Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2017

Εφιάλτης με άρωμα κανέλας



Η ώρα ήταν έντεκα το πρωί. Ο παππούς ζητούσε κιόλας τον τρίτο του ελληνικό. Η γιαγιά αρνιόταν πεισματικά να του φτιάξει κι εκείνος την απειλούσε πως θα την χωρίσει. Κλαιγόταν για την άσπλαχνη γυναίκα που του φόρτωσε η άδικη μοίρα, η γιαγιά όμως δεν μπορούσε να διαθέσει άλλον από το χρόνο της για ν’ ασχοληθεί μαζί του. Η κόρη της μαγείρευε κι έπρεπε να ελέγξει. Το κοκκινιστό θέλει και μια πρέζα ζάχαρη. Η κόρη τής θύμιζε πόσα χρόνια μαγείρευε για την οικογένεια κι έκανε την κίνηση για την οποία η Βασούλα ανυπομονούσε. Στριμωχνόταν ανάμεσα στη γιαγιά και τη μάνα, πλησίαζε στην κουζίνα όσο πιο πολύ μπορούσε και περίμενε. Να ανοίξει η μάνα το βαζάκι, να βάλει μέσα το κουτάλι, να πέσει η κανέλα μες στην κατσαρόλα και να μυρίσει το σπίτι σαν χριστουγεννιάτικο γλυκό!
Έτσι κυλούσαν οι Κυριακές.

Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου 2017

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

.

Η φωτογραφία μου
"Κι αν νικημένη η ομορφιά, ανίκητα τα μάτια, που κάποτε λοξοδρομούν και βρίσκουν μονοπάτια. Κι αν μεγαλώνω, το παιδί χτίζει γλυκιά αλήθεια και πλάθει μες στην πόλη του γαλήνης παραμύθια. Και σαν τα ερωτήματα ζητήσουν απαντήσεις, ξεχειλισμένες μαγικές μέσα μου συγκινήσεις." Άρης Άλμπης