Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2016

Δαντελωτά αεροπλανάκια


''Dandelion'' by Funky Monkey


Είναι στιγμές που νιώθεις τη φύση να σου παραστέκεται. Τα χρώματά της να γίνονται αδέλφια, μάνα να γίνεται το χώμα και πατέρας ο ουρανός.
Μια τέτοια στιγμή πήρε λίγο μπλε του ανέμου. Εκείνου που θροΐζει νανουρίσματα στα βουρκωμένα σύννεφα. Κι έσταξε αναμνήσεις. Του φεγγαριού.
Διωγμένη από δικούς κι αδιάφορη στους ξένους, είχε εγκαταλείψει τις θύμησές της όλες σ' ένα αφηρημένο απόβροχο.
Σταλιά - σταλιά ζωγράφιζε ένα μονοπάτι με τις αναμνήσεις του φεγγαριού. Χρυσοσκονισμένες, αλαβάστρινες, χαμογελιοφώτιστες αναμνήσεις.

Σταμάτησε μονάχα όταν συνάντησε εμπόδιο. Σήκωσε τα μάτια και είδε ένα δέντρο.
«Ποια είσαι εσύ;» ρώτησε το δέντρο.
«Είμαι η Αθηνά, μια γυναίκα με το μυαλό ενός μικρού κοριτσιού. Εσύ;»
«Εγώ είμαι η Ελιά.»
«Πόσο τυχερή είσαι!» ζήλεψε τα μεγάλα και χοντρά κλαδιά της Ελιάς.
«Κι εσύ είσαι τυχερή.»
«Καθόλου! Οι άνθρωποι με λυπούνται, με κοροϊδεύουν, με φοβούνται. Είμαι ολομόναχη...»
«Θα μείνεις πάντα παιδί! Τι μεγάλη τύχη! Και χαρά και λύπη να τα νιώθεις χωρίς τερτίπια.»
«Τερτίπια;»
«Εκείνα των ενηλίκων με το μυαλό ενός μεγάλου. Εκείνα που βασανίζουν τα συναισθήματα, τα γδύνουν, τα ντύνουν, τα μελετούν και τέλος τα καταχωνιάζουν. Μα, εσύ θα τα ζεις όλα με πάθος. Κι αυτό είναι ζωή! Να κάτι που γοητεύει το φεγγάρι και σου λέει τα μυστικά του. Κι αν όλοι το κοιτούν, κι αν όλους τους φωτίζει, λίγοι μονάχα ξέρουν τις αναμνήσεις του.»
«Ναι, αλλά θα 'θελα και...»
«Δεν μπορείς να το 'χεις. Όχι ακόμα.»
«Πότε;»
Η Ελιά δίστασε ν' απαντήσει. Πότε το μυαλό των μεγάλων θα ακούσει την καρδιά των παιδιών; Τότε! «Όταν... οι άνθρωποι μοιραστούν το αλάτι τους. Καθένας έχει κι από μια στάλα αλάτι. Για να νοστιμέψει η ζωή χρειάζεται το αλάτι όλων. Όσο το κρατάει για τον εαυτό του, όλο και κάτι λείπει. Και την παραγεμίζει με υλικά... κι έτσι μια πικραίνεται η ζωή, μια καίγεται... Και πίνει νερό πολύ για ν' αλλάξει τη γεύση και βαραίνει και δεν μπορεί να προχωρήσει.»
«Ωραία που μιλάς! Κι όμορφα που μου μιλάς! Σαν να μ' αγαπάς!»
«Μα, είσαι η Αθηνά και είμαι η Ελιά! Οι καλύτερες φίλες θα γίνουμε!»
«Λοιπόν, θα μείνω εδώ, μαζί σου, κι αν με κοροϊδέψει κανένας πάλι, θα του δώσεις μια με τα μεγάλα σου κλαδιά και...»
«Δεν μπορώ!»
«Μπορείς, αλλά δεν θέλεις!»
«Δεν μπορώ! Συμβολίζω την ειρήνη.» Όσο κι αν θα 'θελε να δώσει μια στους μικρόψυχους, ήταν σύμβολο και δεν μπορούσε να κάνει τίποτα άλλο από να κρατάει συντροφιά και να εμπνέει. «Μα, συμβολίζω και τη γονιμότητα! Δίπλα στον κορμό μου και θα γεννήσεις τους πιο όμορφους στίχους! Χρυσοσκονισμένους, αλαβάστρινους, χαμογελιοφώτιστους. Ό,τι πρέπει για να στολίσεις το μονοπάτι σου.»
«Αυτό θα κάνω! Θέλω να φτιάξω το πιο όμορφο μονοπάτι του κόσμου! Να 'χουν πάντα ένα δρόμο ανοιχτό οι περιφρονημένοι!»
«Υπέροχα! Έναν όμορφο δρόμο και... μια συντροφιά ίσως;»
«Πώς;»
«Κάνε φου!» έδειξε την πικραλίδα κι έκλεισε πονηρά το μάτι η Ελιά. Κι αποκάλυψε το μυστικό!

