Τρίτη 12 Σεπτεμβρίου 2017

Η Μάρω [Λόγια της πλώρης]



Η Μάρω πετροβολούσε τη θάλασσα. Με όλη της τη δύναμη. Τόσο έσφιγγε τις πέτρες, που μάτωναν οι παλάμες της. Μα, ο παππούς δεν ανησυχούσε γι' αυτό. Σ΄αυτόν τον τόπο όλοι είχαν ματώσει πετροβολώντας τη θάλασσα. Για το βλέμμα της ανησυχούσε. Που ποτέ δεν ησύχαζε κι έψαχνε τριγύρω να βρει απαντήσεις. 

Έκοψε ο παππούς ντομάτα και ψωμί να φάνε, όμως η Μάρω μπουκιά δεν έβαλε στο στόμα της. 
-Αχ, να ήταν και η μάνα και ο πατέρας εδώ, μαζί μας...
-Μη βασανίζεσαι, Μάρω μου. Έτσι είναι η θάλασσα... ένα ψάρι θα σου δώσει, δυο ψυχές θα σου πάρει...
-Εσύ με βασανίζεις, παππού! Που δεν μου τα λες όλα. Το νιώθω, κάτι λείπει από τις ιστορίες σου.
-Σαν τι να λείπει; 

Ο παππούς κουλουριάστηκε στην άκρη της καλύβας. Πώς να μερέψει το φουρτουνιασμένο μυαλό του παιδιού; Εκείνος τέτοια φουρτούνα είχε νιώσει μονάχα σαν είχε γίνει άντρας και μόνος του την είχε κάνει πέρα.

by Michelle Bogash

-Πες μου πάλι για τη μάνα. 
-Έφερε η θάλασσα κακό από μακριά και...
-Τι κακό; Αυτή τη φορά θα μου πεις! Η μάνα μες στη θάλασσα δεν έμπαινε για να την πνίξουν τα κύματα.
-Ανθρώπους κακούς έφερε. Που ήθελαν όλα τα ψάρια μόνο για τους εαυτούς τους. Κι άνοιξαν πόλεμο να μας σκοτώσουν. 
-Και η μάνα; Τους πολέμησε;
-Κρύφτηκε με τις άλλες γυναίκες και τα παιδιά σε μια σπηλιά. Αλλά ο πατέρας του καπετάν-Στράτου τους πρόδωσε, γιατί του έταιξαν οι ξένοι μια μεγάλη βάρκα. 
-Κι ο πατέρας;
-Για τον πατέρα σου έχω πει όλη την αλήθεια.
-Σήκωσε κύμα και τον πήρε στο βυθό. Και τον Καπετάν-Στράτο που είχε βγει κι εκείνος για ψάρι την ίδια μέρα; Γιατί δεν τον τράβηξε κι εκείνον στο βυθό το κύμα;
-Γιατί εκείνος είχε μεγαλύτερη βάρκα.
-Μα, τότε, παππού, δεν φταίει η θάλασσα. Οι άνθρωποι φταίνε! 
-Ε, φταίνε και οι άνθρωποι...

πηγή

-Και τόσο καιρό που την πετροβολάω, γιατί δεν μου το λες;
-Για να μην πιάσεις να πετροβολάς τους ανθρώπους, παιδί μου. Η θάλασσα δεν θα σε βλάψει, όσες πέτρες κι αν τις πετάξεις. Οι άνθρωποι όμως θα ανταποδώσουν τα χτυπήματα. 
-Να ξοδεύω τη δύναμή μου και τις πέτρες σε λάθος πόλεμο; 
-Η δύναμή σου δεν φτάνει να πολεμήσεις τους ανθρώπους. Θα το καταλάβεις, όταν μεγαλώσεις. Κι εγώ με αυτά τα λόγια μεγάλωσα: έτσι είναι η θάλασσα.... Και σ' αυτά τα λόγια γύρισα να βρω παρηγοριά, όταν προσπάθησα να τα βάλω με τους ανθρώπους και νικήθηκα, πριν αρχίσω τη μάχη... Όπως και τόσοι άλλοι...
-Νικηθήκατε γιατί πήγατε άμαθοι, παππού! Κι απροετοίμαστοι! Γιατί σας έμαθαν για εχθρό τη θάλασσα κι όχι τις μαύρες καρδιές των ανθρώπων. Κι εγώ αυτές θα πολεμήσω, γιατί θέλω να χαρώ τις ομορφιές της θάλασσας.
-Θα νικηθείς!
-Κι αν νικηθώ, θα μάθω! Και ό,τι μάθω θα το πω στα παιδιά μου κι εκείνα θα νικήσουν γιατί θα ξέρουν! 

by Vladimir Nezdiymynoga
Η Μάρω ανέβηκε στη βάρκα του καπετάν- Στράτου κι άρχισε να φωνάζει, έναν-έναν, τους συγχωριανούς της. Εκείνους που για χρόνια είχε καταληστέψει με τη δύναμη του πλούτου η οικογένεια του καπετάν- Στράτου. 

