Παρασκευή 12 Ιουνίου 2015

Μια ιστορία από την πόλη μου




Όλοι τον ξέραμε από παιδιά. Τον Άλκη τον τρελό. Καθάριζε την παραλία απ' τα σκουπίδια.
Πολύ πριν δώσει το πρόσταγμα ο Σκάι.

Κι όσοι δεν τον γνώριζαν, τον έμαθαν. Τον Άλκη τον χαζό. Το χειμώνα που πέθανε ο πατέρας του. Αρνήθηκε την κληρονομιά, επειδή ήταν προϊόν εκμετάλλευσης ανθρώπων...
Πολύ πριν τα χαράτσια βάλουν σε όλους μας την ιδέα της αποποίησης.

Εγώ τον γνώρισα κι από κοντά. Τον Άλκη τον τεμπέλη. Όταν μου ζήτησε δουλειά και του έδωσα. Δεν τη δέχτηκε, κι ας πεινούσε, γιατί δεν πλήρωνα τις υπερωρίες.
Πολύ πριν τα δελτία ειδήσεων αποκαλύψουν πως καταργήθηκε το οχτάωρο.

Η Κάτια τον γνώρισε κι αυτή από κοντά. Η Κάτια το πρεζόνι. Ένα βράδυ στο καλυβάκι της παραλίας. Τον βρήκε αναίσθητο, γυμνό. Γεμάτο αίματα και μελανιές. 
Είπε πως έσκαψε όλη τη νύχτα και τον έθαψε μες στην άμμο. Και είπε ακόμα πως τον είδε το πρωί να παίζει με τα κοχύλια και να χάνεται στην ανατολή.

Όλοι γελάσαμε με την Κάτια, την Κάτια την τρελή.






25 σχόλια:

  1. Μακάρι να υπερτερούσαν
    αυτοί οι ωραίοι τρελοί
    Τι να πω!!

    φιλάκι γλυκό

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όπως το λέει το τραγούδι του Χατζή: Της γειτονιάς μας ο τρελός!
      Καλημέρα!

      Διαγραφή
  2. Τρελοί είναι οι άνθρωποι που τους βαφτίζουν έτσι οι "γνωστικοί" για να κατευνάσουν τις τύψεις τους.. Φιλιά πολλά Αλεξάνδρα μου και καλό σ/κ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μεγάλο θέμα το με ποια κριτήρια χαρακτηρίζουμε τους γνωστικούς..
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  3. Μήπως σταματήσουμε να κρεμάμε ταμπέλες στους ανθρώπους...
    Εμείς... οι γνωστικοί.
    Ευσύνοπτη και περιεκτική η ιστορία σου Αλεξάνδρα.
    Και τόσο δυνατή, που νιώθω ακόμα την παλάμη σου στο μάγουλο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ταμπέλες σύμφωναμε αυτή τη βάρβαρη κοινή λογική...
      Να είσαι καλά,Μαρία!

      Διαγραφή
  4. Αχ Αλεξάνδρα.......τούτες οι χαμένες κατά κάποιους ψυχές ανθρώπων γεμάτων αλήθεια και ασύλληπτη ειλικρίνεια και αυθεντικότητα.
    Ανθρώπων που ζούν "εκτός των τειχών" αλλά ανθρώπων αγνών.
    Καλό Σ/Κ σου εύχομαι καλή μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πόσα χάνουν οι κοινωνίες μας εξορίζοντας τόσους ανθρώπους…
      Γεια σου, Γιάννη!

      Διαγραφή
  5. Δεν έχω λόγια!
    Οι γνωστοί αλλοπαρμένοι, ήταν πάντα οι πιο γνωστικοί. Στη ψυχή!
    Καλημέρα και καλό Σαββατοκύριακο Αλεξάνδρα μου!