Οι καρδιές, που γίνανε αναλαμπή κι αθάλη, πικραλίδες ξανάρχονται σ' αυτό τον κόσμο. Και μ' έν' απαλό φου ψυχής ερωτοζωισμένης κι ανάσας παιδικής, δαντελωτά αεροπλανάκια σκορπούν στον ουρανό. Τούτο το μήνυμα να δώσουν: δεν είστε μόνοι! Σ' όσους άδικα καταδικάστηκαν ζωή τραχιά ν' ανηφορίζουν. Κι έτσι είναι στιγμές που νιώθουν πως η φύση τους παραστέκεται.


***
Ήταν μια -τεράστια (!)- ιστορία εμπνευσμένη από τον πίνακα και την ανάρτηση της Έλλης. Τα δαντελωτά αεροπλανάκια είναι δική της έκφραση. 



Οι καρδιές που γίνανε αναλαμπή κι αθάλη είναι στίχος από τις "Συνταγές μαγειρικής" των Χαΐνηδων.




33 σχόλια:

  1. "​Θα επαναληφθώ τώρα, το ξέρω, μα θα τα πω ξανά.
    Λατρεύω τον τρόπο που γράφεις, είναι ξεχωριστός, ιδιαίτερος, ονειροπλασμένος και - πώς να το πω; - ταξιδιάρικος για το νου. Ελπίζω να καταλαβαίνεις τι εννοώ, δεν μπορώ να το εκφράσω αλλιώς αυτό που παθαίνω όταν διαβάζω ιστορία σου. Εμένα τουλάχιστον με ταξιδεύεις σε νέους κόσμους, και πάντα μου αφήνεις μια γλύκα. Πάντα, το αίσθημα ότι διάβασα κάτι καλό, κάτι που έπρεπε οπωσδήποτε να διαβάσω (και καλά έκανα που το διάβασα).
    Αγαπώ το λεξιλόγιο που χρησιμοποιείς (χαμογελιοφώτιστους... και το αλαβάστρινους, επίσης: μια τόσο όμορφη λέξη, που σπάνια τη χρησιμοποιούν οι συγγραφείς της εποχής μας), τα θέματα που διαλέγεις, τα μηνύματα που περνάς...​
    Τι άλλο να πω; Το λάτρεψα το κείμενο. Και χάρηκα που χρησιμοποίησες τη δική μου λέξη για τα σποράκια (τα "αεροπλανάκια", ντε!!) 😊 "

    Τα παραπάνω λόγια ήταν όλα όσα σου έγραψα για να σου πω τη γνώμη μου, όταν μου έστειλες την ιστορία σου για να τη διαβάσω. Δε θα άλλαζα ούτε κόμμα από αυτές τις γραμμές, όχι λέξη, γι΄αυτό και τα παρέθεσα πάλι εδώ αυτούσια.
    Σε ευχαριστώ πολύ για την τιμή που μου έκανες, για την εμπιστοσύνη να διαβάσω την ιστορία σου λίγο αφότου γεννήθηκε, και για τη φιλοξενία σου εδώ. Πόσο αγαπώ αυτές μας τις συνεργασίες! Θυμάσαι την προηγούμενη; Τότε σε είχα φιλοξενήσει εγώ... και ήταν το Μάρτιο του 2015.
    Ανυπομονώ ήδη για την επόμενη! ❤

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. (Σειρά μου να απλώσω σεντόνι! Αλλά με έχεις μάθει ως τώρα, και ξέρεις τι σχέση έχω με τα σεντόνια... έτσι δεν είναι;) 😊

