Κι έλεγα: είμαστε μαθητές κι έχουμε στην κατάληψη το σχολείο στη διάθεσή μας, γιατί δεν καλούμε τους γονείς κι όλοι μαζί να διαβάσουμε Ψυρούκη και Κορνάρο για να μάθουμε την αληθινή ιστορία;
Κι έλεγα: είμαστε 1000, για ό,τι κι αν διαδηλώνουμε, γιατί δεν καθόμαστε εδώ μέχρι να βρεθεί μια λύση για τον άστεγο; Για τον άνθρωπο που προσπερνάμε διαδηλώνοντας για έναν καλύτερο κόσμο;
Κι έλεγα, κι έλεγα... κι έπαιρνα για απάντηση εκείνο το βλέμμα "Έλα στην πραγματικότητα, κοριτσάκι μου". "Πάρε την τρέλα σου και πήγαινε σε άλλη παραλία".
Κι αυτό που με πόναγε ήταν η συζήτηση που δεν γινόταν. Γιατί, το ξέρω καλά, η πράξη είναι δύσκολη. Μα, ούτε συζήτηση;
Και συνέχισα να λέω, όμως όλο και σε λιγότερους ανθρώπους...
Και οι πράξεις μου ακολουθούσαν έναν μοναχικό δρόμο. Γι' αυτό κι όσες δεν αναγνωρίζονταν, όπως εγώ πίστευα πως θα έπρεπε, βάραιναν τόσο πολύ μέσα μου... Κι ακόμα κι όταν έβλεπα το χαμόγελο στο πρόσωπο του ανθρώπου που βοηθούσα, ερχόταν η ενοχή και η αμηχανία να με βαρύνουν...
Οι απογοητεύσεις, οι προσωπικές απώλειες, τα προβλήματα και η βαρβαρότητα που ένιωθα να διεισδύει παντού μ' έκλεισαν σιγά - σιγά σ' ένα στενό κύκλο ανθρώπων. Έναν κύκλο ασφαλή, που άκουγε τα λόγια μου και δεχόταν την ανάγκη μου να προσφέρω.
Αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό. Γιατί πιστεύω στο "μαζί". Στο δύσκολο κι επίπονο "μαζί", τη μόνη ελπίδα να αλλάξουμε τον κόσμο.
Θύμωσα με τον εαυτό μου. Και ύστερα πείσμωσα. Θα του δείξω εγώ του συστήματος που θέλει να καπελώνει τους ανθρώπους!!!
Είπα θα σαλπάρω κι όπου βγει! Θα εμπλακώ ξανά με αγνώστους, "καλούς" και "κακούς"! Χτυπούσε η καρδιά μου! Χαιρόμουν και αγωνιούσα. Μα, ήμουν και πιο ώριμη έμπειρη πια...
με αποσκευές πολύτιμες
(η συνέχεια εδώ)
μπήκα σ' ένα καραβάκι
.........και του έδειξες του συστήματος!! Αν δεν υπήρχαν άνθρωποι σαν και σένα, τι θα γίνονταν οι άνθρωποι που το σύστημα έβαλε στο περιθώριο;
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά και από εδώ
Χι, χι!!! Το ταρακούνησα!!!!
ΔιαγραφήΑλλά, πέρα από την πλάκα, προσωπικά του έτριψα στα μούτρα τη νίκη μου! ♡♡
Δεν ξέρω πόσο εύκολο είναι να τα βάλουμε με αυτό το σύστημα- τέρας αλλά εσύ τα κατάφερες και όλοι μοιραζόμαστε τη χαρα και την περηφάνια σου. Κάθε μεγάλη προσπάθεια όταν ξεκινάει είναι μικρή, υστερα μεγαλώνει καθως ανακαλύπτεις όλο και πιο πολλούς συνοδοιπόρους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά και καλή συνέχεια, που είμαι σίγουρη ότι θα υπάρξει!
Αυτό ξεχνάμε, δυστυχώς, Νίκη! Πόσους συνοδοιπόρους μπορούμε να βρούμε. Κι αφήνουμε όσους κινούνται από συμφέρον μόνο να φαίνονται και να βγαίνουν μπροστά...
Διαγραφήφιλιά κι από μένα!
Πάντα με τη φλόγα της συμμετοχής, την ευλογία του δοσίματος και της προσφοράς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντα......
Κάθε σύστημα τρομάζει απέναντι στην ενότητα των άλλων... Ας μην το ξεχνάμε αυτό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑρκεί να υπάρχει αυτή η ενότητα...
Σε φιλώ και καλή σου εβδομάδα!
Αλήθεια είναι και γι' αυτό πολεμάει κάθε προσπάθεια. Και χρειάζεται από 'μας διπλή προσπάθεια και τεράστιος κόπος για να καταφέρουμε κάποια ενότητα.
ΔιαγραφήΦιλιά, Γλαύκη μου! ♥
Κόντρα σε νωθρούς καιρούς λοιπόν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαζί σου...