    υγ: αν θες μία διευκρίνιση να κάνεις στη βαθμολογία σου στο Άλλαξέ το. Άλλη συμμετοχή δίνεις και άλλη σχολιάζεις στην παρένθεση και δεν ξέρω ποιο είναι το σωστό!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Σύντομη, αλλά τόσο δυνατή η ιστορία σου...
    Μπράβο, Αλεξάνδρα!
    Φιλιά πολλά, καλό Σ/Κ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Τι ωραία να βάζουμε ταμπέλες στους άλλους,ε;; Αλλά την καμπουρίτσα μας δεν μας αρέσει να την δείχνουν..
    Λυπήθηκα για τον Αλκη... Ο κόσμος μας χρειάζεται περισσότερους Αλκηδες και Κάτιες..
    Με συγκίνησες Αλεξάνδρα μου!! Σε φιλώ πολύ!! Καλό σ/κ να χεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λοιπόν, Μαριλένα μου, γράφοντας την ιστορία κι εγώ στενοχωρήθηκα με τον Άλκη, γι` αυτό και τη συνέχισα με την Κάτια… να `χει μια παρέα!
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  8. Και λες με τον καλύτερο τρόπο την μεγάλη αλήθεια!!...πως οι ταμπέλες δηλαδή, εκτός από απαράδεκτες είναι και "εικονικές"...προϊόντα ενός κόσμου που ευνοεί τη βρωμιά, την εκμετάλλευση και πόσα άλλα!!
    Εξαιρετικό κείμενο!
    Φιλιά πολλά και καλό Σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ταμπέλες που μπαίνουν πάντα έτσι ώστε να εξυπηρετούν τις εξουσίες…
      Καλημέρα, Μαράκι!

      Διαγραφή
  9. Οι άνθρωποι του περιθωρίου, οι αλαφρίσκιωτοι, οι αλοπαρμένοι....πάντα κάτι αληθινο θα έχουνε να μας πούνε με τις ιστορίες τους......αρκεί να θέλουμε να το αντιληφθούμε και να το κατανοήσουμε εμείς οι ¨γνωστικοί¨" οι καθωσπρέπει, οι
    "σωστοί".....εξαιρετικό το κείμενό σου Αλεξάνδρα μου, σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ένα περιθώριο που "γεμίζει" διαφορετικά κάθε εποχή…
      Καλημέρα!

      Διαγραφή
  10. Εκείνοι ζουν στον κόσμο που θα επιθυμουσαμε και εμεις αλλα δεν μπορουμε να παμε... εκείνοι... οπως ο Αλκης και η Κατια δεν ξερουν απο ταμπελες .. εμεις ξερουμε και τις βάζουμε Αλεξανδρα μου.. δυνατή και ανθρωπινη η ιστορία σου. καλο καλοκαίρι να έχεις φιλακιαααα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τρελούς συχνά λέμε εκείνους που διάλεξαν τη ζωή κι όχι την επιβίωση, όπως εμείς… Μεγάλη αλήθεια, αυτή, Ρούλα μου. Καλημέρα!

      Διαγραφή
  11. Είπες πολλά σε τόσο λίγες γραμμές...
    Έχουμε πολύ εύκολο το να χαρακτηρίζουμε τους άλλους...
    (Εμάς ποτέ...)
    ΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ, κούκλα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. "Οι άνθρωποι του περιθωρίου.." όπως διαβαζω στα σχολια,συνηθως δεν ειναι απο επιλογή..
    Τέτοια άτομα δεν ειναι αποδεκτά απ την κοινωνια
    του καθως-πρεπισμου και της σοβαροφάνειας.
    Ζουν κόντρα στο εκάστοτε κατεστημένο (πολιτικό, κοινωνικό,και κυρίως κοινωνικο.
    Ζουν αντισυμβατικά,αυτο δεν ειναι αποδεκτό..

    Το περιθώριο ειναι έντιμο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. "Οι άνθρωποι του περιθωρίου.." όπως διαβαζω στα σχολια,συνηθως δεν ειναι απο επιλογή..
    Τέτοια άτομα δεν ειναι αποδεκτά απ την κοινωνια
    του καθως-πρεπισμου και της σοβαροφάνειας.
    Ζουν κόντρα στο εκάστοτε κατεστημένο (πολιτικό, κοινωνικό,και κυρίως κοινωνικο.
    Ζουν αντισυμβατικά,αυτο δεν ειναι αποδεκτό..

    Το περιθώριο ειναι έντιμο

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

.

Η φωτογραφία μου
"Κι αν νικημένη η ομορφιά, ανίκητα τα μάτια, που κάποτε λοξοδρομούν και βρίσκουν μονοπάτια. Κι αν μεγαλώνω, το παιδί χτίζει γλυκιά αλήθεια και πλάθει μες στην πόλη του γαλήνης παραμύθια. Και σαν τα ερωτήματα ζητήσουν απαντήσεις, ξεχειλισμένες μαγικές μέσα μου συγκινήσεις." Άρης Άλμπης