      Διαγραφή
    2. Τι έχουμε πάθει! Προκαλούμε σεντόνια η μια στην άλλη!!!
      Εκείνη (πάλι σεντόνι) ήταν για μια φωτό σου, αν θυμάμαι καλά, με μια παιδική χαρά. Και τώρα θυμάμαι ακόμα μία, μικρή, από ένα ολιγόλεκτο νε τις γρίλιες...
      Σε ευχαριστώ εγώ πάρα πολύ για τα όμορφα και γλυκά λόγια, ιδιωτικά και δημόσια. Αλλά και για τις εμπνεύσεις. Ανυπομονώ κι εγώ για την επόμενη συνεργασία μας! Φιλιά! ❤❤❤

      Διαγραφή
  2. Ό,τι λέει η Έλλη κι άλλα τόσα...
    Που δεν χωράνε σε λίγες λέξεις για να εκφράσουν το θαυμασμό μου γι αυτό που διάβασα.
    Μας ξαφνιάζεις συχνά Αλεξάνδρα μου, αλλά αυτή τη φορά έκανες την απόλυτη υπέρβαση.
    Τέλειο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι άλλα τόσα, Μαρία, δεν θα χωρέσουν!
      Ευκαιρίαωνα ζητήσω συγγνώμη από σένα κι από όσους κάνουν τον κόπο να διαβάσουν αυτό το τεράστιο κείμενο.
      Σε ευχαριστώ, να περνάς καλά!

      Διαγραφή
  3. Καταπληκτικό κείμενο!!!! Πολύ το ευχαριστήθηκα,
    Αλεξάνδρα μου! Γράφεις υπέροχα!!! Όπως και η 'Ελλη μας με τα 'δαντελωτά αεροπλανάκια της'.
    Φιλιά και καλή εβδομάδα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αλεξάνδρα μου καταπληκτικό το κείμενό σου
    Αιθέρια γραφή που συναντά τ'ανθρωπινα
    από την σκοπιά της αγάπης και της μαγείας!!!

    Την καλημέρα μου καλή μου φίλη ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγάπη και μαγεία! Ελένη μου, όπως ακριβώς το είπες, αυτά είναι τα ζητούμενά μου.
      Χαίρομαι πολύ τα περάσματά σου! ❤

      Διαγραφή
  5. Με την στορία σου έφτιαξες το δικό μου μονοπάτι μαγικό! Τι ομορφιά αυτή!!!!! Να σαι καλά να μας μαγεύεις με τη γραφή σου και με τις εμπνεύσεις της Έλλης μας που είναι η αιτία αυτής της ιδέας
    Καλό σου απόγευμα Αλεξάνδρα μου
    Να περνάς υπέροχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ένα μονοπάτι από έναν πονεμένο άνθρωπο, που έκανε αγάπη κι όχι μίσος τον πόνο του.
      Φιλιά σου στέλνω, Άννα μου.

      Διαγραφή
  6. Αγαπάω τα δαντέλιον. Παλιά είχα μια άσπρη μπλούζα, που είχε ζωγραφισμένα πάνω της πολλά ολόκληρα δαντέλιον, αλλά και φυσημένα που πέταγαν παντού. Όμως πέρασαν πάρα πολλά χρόνια και πλύσιμο στο πλύσιμο, το πανί δεν άντεξε πια και έλιωσε. Και δεν έχω τώρα μπλούζα με δαντέλιον. Αλλά συνεχίζω να τα αγαπάω.
    "Χαμογελιοφώτιστος", τι ωραία λέξη!
    Εντάξει όοοοοολο το κείμενο είναι πάρα πάρα πάρα πολύ ωραίο, αλλά η λέξη "χαμογελιοφώτιστος" μου έκανε ξεχωριστή εντύπωση!
    Εμένα, ξέρεις, το δεύτερό μου όνομα είναι Αθηνά και θα ήθελα να μπορούσα να μείνω πάντα παιδί. Δεν τα έχω καταφέρει μου φαίνεται...
    Το αλάτι μου δεν θέλω να το έχω. Μου κάνει κατακρατήσεις και δεν μπορώ να χάσω κιλά...
    Τι να πεις... Όπου χοντρός κι η μοίρα του...
    Τι;
    Δεν είναι έτσι η ρήση;
    Ε καλά, την παράφρασα ολίγον δια τις ανάγκες του νοήματος.
    Φτάνει τώρα. Θα σωπάσω και θα διαβάσω το κείμενο ακόμα μια φορά!
    Φιλί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό με το αλάτι δεν το σκέφτηκα... Φαντάσου τι έχω να ακούσω από την Αριστέα...
      Εσύ δεν παραμένεις παιδί;;; το... χειρότερο από όλα!!!
      Θα το διαβάσεις ξανά;;; Ήρωας είσαι, Αρτίστα μου, ήρωας!!!
      ❤❤❤