Αυτό είναι! Και ήθελα να το γράψω... ♥♥♥
ΔιαγραφήΠειστευω οτι παμε κατα διαολου και δεν ειναι οτι ειμαι απισιοδοξος.. αλλα δεν εχω λογους να ειμαι αισιοδοξος
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα χρονια περναν και το συστημα μενει..
Αισιοδοξία και απαισιοδοξία έχουν λόγους και οι δύο να μας παρασύρουν... Πρέπει να επιλέξουμε και να επιμείνουμε... Δεν είναι εύκολο... Καλό βράδυ!
ΔιαγραφήΕίναι παρήγορο να ξέρεις Αλεξάνδρα μου πως υπάρχουν άνθρωποι σαν εσένα που αν όχι να το αλλάξουν ξέρουν να αγνοούν το σύστημα έστω και για λίγο για να κάνουν αυτό που πρέπει. Μπράβο σου και για τις πρωτοβουλίες σου και για την εμπιστοσύνη σου στο "μαζί" σε μια εποχή όπως αυτή που ζούμε που προωθεί με πάθος το "μόνο εγώ".
ΑπάντησηΔιαγραφήΞέρεις πόσες φορές την έχω πατήσει κι εγώ από το "μαζί";;; Κι ακόμα πόσες φορές κλείστηκα στο καβούκι μου; Αλλά ήρθε η ώρα που... επαναστάτησε ο... εαυτός μου και με μάλωσε άσχημα! Δεν είχε άδικο! Και σε αυτή την... μεγάλη μου έξοδο από το καβούκι μου, με βοηθήσατε πάρα πολύ!
ΔιαγραφήΦιλιά, Διπλανούλα!
Από τι είναι φτιαγμένο το σύστημα, η πολιτεία, το κράτος;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμείς, εσύ και εγώ, είμαστε η κοινωνία και απ΄τον καθένα μας εξαρτάται ν' αλλάξει το σύστημα, η πολιτεία...
Είδες πόσα πράγματα κάνουμε όταν είμαστε ενωμένοι και πόσα ακόμα θα κάνουμε αν επιμένουμε;
Αυτή η κρίση αναδεικνύει Ανθρώπους, όσο για τους "άλλους" καλά θα κάνουμε να τους αγνοήσουμε και να κάνει καθένας ότι του αναλογεί στο βαθμό που ορίζει η καρδιά του!
ΑΦιλάκια καρδιάς! <3
Κι όμως! Έχουμε μάθει να τα διαχωρίζουμε και να τα θεωρούμε ξεχωριστούς... οργανισμούς που δρουν ανεξάρτητα ο ένας από τον άλλον!!!! Παράλογο!
ΔιαγραφήΦιλιά κι από μένα, Στεφανία μου!
Σου έγραψα ήδη Αλεξάνδρα μου, στο προηγούμενο post, θέλω όμως να προσθέσω πως το σύστημα είμαστε τελικά όλοι εμείς κι όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε, τόσο πιο γρήγορα θα πετύχουμε!!! Φιλιά πολλά και συγχαρητήρια και πάλι!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελικά, ναι, ώσπου να φτάσουμε όμως στο σημείο να συνειδητοποιήσουμε τη δύναμή μας και να τα βάλουμε ξανά με τα θεριά...
ΔιαγραφήΚαλό βράδυ!
Αλεξάνδρα μου τώρα διάβασα τις προηγούμενες αναρτήσεις σου, αφού κάποιες υποχρεώσεις με κράτησαν μακριά αυτές τις μέρες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔώσε μας μια ενημέρωση για την κουζίνα στην Κόρινθο. Μήπως κατηφορίσουμε όσοι μπορούμε και ξαναβρεθούμε.
Θα το πω και δημοσίως. Χάρηκα πάρα πολύ που σε γνώρισα!
Μαράκι, λες να μαγειρέψουμε μαζί στην Κόρινθο;;;
ΔιαγραφήΑκόμα δεν έχουμε ορίσει ημερομηνία, για αυτό δεν έγραψα συγκεκριμένα. Μάλλον τέλη του μήνα. Εννοείται πως θα ενημερώσω. Θα σου στείλω και μήνυμα. ♡♡♡ Κι εγώ χάρηκα πολύ, Μαρία κι ευχαριστήθηκα πολύ τη μικρή συζήτησή μας!
Έτσι μπράβο! Να του δείξεις εσύ του συστήματος! Γιατί, αυτό μπορεί να το λένε σύστημα, αλλά εσένα σε λένε Γούμαν και δεν θα του περάσει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκριβώς! Αν νιώσεις σεισμό, θα τρίζουν εξαιτίας μου τα θεμέλια του σάπιου κόσμου!!!
Διαγραφήπωπω πόσα έχω χάσει τον τελευταίο καιρό...
ΑπάντησηΔιαγραφή♥