-Τούτη εδώ η βάρκα είναι πληρωμένη με το αίμα των μανάδων και των πατεράδων μας. Μας ανήκει! Και τούτη εδώ η θάλασσα είναι όμορφη. Πάψτε να την πετροβολάτε και να την καταριέστε. Η απληστία του καπετάν-Στράτου μάς πνίγει κι όχι τα κύματά της. Ζούμε βουτηγμένοι στο πένθος και τη φτώχεια. Δεν μας αξίζει η μοίρα που μας όρισε ο καπετάν-Στράτος. Σηκώστε το κεφάλι και κοιτάξτε το απεραντοσύνη της θάλασσας. Αυτή μας αξίζει! 



Ήταν η συμμετοχή μου στα "Λόγια της πλώρης", στη δημιουργική πρόσκληση της Μαρίας και του Κειμένου της: "Κόντρα σε νωθρούς καιρούς δημιουργούμε". ✏📖
Δείτε όλες τις συμμετοχές εδώ - γράψτε κι εσείς "Λόγια της πλώρης" μέχρι τις 30 Σεπτέμβρη.

πληροφορίες εδώ

Μην ξεχνάτε: μέχρι τις 15 Νοέμβρη θυμόμαστε και τιμάμε τους ανθρώπους του αγώνα.

😊
Οι πρώτες συμμετοχές:
⇢"Δεν άντεξε!" - Άννα (Ατενίζοντας)







29 σχόλια:

  1. Εξαιρετικός ο λόγος σου, αγωνιστικός όπως πάντα και ελπιδοφόρος. Όπως πρέπει να είναι πάντα.
    Μπράβο Αλεξάνδρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ''Οι άνθρωποι φταίνε!'' Η αλήθεια της Μάρως. Μακάρι να το παραδεχόμασταν όλοι.
    Σ΄ευχαριστώ πολύ Αλεξάνδρα μου για την συμμετοχή!
    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία μου, δεν πρόλαβα να σε ειδοποιήσω και ήρθες!
      Για άλλη μια φορά θα σε ευχαριστήσω για τις προσκλήσεις σου! 😙

      Διαγραφή
  3. Πολύ ωραίο το δρώμενο της Μαρίας και εξαιρετική η συμμετοχή σου.
    Σπουδαία νοήματα και μια ροή που σε ρουφούσε και σε ταξίδευε μαζί της.
    Μακάρι να υπήρχαν και άλλοι άνθρωποι σαν την Μάρω στον κόσμο, τότε θα υπήρχε και ελπίδα.
    Φιλιά πολλά Αλεξάνδρα μου, καλό απόγευμα! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και άνθρωποι που θα στήριζαν τη Μάρω... Αν και δεν είναι τόσο λίγοι όσο νομίζουμε αυτοί οι άνθρωποι...
      Σε ευχαριστώ για το πέρασμά σου! ♥

      Διαγραφή
  4. Όπως κι η Μαρίνα, έτσι κι εγώ μονορούφι διάβασα τη Μάρω σου.
    Ανατριχιαστικά ρεαλιστική η ιστορία σου, Αλεξάνδρα μου!
    Κι αν δεν είναι θηρίο η θάλασσα... μα όχι, τελικά, μεγαλύτερο από τον άνθρωπο.

    Πολλά μπράβο!
    Φιλιά βραδινά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολύ χάρηκα για το... μονορούφι, γιατί μου βγήκε μεγάλη η ιστορία τελικά...
      Να είσαι καλά, Νατασσάκι μου! ♥

      Διαγραφή
  5. Πολύ εύστοχα, Αλεξάνδρα, αντιπαραβάλλεις την ορμητικότητα του νέου με τη «σωφροσύνη» τού μεγάλου, την αγανάκτηση του νέου για το άδικο με την αποδοχή τής πραγματικότητας από τον μεγάλο.
    Ένα διήγημα που, παρότι περιεκτικό και καλογραμμένο, δεν θα μπορούσε να φιλοξενηθεί στα σχολικά βιβλία τον καιρό που ήμουν μαθητής…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Οι μεγάλες αλήθειες γράφονται με ουσιώδη λόγια

    Καλά να είσαι Αλεξάνδρα μου ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Για μια ακόμη φορά Αλεξάνδρα μου, η συμμετοχή σου υπήρξε ουσίας!
    "-Νικηθήκατε γιατί πήγατε άμαθοι, παππού! Κι απροετοίμαστοι! Γιατί σας έμαθαν για εχθρό τη θάλασσα κι όχι τις μαύρες καρδιές των ανθρώπων. Κι εγώ αυτές θα πολεμήσω, γιατί θέλω να χαρώ τις ομορφιές της θάλασσας"...
    Αν δεν πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας, ηττημένοι θα είμαστε!

