Τετάρτη 21 Φεβρουαρίου 2018

Η ιστορία του τόπου μας






Χάρη στην Αριστέα και τον Τάσο Κάβουρα έφτασε στα χέρια μου το βιβλίο του Γιώργη Κάβουρα. Τους ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου.
(Η ζωή είναι ωραία όταν δεν ξεχνάς και μοιράζεσαι!)







Τοποθεσίες του τόπου μας. Που βάφτηκαν με το αίμα εκείνων που αγωνίστηκαν για τη λευτεριά και των λακέδων των ισχυρών που αγωνίστηκαν για το μίσος.

Ονόματα του τόπου μας. Αγωνιστών που κυνηγήθηκαν και προδοτών που δοξάστηκαν.

Γεγονότα του τόπου μας. "Ο εμφύλιος ήταν αποτέλεσμα της ασυλίας που έδωσε ο Τσόρτσιλ στους συνεργάτες των Γερμανών και την ανεξέλεγκτη δράση των εθνικοφρόνων Γερμανοτσολιάδων εναντίον των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης.

Αρχές του 1946 εξοπλίζονται με σύγχρονα όπλα οι παρακρατικές οργανώσεις και με αυτό τον τρόπο νομιμοποιείται η δράση των συμμορίτικων ομάδων. Ο πόλεμος εμαίνετο, μόνο που ήταν μονόπλευρος. Από το χωροφυλακίστικο και χίτικο παρακράτος. Ο Μαγγανάς και οι άλλες συμμορίες δεν άφηναν τίποτα όρθιο."
(απόσπασμα από το βιβλίο "Μη με ξεχάσεις")

Αυτή είναι η ιστορία του τόπου μας. Και τη διάβασα αυτή τη φορά γραμμένη από το Γιώργη Κάβουρα. Με τόσες λεπτομέρειες, που όμως καθόλου δεν κουράζουν. Αντίθετα, μέσα από τις σελίδες του βιβλίου του, που κυλούν σα νερό, ξεδιπλώνονται στιγμές συγκινητικές, τρυφερές κι αστείες, το μεγαλείο και η μικρότητα της ανθρώπινης ψυχής, η αστείρευτη δύναμη που κρύβεται μέσα μας, η ομορφιά της ζωής και του αγώνα για το δίκιο, η εφευρετική και δημιουργική αγάπη και το στείρο μίσος.

Κι ακόμα εκείνα τα μικρά της επόμενης μέρας από την τραγωδία που σε οδηγούν στην ανατριχιαστική διαπίστωση πως ακόμα κι όταν η ιστορία εξελίσσεται μπροστά τα μάτια σου, ακόμα κι όταν γίνεσαι πρωταγωνιστής της, μπορεί και να μη συνειδητοποιηθείς. Μπορεί να συνεχίσεις την επόμενη μέρα, με τα σημάδια στο σώμα και την ψυχή ίσως, αλλά με το μυαλό ανέγγιχτο, δηλαδή άδειο από τις σκέψεις εκείνες που βοηθάνε την ανθρωπότητα να κάνει το βήμα προς τα μπροστά....

"Μη με ξεχάσεις", λοιπόν. Μια φράση που σφυρίζει στα αυτιά όσων την άκουσαν από τους ετοιμοθάνατους. 
Ο Κάβουρας τους θυμάται όλους. Και τιμά όσους, σε μέρες που ακόμα κι ένα βλέμμα μπορεί να οδηγούσε σε θάνατο, σήκωσαν τα μάτια και κοίταξαν τους κυνηγημένους, άπλωσαν τα χέρια και τους έδωσαν ένα κομμάτι ψωμί. Μοναδικές στιγμές αλληλεγγύης!


