο Σκοτεινός και βρώμικος ρόλος του Πατέρα Jeffrey Banister
2) Η Σύνδεσή του με μια γυναίκα την Mary, για την οποία έχουμε σαφή αναφορά ερωτικής σχέσης. Να είναι η ίδια ερωμένη με αυτήν που ανακάλυψε η Charlotte στο σπίτι ;
3) Η Ανησυχία της Βέρας για την τύχη του νεαρού παιδιού της που "εξαφάνισε" ο άντρας της.
Η Μεγάλη έκπληξη έρχεται από το background όμως της σχέσης του Herbert με την Alice...! Αυτό δεν το περίμενα...!
Ψέμματα και οι δύο...!
μια σκοτωμένη σχέση ; βασισμένη που ; στην πρόθεση της εκδίκησης ;
Το παιδί δεν είναι δικό του και στο κάδρο μπαίνει απ τα παλιά ο Brian Clark που υπήρξε εραστής της Alice και ίσως ;;; τι ; πατέρας του παιδιού ;
Κλείνοντας να πω πλέον ότι είναι σαφές ότι η Νουβέλλα αναδιατάσσεται πλήρως. Πλέον το κλείσιμό της οφείλει να πιάσει το μίτο σε άλλες σταθερές.
Υ.Γ. Να σε χειροκροτήσω Αλεξάνδρα για κάτι ακόμα: Ο Τίτλος "Το κόκκινο νυφικό" εν δυνάμει δεν κρύβει happy end. Κάνει σαφή αναφορά σε τέλος καταστροφής.
Μπράβο σου που το συνέλαβες...!
Βέβαια κατά τη γνώμη μου, τα επόμενα μέρη μπορούν να κάνουν τις δικές τους ανατροπές κάλλιστα.
Αλεξάνδρα το χάρηκα.....! θαρρώ το κατάλαβες. Μπράβο κορίτσι μου και ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ στα επόμενα κορίτσια.
Πάντα ενθαρρυντικός, Γιάννη και σε ευχαριστώ πολύ!
ΔιαγραφήΠροσπάθησα να δώσω μια συνέχεια και κάποιες λύσεις, χωρίς όμως να εγκλωβίσω τους επόμενους. Οπότε ναι, οι ανατροπές είναι δυνατές.
Στις φωτογραφίες στάθηκα τυχερή, το θέμα συγκίνησε τους καλλιτέχνες.
Χάρηκα που σου άρεσε!!!
Καλό μήνα!
Πήγα να γράψω, αλλά με κάλυψε ο Γιάννης σε όλα!
ΔιαγραφήΠολύ πολύ πολύ ωραία η συνέχειά σου και δεν ήθελα να τελειώσει. Εκεί στο συνεχίζεται, μου ξέφυγε ένα ''όχι τώρα γαμώτο'', αλλά οκ θα κάνω υπομονή για τη συνέχεια.
Μπράβο Αλεξάνδρα μου. Φιλί τεράστιο και καλό μας μήνα!
Είναι μεγάλη πίκρα το "συνεχίζεται"!
ΔιαγραφήΣε ευχαριστώ, Ματίνα μου! Καλό μήνα να έχουμε!
Δεν το περίμενα, δεν το περίμενα, δεν το περίμενα!!! Φοβερή συνέχεια Αλεξάνδρα μου ψυχή μου. Και όπως λέει ο Γιάννη μετέφερες τη διήγησή σου στην πονεμένη Ιρλανδία τον καιρό της Μεγάλης Πείνας δίνοντας ιστορικό βάρος στο διήγημα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΏστε απάτησε τον Χέμπερτ η Άλις!!! Πολύ καλή δουλειά Άντε και σε βιβλίο Αξίζει και σίγουρα θα κλείσει υπέροχα και από τις επόμενες
Φιλιά πολλά
Χάρηκα που σου άρεσε, Άννα.
ΔιαγραφήΠεριμένω κι εγώ τη συνέχεια χωρίς άγχος!
Καλό μήνα να έχουμε.
