Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2018

Πνευματικός οδοδείκτης





Ο μισθός μου φτάνει ίσα – ίσα για τα απαραίτητα και η επιστροφή στο παρελθόν είναι πολυτέλεια. Έτσι, για το ταξίδι μου αυτό έβαλα ενέχυρο το μέλλον μου, υποσχέθηκα σε έναν άντρα, καλό κι ευγενικό, που όμως δεν έχει ανάγκη τον έρωτά μου, μονάχα τη φωνή μου σα θα γυρίζει το βράδυ στο σπίτι, να τον παντρευτώ. «Για όσο περνάω αυτή τη φάση » μου είπε, «Ύστερα, όποια στιγμή θέλεις, χωρίζουμε…» Κι αντί για δαχτυλίδι αρραβώνων, μου έδωσε τα έξοδα του ταξιδιού.
Επιστρέφω, λοιπόν, μ’ ένα σκοπό. Τη δημιουργία ενός σκηνικού όπου θα παίξω ξανά μια σκηνή από τη ζωή μου. Δεν θα αλλάξω παρά δυο στοιχεία. Τότε ήταν η ώρα που οι άνθρωποι γυρίζουν στο σπίτι να χαρούν την οικογένειά τους ή βγαίνουν έξω να διασκεδάσουν. Τώρα θα είναι η ώρα της ανατολής, η ώρα που ο κόσμος υπόσχεται. Κι ακόμα, θα αλλάξω μια λέξη από τα λόγια μου, μια λέξη που τότε δεν είχα σκεφτεί, μάλλον γιατί δεν ήξερα την ακριβή σημασία της.
Όλα τα άλλα θα είναι ίδια. Εκείνος, που συμφώνησε να μιλήσουμε, το σπίτι, που δεν έχει αλλάξει καθόλου, όπως μου είπε. Καλά το φανταστήκατε: ένας άντρας και μια γυναίκα, ένας χωρισμός. Θα αναρωτιέστε: «Τι ζητάει τώρα; Τι τα σκαλίζει;» 

Ύστερα από εκείνη τη νύχτα έζησα μες στην ομίχλη. Όλα θολά γύρω μου και μέσα μου. Περιγράμματα ανθρώπων συναναστρεφόμουν, το περίγραμμά μου περιέφερα. Και σε κάθε βήμα φοβόμουν. Κάθε περίγραμμα που με πλησίαζε ήταν για μένα μια απειλή. Ώσπου εκείνη η γυναίκα μού είπε: «Σε βίασε». Δεν την πίστεψα, όχι αμέσως. Χρειάστηκε να το επαναλάβει πολλές φορές: «Ναι, ακόμα και μες στο γάμο, μπορεί να υπάρξει βιασμός!» Και διαλύθηκε η ομίχλη μέσα μου, όταν άρχισα να μιλάω, όχι για το χωρισμό μου, αλλά για το βιασμό μου.
Αυτή η λέξη ήταν για μένα ένας πνευματικός οδοδείκτης. Μου έδειξε ένα δρόμο, ίσως όχι λιγότερο επώδυνο, σίγουρα όμως όχι αδιέξοδο.

Όταν θα σταθώ, σε λίγο, απέναντί του και με ρωτήσει, όπως και τότε, «Γιατί δε με θέλεις;», δεν θα απαντήσω, όπως τότε, «Επειδή μαλώσαμε χτες», θα πω «Επειδή με βίασες χτες». Κι έξω από το παράθυρο δεν θα με καρτερούν σκοτάδια, όπως τότε, θα ανατέλλουν υποσχέσεις.
Και ίσως καταφέρω και κοιτάξω πέρα από το περίγραμμα του άντρα που θα παντρευτώ, δω το κορμί του να τρέμει μπροστά μου χωρίς να φοβηθώ, ακούσω την καρδιά του να ζητάει περισσότερα από τη φωνή μου χωρίς να τρομάξω.




Να λες τα πράγματα με το όνομά τους! Κλισέ; Ίσως. Σίγουρα απαραίτητο πιστεύω. Μα, ποιο είναι το όνομα που ταιριάζει σε κάθε πράγμα; Το όνομα που επιλέγεις σύμφωνα με τον πνευματικό σου οδοδείκτη…
Ακόμα και σήμερα δεν έχουμε συμφωνήσει για ποιες καταστάσεις η λέξη βιασμός είναι κατάλληλη…

Από αυτές τις σκέψεις (και άλλες) προέκυψε η δεύτερη συμμετοχή μου στο Παιχνίδι με τις λέξεις.
Μαρία μου, ευχαριστώ για τη ζεστή φιλοξενία!



Μην ξεχνάτε: τρέχει έκτακτο blogaki! Εδώ.







22 σχόλια:

  1. Καλησπέρα και Καλή βδομάδα Αλεξάνδρα !
    Πάντα η γραφή σου έχει το δικό της ύφος και θεματολογία. Συγκινεί.
    Να είσαι καλά. Ήταν επίσης μια όμορφη δημιουργία.
    Τα φιλιά μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Είναι υπέροχη η γραφή σου και σου δόθηκε η ευκαιρία να το αποδείξεις για ακόμα μια φορά. Άσχετα αν δε σε ψηφίζω πάντα, περίμενω κάθε φορά να απολαύσω τις συμμετοχές σου και στο σπιτικό σου.
    Γιατί κακά τα ψέματα, οι αναρτήσεις παίρνουν μια άλλη αύρα όταν τις βλέπεις σπίτι τους.
    Καλή βδομάδα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αλήθεια είναι αυτό, Μαρίνα μου! Αλλιώς διαβάζουμε όταν ξέρουμε ποιος γράφει. Φιλιά!!!