***
Κλείνοντας αναρωτιέμαι: Αν όχι μονάχα δεν τιμωρήθηκαν οι υπεύθυνοι της τραγωδίας, αλλά τιμήθηκαν και μέχρι σήμερα γράφονται ύμνοι γι' αυτούς, αν οι ιδεολογικοί και φυσικοί τους απόγονοι αποφασίζουν για τις ζωές μας, τι είδους αξιοπρέπεια είναι αυτή που στωικά μας αφήνει να τα ανεχόμαστε όλα αυτά, αλλά μας ξεσηκώνει να βγούμε στο δρόμο μέχρι σήμερα για τα παιχνίδια των ισχυρών; Που φυτεύουν συνέχεια σπόρους για νέες τραγωδίες;





32 σχόλια:

  1. To αυτό αναρωτιέμαι κι εγώ Αλεξάνδρα μου. Και θα μείνει αναπάντητο φοβάμαι.
    Εξαιρετικό βιβλίο, συγκλονιστική αφήγηση απ' το προσωπικό ημερολόγιο μνήμης του Γιώργη Κάβουρα. Τιμή μας να υπάρχει στα χέρια μας και καθήκον μας να διαδίδουμε στο μικρό μας κύκλο γνωστών, την αληθινή ιστορία μας και τους αφανείς ήρωες που την έγραψαν με το αίμα τους.
    Συγχαρητήρια για την ανάρτηση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θα το απαντήσουμε, κανελλάκι! Κάποια στιγμή... και θα προχωρήσουμε! ♥

      Διαγραφή
  2. Ααααα Αλεξάνδρα ενδιαφέρομαι και εγώ για το έργο αυτό...!
    Ο Τάσος Κάβουρας δεν λέει μισόλογα. Μιλάει την ξεχασμένη γλώσσα της αλήθειας εκείνης της μαύρης εποχής και των διωγμών των λαϊκών αγωνιστών.
    Το βάζω στα υπόψη μου Αλεξάνδρα μου.
    Καλησπέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Φαίνεται πολύ καλό και η παρουσίασή σου το τιμά...
    Ως πότε θα ανεχόμαστε; Νομίζω ως το τέλος της ζωής μας. Δεν έχω καμιά ελπίδα για αντίσταση...
    Αυτή είναι εξάλλου η ιστορία του τόπου μας Κυρίως ό,τι ανεχτήκαμε...
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι όσα παλέψαμε και τ' αλλάξαμε, κι αυτά είναι η ιστορία μας, Αννα! Και σήμερα, αγωνιζόμαστε οι άνθρωποι! Όπως κι όσο μπορούμε.
      ♥♥♥

      Διαγραφή
  4. Υπάρχουν τόσα μελανά σημεία στην ιστορία μας που νομίζω πως δεν θα ξεπλύνουμε ποτέ την ντροπή μας. Και το χειρότερο είναι η ανοχή μας επειδή βολευόμαστε. Φιλιά πολλά Αλεξάνδρα μου. Υπέροχη η παρουσίαση σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχουμε μελανά, έχουμε και φωτεινά. Όταν τα τοποθετήσουμε στη θέση που τους αξίζει, θα κάνουμε μια αρχή.
      Καλό Σαββατοκύριακο να περάσεις! ♥

      Διαγραφή
  5. Έχουμε την Ιστορία που διδάσκεται στα σχολεία. Με πολλές «ατέλειες» και κυρίως με αποσιωπήσεις.
    Έχουμε Ιστορίες που γράφονται από σοβαρούς ιστορικούς.
    Έχουμε Ιστορίες που γράφονται με ιδεολογικές παρωπίδες.
    Έχουμε και τις ιστορίες που γράφουν οι απλοί πρωταγωνιστές. Αυτές είναι που φωτίζουν τις «ατέλειες», τις αποσιωπήσεις, τις παραλείψεις, τις σκοπιμότητες των άλλων Ιστοριών. Αλλά και κάτι πολύ σημαντικό. Φανερώνουν τον ψυχικό κόσμο των ανθρώπων που μετέχουν ή απλώς υφίστανται τις συνέπειες των ιστορικών γεγονότων.
    Πιστεύω πως το βιβλίο αυτό συμβάλλει στο φωτισμό τής σκοτεινής εποχής τής σύγχρονης Ιστορίας μας, που σκιάζει ακόμα τη σημερινή μας πραγματικότητα.
    (Συμπτωματικά, η χθεσινή μου ανάρτηση στο Φέισμπουκ, φέρει τον τίτλο «Γιάλτα», δημοσιευμένη στο μπλοκ μου πριν 4 χρόνια).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι αφηγήσεις των ανθρώπων που έζησαν τα γεγονότα και γι' αυτό που γράφεις είναι πολύ σημαντικές: γιατί μας δείχνουν τον ψυχισμό, μας βάζουν στο κλίμα όσο τίποτα άλλο.
      Καλό Σαββατοκύριακο.