Για βιβλίο λέγαμε; Μάλλον για ταινία το πάμε Αλεξάνδρα μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥποκλίνομαι στις δαιδαλώδεις εμπνεύσεις σου να τη φτάσεις την ιστορία ως την Ιρλανδία και μάλιστα σ' αυτή την ιστορική περίοδο. Ο Γιάννης πιο πάνω στα έγραψε αναλυτικά και συνυπογράφω το σχόλιο του.
Εκείνο που προσωπικά μ' ενθουσιάζει, είναι ότι δεν είναι καθόλου προβλέψιμη η συνέχεια. Ούτε κατά διάνοια...
Μπράβο σου ρε θηρίο!!!
Καθόλου προβλέψιμη, πράγματι! Αν σκεφτείς πώς ξεκινήσαμε!!!
ΔιαγραφήΣε ευχαριστώ, Μαρία μου!
Καλό μήνα εύχομαι.
Αλεξάνδρα μου, ο Γιάννης με κάλυψε με τα σχόλιά του στο 100%!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο, μπράβο, πολλά-πολλά μπράβο σου!!! Εσύ ήσουν που είχες άγχος, βρε? Είμαι το ίδιο κατενθουσιασμένη με τους υπόλοιπους... πως αλλιώς να στο πω!!!?
Να είσαι καλά, Μαριάννα μου, για τα τόσο όμορφα λόγια!
ΔιαγραφήΚαλό μήνα να έχουμε!
Εσύ κορίτσι μου διέπρεψες...τίποτα άλλο!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνέβασες τον πήχη πολύ ψηλά διανθίζοντας την
ιστορία με τραγικές πραγματικότητες!!!!!
Σε φιλώ πολύ πολύ ♥
Ελένη μου, χάρηκα πολύ που σου άρεσε!
ΔιαγραφήΝα έχεις έναν όμορφο καινούριο μήνα.
Καλό μήνα κι από δω Αλεξάνδρα μου!!!! Εχω μείνει παγωτό που λένε!!!! Και θα συμφωνήσω απόλυτα κι εγώ με τα εξαιρετικά και to the point σχόλια του Γιάννη!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΒρε θηρίο πως τα σκέφτηκες όλα αυτά;;;;; Μπράβο μπράβο μπράβο!!!! Δεν το συζητώ για την φοβερή έμπνευση να μας μεταφέρεις στην Ιρλανδία και στο τότε κοινωνικό κι οικονομικό γίγνεσθαι!!! Πόσα καπέλα να σου βγάλω κοπέλα μου!!!!
Κατατοπιστική η σκέψη σου να αναφέρεις στην αρχή τα πρόσωπα της ιστορίας και πολύ αναγκαία!!
Ωστε η Αλις είχε κι εραστή!! Μιλάμε για την ανατροπή της ανατροπής!!!
Επίσης ξετρελάθηκα με τις πολλαπλές αφηγήσεις και δράσεις των ηρώων μας, δεν μας άφησαν να πάρουμε ανάσα!! Κανονική ταινία που λέει κι η Μαρία παραπάνω!!!
Πολλά γλυκά φιλιά Αλεξάνδρα μου με τις εμπνεύσεις σου!!! Στο χω ξαναπεί ότι είναι χάρισμα να πλάθεις και ν αεπινοείς συγγραφικούς κόσμους και μάλιστα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα!!! Σε θαυμάζω!!! ♥
Μαριλενάκι μου, για σένα είχα το μεγαλύτερο άγχος, επειδή η ιστορία είναι δικό σου γέννημα και φοβόμουν μην απογοητευτείς.
ΔιαγραφήΕίσαι πολύ γενναιόδωρη με τα καλά λόγια!
Σε ευχαριστώ πολύ και για το σχόλοιο και για την ευκαιρία να πάρω πρώτη φορά μέρος σε συλλογική ιστορία.
Να σε αποζημιώσει ο καινούριος μήνας για τα... λάθη των προηγούμενων!!!