    ΑΦιλάκια και καλή μας συνέχεια όπου κι αν είναι αυτή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας και να δέσουμε γερά τα χέρια μας με των συνανθρώπων!
      Φιλιά πολλά κι από μένα, Μαγισσούλα μου! ♥

      Διαγραφή
  8. Πολύ ωραία ιστορία Γούμαν!
    Και με ένα μήνυμα αισιοδοξίας!
    Αν και διαθέτει και μια μικρή ουτοπία: "Και ό,τι μάθω θα το πω στα παιδιά μου κι εκείνα θα νικήσουν γιατί θα ξέρουν!".
    Αλλά εμείς τρεφόμαστε από τις ουτοπίες, οπότε όλα καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ξέρεις κάτι για τη Μάρω που αγνοώ; Δεν μπορεί να κάνει παιδιά; Με αυτά που λέει κανείς δεν θα δεχτεί να γίνει πατέρας των παιδιών της;
      Και είναι... πεντανόστιμες οι άτιμες!!!
      ♥♥♥

      Διαγραφή
  9. "Αυτή μας αξίζει"!!!
    Αλεξανδρούλα, τί να σου γράφω τώρα? Έχεις χάρισμα, κορίτσι μου! Δεν γίνεται να μην παρασύρεις κάποιον με τα λόγια σου! Δεν γίνεται! Απλά, δεν γίνεται!
    Υπόκλιση και χειροκρότημα!
    (Α, και ΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ!)
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να είσαι καλά, Γιάννα μου! Για τα χαρούμενα και γλυκά περάσματά σου! ♥♥♥

      Διαγραφή
  10. Πόσο σοφός ο παππούς!!!! Κι η εγγονή του στο κατόπι του βαδίζει!! Ζωντανή και τόσο γλαφυρή ιστορία Αλεξάνδρα μου!! Με γέμισε συναισθήματα!! Εχεις ένα τρομερό χάρισμα να πλάθεις κόσμους!! ( θα χεις βαρεθεί να ακούς να στο λέω). Μα είναι αλήθεια αφού!!!
    Δεν είναι καιρός να μας ταξιδέψεις κυρία μου με τις λέξεις σου πιο επίσημα;;; Ε ρε άτιμη κοινωνία.. Επρεπε να χα δικό μου οίκο να σας είχα εκδόσει όλες!!!
    Εκδοτικό εννοώ!! Κι ας ακούγομαι για τσατσά!!! :) :) :) ♥♥♥ Φιλιά άπειρα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όχι, δεν το βαριέμαι, μ' αρέσει!!! Και να το διαβάζω και να φτιάχνω κόσμους και να τους μοιράζομαι!
      ♥♥♥

      Διαγραφή
    2. Ξέχασα: Αγαπημένη... τσατσά, δεν είναι για μένα αυτά!

      Διαγραφή
  11. Καλέ ξέχασα να σου πω μεγιά την φθινοπωρινή ένδυση!!!!♥♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Υπέροχο, δυνατό κείμενο, Αλεξάνδρα. Μπράβο σου. Θαύμασα πραγματικά τη Μάρω σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Το απόλαυσα.Αγωνιστικό, με νοήματα, γραμμένο υπέροχα να σε συναρπάζει...
    Ωραία συμμετοχή, μεστή
    Μπράβο Αλεξάνδρα μου
    Φιλί και καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

.

Η φωτογραφία μου
"Κι αν νικημένη η ομορφιά, ανίκητα τα μάτια, που κάποτε λοξοδρομούν και βρίσκουν μονοπάτια. Κι αν μεγαλώνω, το παιδί χτίζει γλυκιά αλήθεια και πλάθει μες στην πόλη του γαλήνης παραμύθια. Και σαν τα ερωτήματα ζητήσουν απαντήσεις, ξεχειλισμένες μαγικές μέσα μου συγκινήσεις." Άρης Άλμπης