Φτάνω πάντοτε νωρίς.
Πριν ακουστούν τα γιασεμιά, τα δάκρυα πριν καρπίσουν,
οι έρωτες βρουν κλαδιά και τη φωλιά τους χτίσουν.
Φτάνω πάντα αποβραδίς.
Πριν ξημερώσουν τα χέρια σε γροθιές και σ' αγκαλιά η σκέψη,
πριν δει ο ήλιος την υπογραφή και γίνει φωτιά η λέξη.
Δεν είμαι θάνατος, της φύσης το σοφόπικρο γινάτι,
το που απ' τα πήγαιν' έλα έσπασε και νερό πια δε βαστά κανάτι.
Είμαι ο Θάνατος, των αφεντάδων ο ψυχοσακάτης,
ο που απ' το κύμα λύγισε και μίσησε λευτεριά κι αγάπη μπάτης.
Κι έχω ένα φόβο κάθε που θερίζω μια ζωή στο δίκιο χαρισμένη,
νη χίλιες ακόμα ζήσει ζωές σε θύμησες και χείλη, έστω και πεθαμένη...
***
Ήταν η συμμετοχή μου στο θανατερό Συμπόσιο της Αριστέας. Στο τσακ τη γλίτωσα την κατάθλιψη! 😊
Πολυ ομορφο Αλεξανδρα μου μπραβο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤεράστια η χαρά μου, Αλεξάνδρα μου, όταν ανακαλύπτω πως το ποίημα σου, ήταν στις επιλογές μου στο "θανατερό" συμπόσιο και πήρε την ψήφο μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελικά έχουμε μια μαγική σύνδεση, έτσι δεν είναι;
ΑΦιλάκια χαρούμενα και με γλυκές ευχές για έναν "ζωντανό" Μάη!
"Πριν ξημερώσουν τα χέρια σε γροθιές και σ' αγκαλιά η σκέψη,
ΑπάντησηΔιαγραφήπριν δει ο ήλιος την υπογραφή και γίνει φωτιά η λέξη..."
Ένα όμορφο ποίημα με τη δική του ρίμα, τις εικόνες του και την αναφορά του στο θέμα. Πάντα ο λόγος σου αν και ιδιαίτερα κοινωνικός και αποκαλυπτικός έχει τη δύναμη να δώσει πολλά. Και ποιήματα με λυρισμό και συναισθήματα.
Αλεξάνδρα μου, τα φιλιά μου και τα μπράβο μου. Καλό μήνα.
χαχαχαχα στο τσακ γλίτωσες την κατάθλιψη;
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμως έγραψες ένα ποίημα με μια καινούργια οπτική του θανάτου όπου αυτό το θλιβερό υποκείμενο τρέμει από το φόβο του μήπως θυμούνται, μετά το κλάδεμά του, τους νεκρούς οι ζώντες (ακόμα)
Στο έκανα πιο μαύρο ή πάει στο ιβουάρ;
Τι να πω; το καταευχαριστήθηκα! Τα είχε όλα!
Μπράβο σου και συγχαρητήρια Αλεξάνδρα μου!
Καλό μήνα :)
Όμορφο! Και γίνεται ωραιότερο μια και γλύτωσες την κατάθλιψη στο τσακ....
ΑπάντησηΔιαγραφήΧριστός Ανέστη! Εύχομαι καλό μήνα με χαμόγελα και όμορφες στιγμές
"Φτάνω πάντοτε νωρίς"
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν ξεκινάει έτσι ένα ποίημα, πώς να μη σε κερδίσει εξ΄αρχής;
κι όταν τελειώνει έτσι..."χίλιες ακόμα ζήσει ζωές σε θύμησες και χείλη, έστω και πεθαμένη" πώς να μη σου αφήσει μια ελπίδα πως "ακόμη λίγο έχει;"
Η συμμετοχή σου είναι τόσο γεμάτη μηνύματα Αλεξάνδρα μου, όση και η καρδιά σου.
Πολύχρονη σου είπα; και πολυεμπνευσμένη ! :)
Άσε την κατάθλιψη και δέξου τις ευχές μας και τα Χρόνια μας Πολλά! Ήθελε κουράγια να γράψεις γι' αυτόν ειδικά το φόβο. Κοινός είναι, μη νομίζεις. Συγχαρητήρια πολλά Αλεξάνδρα μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφη η συμμετοχή σου Αλεξάνδρα μου! Μέρα που 'ναι σήμερα βέβαια, ας μην σταθούμε στο θάνατο (φτου φτου!) αλλά στην ζωή κι εύχομαι η δική σου να 'ναι μεγάλη κι όμορφη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣου στέλνω μεγάλο μεγάλο φιλί!
Ξεχωριστή η συμμετοχή σου και το θέμα σου Αλεξάνδρα μου!! Συγχαρητήρια φίλη, για το λόγο και τις αξίες που περνάς με κάθε σου λέξη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλά πολλά φιλιά!!
Μαρίνα
Εντάξει ! Κλαίω με το σχόλιό σου, ότι στο τσακ γλίτωσες την κατάθλιψη. Συμφωνώ με το σχόλιο της Αννέτας... Τι φανταστικό ξεκίνημα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφη η συμμετοχή σου Αλεξάνδρα μου και σε ευχαριστώ πολύ που είσαι εδώ ( ακόμα και με τις καταθλιπτικές επιλογές μου! ) για το Συμπόσιο!
Χρόνια σου πολλά κι από δω!
Φιλάκια πολλά!
♥
Ομορφο μα ...δεν αντέχω τέτοια θέματακι ας είμαι από αυτές πουδεν φοβάμαι το.ταξίδι αυτο.Πάντως η συμμετοχή σου υπέροχη..
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνταξει την γλυτωσες την καταθλιψη...οριστε το καλο πίσω απο το θανατερο αυτο συμπόσιο.. αφού εγραψες για γιασεμια ..ερωτες φωλιες..εκεινα ξορκιζουν τον φοβο του Αλεξανδρα μου..η συμμετοχη σου ομορφη και ιδιαίτερη .. στον χωρο τους εχουν αλλη διασταση οι συμμετοχες.. καλη ανταμωση στο επομενο...να περνας ομορφα φιλακιαααα!!
ΑπάντησηΔιαγραφήσυγχαρητηρια Αλεξανδρα μου
ΑπάντησηΔιαγραφήιδιαιτερη συμμετοχη