      Διαγραφή
  6. Και "τυχαία" πριν λίγες ώρες τελείωσα την ανάρτηση στο blog μου, με τα λόγια του Αϊνστάιν:
    "Πόσο επικίνδυνος είναι ο κόσμος όχι εξ αιτίας αυτών που κάνουν το κακό, αλλά εξ' αιτίας αυτών που τους κοιτάζουν χωρίς να κάνουν τίποτα"...
    Το βιβλίο του Γιώργη Κάβουρα, είναι υπενθύμιση και φόρος τιμής σε όσους έκαναν πολλά για να είμαστε εμείς τώρα σε θέση "να μη ξεχνάμε" και να μπορούμε να αναλάβουμε την ευθύνη που μας αναλογεί.
    Πάλι ένα μεγάλο ευχαριστώ και στην Αριστέα και σε σένα για αυτή την υπενθύμιση!
    Πολλά πολλά ΑΦιλάκια σου στέλνω Αλεξάνδρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τη διάβασα, Στεφανία. Και είναι τρομαχτικοί όσοι κοιτάζουν... Δυστυχώς, ακόμα κι άνθρωποι που κάποτε αγωνίστηκαν, βρέθηκαν σε αυτή τη θέση, του θεατή... Αλλά, ευτυχώς, κάποιοι άλλοι πήραν τη σκυτάλη!
      Να έχεις ένα όμορφο Σαββατοκύριακο, Μαγισσούλα! ♥

      Διαγραφή
  7. Τα λόγια σου ακουμπούν και υμνούν εκείνους που πόνεσαν.
    Η ιστορία γράφεται συνεχώς, δική μας ευθύνη να επωμιστούμε το κομμάτι που μας αναλογεί.

    Χαίρομαι που είσαι εδώ για να μας υπενθυμίζεις.
    Μπράβο σου για την ανάρτηση!
    Καλό ξημέρωμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, Νικολέτα, γράφεται καθημερινά, σε κάθε μας μεγάλη ή μικρή στιγμή...
      Ένα όμορφο Σαββατοκύριακο εύχομαι!

      Διαγραφή
  8. Ένα βιβλίο ζωής και ιστορίας.
    Το είχα κερδίσει και το έχω εδώ και μήνες.
    Με συντρόφευσε ιδανικά το καλοκαίρι.


    Να περνάς όμορφα Αλεξάνδρα μου.
    Καλημέρα και καλή Σαρακοστή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Καλησπέρα σας. Θέλω να ευχαριστήσω ιδιαίτερα την Αλεξάνδρα για την όμορφη παρουσίαση. Επίσης να ευχαριστήσω όλους όσοι διάβασαν το κείμενο και έγραψαν ένα σχόλιο.
    Σήμερα για εξηκοστή και βάλε φορά ο πατέρας μου βρέθηκε στις Βίγλες Μεγαλόπολης για να τιμήσει τους 212 εκτελεσμένους Έλληνες πατριώτες από τους Γερμανούς και κατέθεσε στεφάνι.
    Από το 1953 και μέχρι το 1981 πήγαιναν 10-15 άτομα και έκαναν ένα τρισάγιο και έλεγαν λίγα λόγια. Ήταν παράνομο γιατί «επιβουλεύονταν τους δημοκρατικούς θεσμούς και ανακινούσαν τα πολιτικά πάθη..!».
    Μετά το τέλος της εκδήλωσης ένας δημοσιογράφος που ήθελε να μάθει περισσότερα τον καλέσαμε στο μεσημεριανό φαγητό. Πάνω στη κουβέντα προέκυψαν πολλά από ερωτήσεις του. Αναφέρω ένα.
    Γνωστό ότι τότε παπά αναλάμβανε να φέρει ο πατέρας μου, σαν ψάλτης που είναι, παράνομα και από τα χωριά του κάμπου της Ασέας. Ο παπάς ερχόταν και ο πατέρας μου πήγαινε σε ανταπόδοση στα εξωκκλήσια όταν γιόρταζαν για να βοηθήσει τον παπά.
    Μας είπε ότι στην ανεύρεση του παπά βοηθούσε και είχε επιρροή ένας πανωκαμπίτης ο Ηρακλής Μασ... Τον θυμήθηκε και τον τίμησε με ιδιαίτερα λόγια..!
    Ο εγγονός του Ηρακλή που φέρει και το όνομα του τον είδα στην εκδήλωση. Αύριο θα του το μεταφέρω , για τη δράση του παππού του...
    Κάπως έτσι εμπλουτίζεται η γνώση και κληρονομείται στους νεώτερους...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι πολύτιμη η αναφορά των ονομάτων όσων πρόσφεραν το καλό, Τάσο. Η ιστορία γέμισε με ψέματα στο όνομα της μη ανακίνησης των παθών...
      Και δεν χρειάζεται να με ευχαριστείς, μοιραζόμαστε.