Μου άρεσε που η ιστορία τοποθετήθηκε σε χρόνο και χώρο. Επίσης που μπλέχτηκε με ιστορικά γεγονότα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης δίνεις πολύ καλή πάσα στον επόμενο για περισσότερες ανατροπές.
Πολύ καλογραμμένο, αφήγηση που δημιουργεί γλαφυρές εικόνες.
Μπράβο Αλεξάνδρα μου!
Σίγουρα ο δρόμος μένει ανοιχτός για καινούριες ανατροπές και είμαι περίεργη!
ΔιαγραφήΣε ευχαριστώ, Μαρια μου! Καλό μήνα!
Εντελώς νέα τροπή έδωσες στο διήγημα, Αλεξάνδρα μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο μυστήριο περιπλέκεται αλλά μου άρεσε πολύ που έδωσες και ένα ιστορικό background!
Περιμένω εναγωνίως την συνέχεια!
Κι εγώ περιμένω να δω τι θα γράψουν τα κορίτσια!!!
ΔιαγραφήΚαλό μήνα, Μαριάννα μου.
Οι ζωντανοί διάλογοι, μαζί με την εμπεριστατωμένη περιγραφή των ιστορικών κοινωνικών συνθηκών ανεβάζουν πολύ την αξία του μυθιστορήματος. Και δημιουργείς την κατάλληλη ατμόσφαιρα, Αλεξάνδρα. Παραπέμπει σε αξιόλογες ταινίες στις οποίες, με φόντο τις ανθρώπινες σχέσεις, προβάλλονται πολιτικές καταστάσεις και προβληματίζουν το σοβαρό θεατή. Δεν έχω διαβάσει πολλές συμμετοχές. Είναι εμφανές πως το συλλογικό αυτό εγχείρημα είναι μια σπουδαία πνευματική συνεργασία. Μπράβο σας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι σχέσεις των ανθρώπων διαμορφώνονται κι από την επικαιρότητα, ιδίως όταν είναι τόσο έντονη.
ΔιαγραφήΣε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, Άρη! Καλό Σαββατοκύριακο εύχομαι!
Είπα στη Μεμαρία, ότι θα το ξεκινήσω από την αρχή να το διαβάζω, αλλά θες η εσάρπα, θες η πίεση της μητρός που ανεβοκατεβαίνει, θες ότι έχουμε κάτι τρεχάματα (ευχάριστα, μην τρομάξεις), δεν έχω αξιωθεί να το ξεκινήσω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛέω μήπως να το αφήσω να ολοκληρωθεί και να τα μαζέψω όλα τα κεφάλαια και να το διαβάσω μια και καλή!
Καλό μήνα και καλό Σαββατοκύριακο!
Τρέξε, αφού είναι για καλό κι απόλαυσέ το!
ΔιαγραφήΚαλά να περνάς!
Αυτή η "μετακόμιση" της πλοκής είναι άκρως ενδιαφέρουσα, και σίγουρα τα καινούρια δεδομένα είναι ανατρεπτικά και δίνουν πολλές δυνατότητες εκμετάλλευσής τους!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο Αλεξάνδρα μου!
Φιλιά πολλά και καλό Σαββατοκύριακο!
Να είσαι καλά, Μαρία μου! Καλή ξεκούραση!
ΔιαγραφήΤέλειο!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ καλύτερη συνέχεια που θα μπορούσε να δώσει κάποιος από τη συγγραφική ομάδα!!!
Με ολοζώντανους διαλόγους, με επιδέξιο τρόπο η εισαγωγή των ιστορικών στοιχείων και μια επαναστατική τροπή απίστευτη στην εξέλιξη της ιστορίας!!!
Αλεξάνδρα μου, συγχαρητήρια!!!
Ιστορία αξιώσεων πλέον!!!
Τα φιλιά μου και φεύγω ενθουσιασμένη!!!
Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε, Γλαύκη μου και σε ευχαριστώ!
ΔιαγραφήΕίναι εντυπωσιακό πωε η ιστορία του καθένα μαε δεν θα υπήρχε, αν δεν είχαν γράψει οι προηγούμενοι!
