Σάββατο 11 Δεκεμβρίου 2021

Μια φλόγα



Αν ήξερες πόσους αγαπημένους μού έχουν πάρει τα τρένα, θα καταλάβαινες γιατί τα μισούσα. Γιατί κάθε φορά που βρισκόμουν σε βαγόνι σπάραζα. Γιατί το σφύριγμα του τρένου μού ξερίζωνε την καρδιά.

Είχα μείνει μόνη. Και παιδιά και συγγενείς και φίλες ένα τρένο τους πήρε μακριά μου. Και τον άντρα μου ένα τρένο τού πήρε τη ζωή. 

Εκείνο το ταξίδι είχα ορκιστεί πως θα ήταν το τελευταίο. Δεν θα ανέβαινα ξανά σε τρένο. Δεν άντεχα άλλο. Ταξίδευα, λοιπόν, όπως πάντα, με το μυαλό στους δικούς μου, με το σώμα ξεχασμένο στις αγκαλιές τους. Μα, φτάνοντας στο σταθμό, αυτό που είδα από το παράθυρο του βαγονιού μου άλλαξε τη ζωή. Μια φλόγα έκαιγε εκεί έξω! Και ήταν αρκετό να την κοιτάξω μονάχα μια φορά για να ανάψει την ύπαρξή μου ολόκληρη από την αρχή.

Ήταν ολόκληρος μια φλόγα! Μια φλόγα καημού που περίμενε μάταια κάποιο τρένο να του φέρει έναν αγαπημένο του. Μονάχα εγώ μπορούσα να διαβάσω το παραλήρημα της καρδιάς του. Ίσως γι' αυτό μου χαμογέλασε. Ίσως και όχι. Ίσως χαμογελούσε στην εικόνα που έφτιαχνε το μπερδεμένο από την αρρώστια μυαλό του.

Μα εγώ βρήκα ένα σύντροφο σε αυτή -την ξεχασμένη σε άλλες εποχές- φλόγα. Κι έτσι ημέρεψε ο πόνος του χαμού. Κι έτσι έγινε το σφύριγμα του τρένου σύμμαχος ζωής. 

Αν ήξερες πώς μου άλλαξε τη ζωή εκείνη φλόγα που είδα από το παράθυρο του τρένου, θα καταλάβαινες γιατί, τώρα στα γεράματα, με τόσα τσακισμένα χρόνια στην πλάτη μου, βρίσκω το κουράγιο να ταξιδεύω με το τρένο κάθε μέρα για να τον συναντήσω, να μείνουμε αμίλητοι λίγες ώρες μαζί και να πάρω φεύγοντας λίγη παρηγοριά, πως μας πονά ο ίδιος πόνος. 




Για το νέο δρώμενο "εικόνα και φράση" αυτή η ιστορία. Κι όπως το πάω... το blog μου θα υπάρχει μόνο για τα δρώμενα της (ακούραστης) Μαίρης!!!

Δείτε εδώ όλες τις συμμετοχές, αν έχετε χάσει κάποιο μέηλ.

14 σχόλια:

  1. Αλεξάνδρα μου στην εκπνοή μας χάρισες μια συγκινητική και καλογραμμένη ιστορία γεμάτη συναισθήματα. Σ' ευχαριστώ γι' αυτό!
    Πολύ όμορφα θα κλείσουμε αύριο! Πολλά φιλιά καλό Σάββατο και ακόμα πιο όμορφη Κυριακή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πόση συγκίνηση και ευαισθησία ξεχύνεται από κάθε λέξη και φράση της ιστορίας σου Αλεξάνδρα μου !!! Ξεχωριστή η ιστορία σου , με άγγιξε ιδιαίτερα ! Να είσαι καλά και να μην χάνεσαι, μας λείπει η γραφή σου, καλό Σ/Κ !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Φλόγα συναισθημάτων η συμμετοχή σου Αλεξανδρούλα!! Πού χάνεσαι και δεν σε έχουμε κοντά μας συχνά; Όμορφο κείμενο, γεμάτο πόνο και κουράγιο και ανθρώπινη παρουσία στο τέλος της ζωής.
    Μπράβο σου
    Ελπίζω όλα καλά...ναι;
    Καλά να περάσεις παρόλη την κακοκαιρία
    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μπράβο καρδιά μου! Πανέμορφο, συγκινητικό! Από την αντίστροφη θεώρηση. Κάποια συνάντηση που δίνει και παίρνει. Σε δύο πονεμένα άτομα, σε δύο πληγωμένες καρδιές. Που το τραίνο γίνεται ο συνδετικός κρίκος τους. Να ανασάνουν ξανά, να μοιραστούν, να νιώσουν.
    Αχ βρε Αλεξάνδρα μου, μην χάνεσαι! Πόσες φορές στο έχω πει. Νιώθουμε την ανάγκη της πιο συχνής σου παρουσίας. Το βλέπεις, το αφουγκράζεσαι. Έτσι δεν είναι; Άντε σε παρακαλώ λοιπόν!
    Εύχομαι να είσαι καλά, να προσέχεις. Στέλνω τα φιλιά και την αγάπη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πολύ ιδιαίτερη η συμμετοχή σου, Γούμαν, όπως πάντα. Μου άρεσε πολύ. Και χαίρομαι ακόμα περισσότερο που, ύστερα από τόσο καιρό, ξαναδιαβάζω κάτι δικό σου.
    Πολλά φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Είναι η..3η απόπειρα μου να γράψω σχόλιο, .ετσι ξαναγράφω σε στυλ..τηλεγράφημα..τρυφερή ματιά στη φωτογραφία. Στοπ. Κλείνεις τα δρώμενα με ευαισθησία. Στοπ. Καλές γιορτές. Στοπ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πολλές φορές όταν ο πόνος γίνεται ανυπόφορος από τις απώλειες αγαπημένων, βρίσκεται ξαφνικά μια φλόγα, ένα κλικ του δευτερολέπτου, ένα χαμόγελο που θα βρούμε σε μια αυτό το κάτι όπως η ηρωίδα σου Αλεξάνδρα μου, που θα γίνει η συντροφιά μας. καλύτερα ένας συντροφικός πόνος από έναν μοναχικό!
    Κλείνεις όμορφα την σκυτάλη Αλεξάνδρα μου, να σε βλέπουμε συχνότερα..
    Να περνας όμορφα με ότι κάνεις
    Να έχεις όμορφες γιορτές με υγεία και αγάπη παντού γύρω σου
    ΚΑΛΆ ΧΡΙΣΤΟΎΓΕΝΝΑ!! φιλιααα 🎄✨

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Πόσες φορές μού πήρανε ανθρώπους λατρεμένους
    και μ’ άφησαν στην ερημιά των άψυχων γραμμών
    αυτά τα τρένα τής φυγής για τόπους ξεγραμμένους,
    μέσα στο κλάμα των πικρών αποχαιρετισμών!

    Μα να, μια μέρα αλλιώτικη, ενός προσώπου λάμψη,
    λες κι ήτανε χαμόγελο συντρόφου μου γνωστού,
    το κοίταγμά του έφτασε στο μέσα μου ν’ ανάψει
    τη φλόγα που μου έσβηνε ο πόνος τού χαμού!

    Για μια ακόμα φορά μού δίνεις, Αλεξάνδρα, έναυσμα στιχοποιίας με την ευαίσθητη γραφή σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Όμορφη ιστορία, συγκινητική η οποία μας δείχνει ότι ο άνθρωπος πάντα έχει τη δύναμη να βρει εκείνη την μικρή χαραμάδα ελπίδας για να συνεχίσει τη ζωή του!
    Την Καλημέρα μου, Αλεξάνδρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ωραία ιστορία γραμμένη με ευαισθησία, συγκίνηση και πόνο για αυτούς που φεύγουν.
    Μπράβο Αλεξάνδρα.
    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Πολύ ιδιαίτερη η συμμετοχή σου Αλεξάνδρα μου γεματη συναισθήματα.
    Μπράβο σου.
    Με το καλό να ανταμώσουμε και στα επόμενα δρώμενα μας.
    Σε φιλώ γλυκά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Μπράβο για την συμμετοχή σου Αλεξάνδρα.
    Πολύ συγκινητική.
    Ο ίδιος πόνος μετριαζεται αν ενωθεί με του άλλου.
    Καλές γιορτές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Αλεξάνδρα μου υπέροχη η συμμετοχή σου. Δεν ξέρω αν φταίει η συναισθηματική μου φόρτιση αυτή τη στιγμή, αλλά δάκρυσα, με άγγιξε πολύ.
    Φιλάκια γλυκιά μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Αλεξάνδρα μου , εύχομαι καλά Χριστούγεννα με υγεία και αγάπη!!! Χρόνια πολλά,να περάσεις όμορφα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

.

Η φωτογραφία μου
"Κι αν νικημένη η ομορφιά, ανίκητα τα μάτια, που κάποτε λοξοδρομούν και βρίσκουν μονοπάτια. Κι αν μεγαλώνω, το παιδί χτίζει γλυκιά αλήθεια και πλάθει μες στην πόλη του γαλήνης παραμύθια. Και σαν τα ερωτήματα ζητήσουν απαντήσεις, ξεχειλισμένες μαγικές μέσα μου συγκινήσεις." Άρης Άλμπης