      Διαγραφή
  10. Ειναι πολύ σημαντικο Αλεξανδρα μου να γραφεται η ιστορία απο εκεινους που την έχουν ζησει... τωρα τι μαθενει και πως το μαθενει ο κοσμος..αυτο ε΄ναι μεγαλη ιστορία..!
    Μπραβο στο κ Καβουρα για τις μνήμες που μοιράζεται μαζι μας..!!
    Να είσαι καλα και να περνας ακομα καλύτερα.. καλο σου βραδυ.. φιλακιααα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Όλοι την ίδια απορία έχουμε Αλεξάνδρα μου, τελειώνοντας το βιβλίο.
    Έχεις ιστορία στα χέρια σου. Μια ιστορία που δεν τη μάθαμε ποτέ από τα σχολειά μας! Κι αυτό είναι ντροπή. Όπως ντροπή (μας) είναι που είμαστε πολύ μικρότεροι των προγόνων μας!
    Σκέφτεσαι τα παλικάρια του σήμερα στη θέση του Γιώργη του Κάβουρα;
    Ρητορική η ερώτηση!

    Πολλά φιλιά!
    Καλή εβδομάδα τσούπα μου! ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα σκέφτομαι, Αριστέα, και πιστεύω πως με το ίδιο πάθος θα αγωνίζονταν! Οι γυναίκες και οι άντρες της εποχής εκείνης δεν γεννήθηκαν για να γίνουν ήρωες, οι συνθήκες τους έκαναν. Και πόσοι νέοι σήμερα, παντού και στην Ελλάδα, δεν παλεύουν για τις ιδέες τους;
      Μαθαίνουμε στο σχολείο παραμυθάκια, όχι την πραγματική ιστορία, παραμυθάκια που φτιάχνουν συνειδήσεις...
      ♥♥♥

      Διαγραφή
  12. Νομίζω πως αυτό το αξιόλογο και τόσο σημαντικό βιβλίο δεν θα μπορούσε να είχε πάει σε καλύτερα χέρια..
    Η παρουσίασή σου εξαιρετική και ο επίλογος σαν μαχαιριά στην καρδιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Νομίζω πως όλοι αναρωτιόμαστε το ίδιο!
    Εξαιρετική η παρουσίασή σου σε ένα τόσο αξιόλογο ιστορικό βιβλίο που πρέπει να διαβαστεί από όλους τους Έλληνες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. a book of life and history.
    I had won and I have been here for months.
    he perfectly co-wrote me in the summer.

    หนังไทย

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Με γεμίζει με τόσο αγανάκτηση και θυμό αυτή η ιστορία, ειδικά βλέποντας πως δεν υπάρχει μεταμέλεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

.

Η φωτογραφία μου
"Κι αν νικημένη η ομορφιά, ανίκητα τα μάτια, που κάποτε λοξοδρομούν και βρίσκουν μονοπάτια. Κι αν μεγαλώνω, το παιδί χτίζει γλυκιά αλήθεια και πλάθει μες στην πόλη του γαλήνης παραμύθια. Και σαν τα ερωτήματα ζητήσουν απαντήσεις, ξεχειλισμένες μαγικές μέσα μου συγκινήσεις." Άρης Άλμπης