Φιλιά κι από μένα!
Αλεξάνδρα μου είσαι απίστευτη! Απόλαυσα τη συνέχειά σου. Καλογραμμένη, οι διάλογοι ζωντανοί, έβαλες νέα στοιχεία και βρίσκω τη σύλληψή σου για την Ιρλανδία και την τοποθέτηση της ιστορίας σε εκείνη την εποχή εξαιρετική και άκρως ενδιαφέρουσα. Διάβασα το σχόλιο του Γιάννη και συμφωνώ απόλυτα με όσα λέει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω περιέργεια για τη συνέχεια τώρα.
Φιλιά πολλά!
Σε ευχαριστώ, Έλλη μου! Κι ανυπομονώ για τη συνέχεια.
ΔιαγραφήΦιλιά!
Αλεξάνδρα μου τι ανατροπές είναι αυτές. Φοβερή η συνέχεια, καλογραμμένη, με ωραία πλοκή και αναφορά σε ιστορικά γεγονότα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλπίζω να δούμε γρήγορα την συνέχεια γιατί με έχει φάει η περιέργεια και η αγωνία μαζί.
Φιλάκια!
Χαίρομαι που σου άρεσε! Όλοι περιμένουμε τη συνέχεια!!! ❤
ΔιαγραφήΠολύ όμορφο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεριμένουμε την συνέχεια
Φιλάκια ...
Γεια σου, Μαρία Έλενα!
ΔιαγραφήΑπρόβλεπτη συνέχεια οπως εχουν πει και όλες οι φιλες Αλεξανδρα μου..αλλα ο Γιαννης εγραψε το καλύτερο σχόλιο..μας καλυψε πληρως σε αυτα που θελαμε να πουμε..μεγαλες ανατροπες... πες μου οτι το παιδι της Άλις δεν είναι του Χέρπερτ... ποιανου ειναι δηλαδή; αγωνια και περιεργεια έχει προκύψει απο την γραφή σου..καλη συνεχεια .. στην επομενη φιλη... να περνας ομορφα .. φιλακιααα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλά, Ρούλα μου! Φιλιά!
Διαγραφή1) Τίνος είναι ρε γυναίκα το παιδί;!
ΑπάντησηΔιαγραφή2) "Α να χαθείς σκουληκαντέρα" (Ζήκος!) που με έκανες να μάθω και ιστορία!
3) Ναι, κι εμένα με κάλυψε το σχόλιο τού Γιάννη, ωστόσο Γιάννη μου έχω μια "ένσταση" εκεί που λες: "Ο Τίτλος "Το κόκκινο νυφικό" εν δυνάμει δεν κρύβει happy end. Κάνει σαφή αναφορά σε τέλος καταστροφής. Μπράβο σου που το συνέλαβες...!" Νομίζω ότι οι περισσότεροι από εμάς Γιάννη μου (ακόμα κι εγώ η ξανθή) μπορούμε να υποψιαστούμε ότι ένα νυφικό για να...λέγεται κόκκινο, το πιο πιθανό είναι ότι κάτι μακάβριο θα συμβεί, αργά ή γρήγορα, κι όχι ότι η νύφη είναι απλά πολύ "προχώ"! Αχαχαχα! Πολλά φιλιά Αλεξάνδρα μου και καλό μήνα :)
Άρα, μια καλή ανατροπή θα ήταν η Άλις όντως να φορούσε ένα κόκκινο νυφικό στο γάμο της!!!
Διαγραφή❤❤❤
Τι να προσθέσω τώρα εγώ που δεν έχουνε γράψει οι προλαλήσαντες.....πολύ συμπυκνωμένη δράση, ανατροπές, νέα δεδομένα,ιστορικό υπόβαθρο, όλα δοσμένα με μαεστρία που κάνουνε τη συνέχεια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα κι εμένα ανήσυχη για το κατά πόσο θα μπορέσω να ανταποκριθώ.....Τα συγχαρητήριά μου Αλεξάνδρα !!! " Εγραψες" !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ!
Διαγραφή