      Διαγραφή
  7. Μα τι ωραία που γράφεις και τι όμορφες ιστορίες που σκαρφίζεσαι! Μπράβο Αλεξανδρα για άλλη μια φορά! Τα φιλια μου...
    Σωτηρία
    www.mylittleworld.gr

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να είσαι καλά, Σωτηρία μου. Οι bloggers αλληλεπιδρπύμε με κάθε τρόπο κι αυτό είναι υπέροχο! Φιλιά!

      Διαγραφή
  8. «Είναι στιγμές που νιώθεις τη φύση να σου παραστέκεται…» Αυτό είναι αλήθεια, Αλεξάνδρα.
    Και σε ωθεί ν’ αποκαλύπτεις εκείνα τα συναισθήματα, τα καταχωνιασμένα, ίσως και από το φόβο των πλησίον. Κι εδώ έγκειται μια μεγάλη αξία τής γραφής. Να εκφράζεις αυτά που δεν θα τολμούσες να πεις προφορικά.
    Έχει πολλά άλλα σημεία για σχολιασμό το εξαιρετικό σου κείμενο.
    Έχει όμως σπουδαία αξία και ως λογοτεχνία, με την κυριολεκτική σημασία τής λέξης. Νομίζω πως αποτελεί την αρχή ενός μεγαλύτερου διηγήματος, και γι’ αυτό εύχομαι καλή συνέχεια.
    Το μπλοκ της Έλλης, με μια συνοπτική ματιά, το βρήκα πολύ ενδιαφέρον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εσύ πολύ καλά καταλαβαίνεις αυτό που γράφω για τη φύση και είμαι σίγουρη πως το έχεις νιώσει πολλές φορές, Άρη!
      Η αλήθεια πως διήγημα του ταίριαζε να γίνει, όμως ήθελα να το μοιραστώ εδώ αμέσως...
      Χάρηκα πάρα πολύ που σου άρεσε, Άρη, κυρίως, γιατί είναι όπως το λες, γράφουμε για αυτά που δεν μπορούμε να μιλήσουμε, έστω και ασυνείδητα.
      Σε ευχαριστώ για το πέρασμα.

      Διαγραφή
  9. μου θυμησες ενα παραμυθι που μου διηγοταν ο πατερας μου οταν ημουν παιδι, για το ποσο πανακριβο, ποσο σημαντικο ηταν το αλατι στη ζωη, κι εχεις δικιο, αν το κρατας για σενα παντα θα νιωθεις πως κατι σου λειπει και παντα κατι θα ψαχνεις / για αυτο μοιρασια.. δωσε εδω δωσε εκει, μια που βοηθας τους ανθρωπους με κατι που χρειαζονται και δυο που ανανεωνεις το δικο σου αποθεμα.. γραφεις παραμυθοομορφα το ξερεις;

    καλο σου βραδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τι χαρά μεγάλη μου έδωσες, Στέλλα μου! Τι όμορφο: σου έφερε στο νου μια παιδική μνήμη!!!
      Σε ευχαριστώ πολύ για το γλυκό πέρασμά σου!