      Διαγραφή
  3. Αλεξάνδρα μου συγχαρητήρια για την εξαιρετική σου ιστορία, που εκτός των άλλων λέει και τα πράγματα με το όνομά τους. Καθόλου κλισέ για μένα η παραπάνω φράση!
    Σε ευχαριστώ πολύ για όλα!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστούμε, Μαρία μου, που μας βάζεις να παίζουμε!!!
      Πολλά φιλιά κι από μένα!

      Διαγραφή
  4. Πολλές φορές με έχεις κάνει να δω καταστάσεις αλλιώς...
    Να δω και μια πλευρά που ούτε καν την έχω σκεφτεί...
    Αλεξανδρούλα μου, έχεις χάρισμα, μάτια μου!
    Πολύ όμορφη η συμμετοχή σου και όπως πάντα, αγγίζει ψυχές!
    ΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ πολλά! Καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ναι να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Ποιος νοιάζεται αν είναι κλισέ ή όχι; Το πραγματικό όνομα της κάθε πράξης μετράει
    Και ανέδειξες με θαυμάσιο τρόπο αυτό ακριβώς
    Συγχαρητήρια και γι αυτή τη συμμετοχή σου
    Καλή σου εβδομάδα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. «Να λες τα πράγματα με τ’ όνομά τους», μεγάλη κουβέντα.
    Πώς να γίνει η συνεννόηση; Αν ο μεν μιλάει για συμβιβασμό και ο δε για υποχώρηση; Ο ένας για εγωισμό, ο άλλος για αξιοπρέπεια κλπ, κλπ.
    Και ποιος έχει την καλή διάθεση και ποιος όχι.
    Θέτεις ένα μεγάλο ζήτημα τής συνύπαρξης, Αλεξάνδρα, με πρωτότυπο και περίτεχνο τρόπο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στην καλή διάθεση, στη θέληση για κατανόηση κρύβεται το μυστικό!!!

      Διαγραφή
  7. Τα θερμά μου συγχαρητήρια Αλεξάνδρα μου
    Έπλεξες κόμπο κόμπο τις αλήθειες σου!!!

    Σε γλυκοφιλώ ♥♥♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Τόσο δυνατή συμμετοχή!
    Δεν έχω λόγια!
    Αγκάλιασα ένα συγκεκριμένο σημείο:
    "Τώρα θα είναι η ώρα της ανατολής, η ώρα που ο κόσμος υπόσχεται."

    Συγχαρητήρια Αλεξάνδρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Εξαιρετικό το θέμα σου.
    Σηκώνει μεγάλη κουβέντα, αλλά θέλει ησυχία και ίσως κι ένα τζάκι αναμμένο.
    Μέχρι τότε αφήνω τα συγχαρητήριά μου κι ένα κόκκινο μπαλόνι. 🎈
    Κίσιζ Γούμαν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τραγούδι δεν έβαλες, τζάκι δεν λέει να ανάψουμε με τέτοιο καιρό, τελικά το μπαλόνι είναι μπλε...
      Μόνο κίσιζ, δηλαδή...

      Διαγραφή
  10. Άλλο ένα κείμενο που ξεχώρισα, άσχετα που δεν το ψήφισα, για το θέμα του. Πέρασε από το μυαλό μου ότι μπορεί να το είχες γράψει εσύ, για να είμαι ειλικρινής. Είσαι μοναδική στο να τιθασεύεις τις λέξεις του παιχνιδιού, προκειμένου να πεις αυτό που θέλεις. Δεν ακολουθείς τις λέξεις, οι λέξεις σε ακολουθούν, είσαι μία γητεύτρια των λέξεων!
    Πολλά φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Σκληρό αλλά εξαιρετικά καλά δοσμένο κείμενο Αλεξάνδρα μου και ελπίζω να είναι προϊόν μυθοπλασίας γιατί σηκώνει πολύ κουβέντα η οπτική μιας παρόμοια σχέσης!
    Δεν είχα καιρό να διαβάσω και να ψηφίσω τότε τις συμμετοχές και τώρα που τις διαβάζω στα σπιτικά σας, τις απολαμβάνω πραγματικά!

    ΑΦιλάκια με ένα μεγάλο μπράβο για την εξαιρετική συμμετοχή σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, Στεφανία μου, είναι μια φανταστική ιστορία που προέκυψε όμως από τη γνώση πως ο βιασμός μέσα στο γάμο ακόμα δεν θεωρείται βιασμός...
      Καλό Σαββατοκύριακο! 😙

      Διαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

.

Η φωτογραφία μου
"Κι αν νικημένη η ομορφιά, ανίκητα τα μάτια, που κάποτε λοξοδρομούν και βρίσκουν μονοπάτια. Κι αν μεγαλώνω, το παιδί χτίζει γλυκιά αλήθεια και πλάθει μες στην πόλη του γαλήνης παραμύθια. Και σαν τα ερωτήματα ζητήσουν απαντήσεις, ξεχειλισμένες μαγικές μέσα μου συγκινήσεις." Άρης Άλμπης