      Διαγραφή
  10. Όμορφο κείμενο, όμορφη γραφή, εικόνες, συναισθήματα, λυρισμός. Το έχω κατ'επανάληψη πει Αλεξάνδρα για τη δύναμη της πένας σου.
    Μια ακόμα φορά λοιπόν.
    Καλό ξημέρωμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αλεξάνδρα μου πολλά πολλά μπράβο. Αυτό που μόλις διάβασα δεν ήταν απλή ανάρτηση, είχε μέσα του γλύκα, τσαχπινιά, αθωότητα, μαγεία, ήταν υπέροχο και τόσο μοναδικό!
    Ήταν τόσο όμορφη η έμπνευση σου και δεν νομίζω κανείς να την διαβάσει και να μην την απολαύσει!!! :)
    Σε φιλώ γλυκά και σε καλημερίζω! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Λόγω έλλειψης χρόνου τελευταία, Αλεξάνδρα μου, όταν δω μεγάλη ανάρτηση δεν τη διαβάζω, σήμερα όμως αυτά "τα δαντελωτά αεροπλανάκια" του τίτλου με τράβηξαν σαν μαγνήτη και όχι μόνο απόλαυσα το γεμάτο εικόνες και ομορφιά κείμενο, αλλά το διάβασα δυο φορές όπως και όλα τα όμορφα σχόλια των φίλων σου!
    Μπράβο σου κι ένα μεγάλο ευχαριστώ για το μοίρασμα!

    ΑΦιλάκια πάντα καρδιάς! <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε καταλαβαίνω, Στεφανία μου! Οι μεγάλες αναρτήσεις είναι δύσκολες και σπάνια γράφω τέτοιες. Δεν μπόρεσα να το αποφύγω αυτή τη φορά.
      Κι αφού σου άρεσε, δεν πειράζει!!!
      Σε ευχαριστώ πολύ - πολύ! ❤❤❤

      Διαγραφή
  13. καθυστερημενη και εγω .. εχω φτασει μεχρι εδώ διαβαζοντα την ομορφη ιστορία σου και τα σχόλια των φιλων... τόχω αυτό το ελατωμα... ενα θα σου πω Αλεξάνδρα μου οτι τα μεγαλα πνευματα συναντιουνται οπως συναντυθηκε το δικο σου με της Ελλης και βγηκε αυτή η ομορφη γεματη τρυφερότητα ιστορια.... να περνας καλά οτι και να κάνεις φιλακιααα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα μεγάλα πνεύματα!!! Το δικό μου πιο μεγάλο!!!Χι, χι!
      Να είσαι καλά, Ρούλα μου! Φιλιά!

      Διαγραφή
  14. Μετά το σχόλιο της Έλλης η άβυσσος! Τι να προσθέσω αφού μου έκλεψε τις σκέψεις και τις λέξεις..ευτυχώς πριν κατέβω έπεσε το μάτι μου και είδα ότι είχε γράψει όσα είχα σκεφτεί!!!
    Και ξέρεις ότι δεν ψεύδομαι γιατί στο έχω πει εξάλλου τόσες φορές... με τρελαίνει η γραφή σου! Δεν είναι σκέτη, ξερή, καρφί. Απλά σωστά ελληνικά , καλοβαλμένα μόνο. Δεν είναι μόνο ωραίες ιδέες. Είναι λόγια ταξιδιάρικα, λέξεις πλουμίδια, γλωσσοπλασμένες όμορφα από σένα και διαβάζω και λέω μα που τα σκέφθηκα πάλι το κορίτσι μας!
    Υποκλίνομαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τι να κάνω εγώ τώρα; χαίρομαι και κοκκινίζω κι αφήνω τις καρδούλες να μιλήσουν...
      ❤❤❤❤❤❤

      Διαγραφή
  15. Αλεξάνδρα μου, τι όμορφα λόγια διάβασα τώρα αυτό το βράδυ πριν πέσω να κοιμηθώ μετά από μια κουραστική μέρα! Μπ΄ραβο σου! Τρυφερότητα, ομορφιά, ευαισθησία..... τόσα συναισθήματα.
    Να είσαι καλά για όσα γράφεις!
    Τα φιλιά μου και την ♥♥ μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία μου, πόσο χαίρομαι που η ιστορία μου έκλεισε τη μέρα σου! Και που μπήκες στον κόπο να τη διαβάσεις!
      Να είσαι καλά, να έχεις μια υπέροχη εβδομάδα! ❤❤❤

      Διαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

.

Η φωτογραφία μου
"Κι αν νικημένη η ομορφιά, ανίκητα τα μάτια, που κάποτε λοξοδρομούν και βρίσκουν μονοπάτια. Κι αν μεγαλώνω, το παιδί χτίζει γλυκιά αλήθεια και πλάθει μες στην πόλη του γαλήνης παραμύθια. Και σαν τα ερωτήματα ζητήσουν απαντήσεις, ξεχειλισμένες μαγικές μέσα μου συγκινήσεις." Άρης Άλμπης