Δευτέρα 4 Μαΐου 2020

Μια φυσαρμόνικα




Μια φυσαρμόνικα το δειλινό
θρηνούσε στο μπαλκόνι μου 
κι εγώ το μαύρο ουρανό
ρωτούσα μόνη μου


Της άρεσε να φεύγει από το σπίτι, από τη βουβή αγκαλιά της μάνας, και να περπατάει άκρη-άκρη στη θάλασσα μέχρι το απογευματιάτικο αεράκι να της φέρει τους ήχους της φυσαρμόνικας. Σταματούσε τότε, ξάπλωνε στην αμμουδιά και, βλέποντας από μακριά το αγόρι με τη φυσαρμόνικα, νανουριζόταν γλυκά με τις νότες του. Και ήταν οι νότες όλες οι απαντήσεις στις ερωτήσεις που η Κλειώ ποτέ δεν θα τολμούσε να κάνει στη μαμά της. Ήταν οι απαντήσεις στα ερωτήματα που βαραίνουν κάθε ιστορία ζωής όταν γράφεται για να χαϊδέψει απωθημένα, να αρέσει στο κοινό, να γεμίσει άδειες ζωές.


Βάλε σημάδια να 'ρθω να σε βρω
με του νοτιά τα κύματα
πες μου ποιο δρόμο να διαβώ
ν' ακούς τα βήματα


Η ζωή τραβάει μπροστά. Κι αν δεν μπορείς να την ακολουθήσεις, δεν θα συγκινηθεί,δεν θα σε περιμένει. Εσύ θ' αναγκαστείς να την κυνηγήσεις καβάλα σε νοτιάδες που θα κάψουν τα ίχνη του εαυτού σου και όταν θα κατέβεις θα βαδίζεις δρόμους που θα νιώθεις πάντα ξένος.

Πότε γλυκιά και απαλή σαν τη σαντιγί και πότε στυφή και δυνατή σαν το πικραμύγδαλο. Δεν έχεις το δικαίωμα να πορευτείς έτσι αν είσαι κοριτσάκι. Πρέπει να επιλέξεις. Και για το καλό σου πρέπει να επιλέξεις τη σαντιγί. Και η Ερατώ προσπάθησε. Προσπάθησε σκληρά να είναι μόνο σαντιγί και να φτύνει το πικραμύγδαλο από μέσα της σαν κάτι σιχαμερό και βρώμικο. Πολλές φορές της ήταν εύκολο, της άρεσε και την ανακούφιζε. Μα, τις ίδιες φορές της ήταν και βασανιστικό, την εξόργιζε και την αρρώσταινε.

Όταν πέθαναν οι γονείς της, εκείνοι που την είχαν πιέσει να επιλέξει, κι έμεινε μόνη στον Παράδεισο, πίστεψε πως είχε έρθει η ώρα να ταιριάξει τα δυο, τη σαντιγί και το πικραμύγδαλο.
Κάθισε στο μικρό μπαλκόνι -σ' αυτό άραζε τα βράδια το φεγγάρι- να κάνει ευχή στην καινούρια της ζωή με τον εαυτό της, επιτέλους, ελεύθερο. Μα, έμεινε βουβή και μόνο θρηνούσε. Θρηνούσε τον εαυτό που ποτέ δεν έχτισε, δεν ανακάλυψε, δεν απέκτησε. Θρηνούσε τη χαμένη πια συνταγή να ταιριάξει τη σαντιγύ με το πικραμύγδαλο.
Και τότε, έφεραν τα κύματα τη μελωδία μιας φυσαρμόνικας. Που καρφιτσώθηκε στ' αρώματα του δειλινού και μέθυσε την Ερατώ με μια λύση περίεργη...
Ήταν η στιγμή που γεννήθηκε η Θάλεια! Μια φανταστική, δίδυμη αδερφή-πικραμύγδαλο!


Μια φυσαρμόνικα το δειλινό
τον άνεμο κυνήγησε
και με τ' αστέρι το γοργό
κρυφά σε φίλησε


Ο έρωτας είναι συχνά η συνωμοσία δυο κατεργαραίων. Ακολουθώντας τα βήματα μιας μυστικής χορογραφίας, με τη μελωδία που αφήνει ο νοτιάς -άλλος κατεργάρης κι αυτός!- στο μπαλκόνι τους, στήνουν ένα σκηνικό ζωής για να μπορούν να ξεφεύγουν από τη ζωή κάθε φορά που τους ζορίζει.


Ο Δημήτρης είχε συνηθίσει να ξεφεύγει τα βράδια από τη ζωή του δυνατού και επιτυχημένου άντρα που η οικογένειά του είχε ονειρευτεί για λογαριασμό του. Στους ίσκιους του φεγγαριού αφηνόταν να κλάψει και να αποτύχει, να δειλιάσει και να πονέσει. Και, καθώς τα χρόνια περνούσαν και στην καμπούρα του σκληρού άντρα μαζεύονταν τύψεις και απελπισιές που τις νύχτες κλαψούριζαν σαν πεινασμένα γατάκια, παρακαλούσε τ' άστρα να του δείξουν ποιο δρόμο να πάρει. Για να διορθώσει στα κρυφά τις αδικίες.

Μια τέτοια νύχτα συναντήθηκε με την Ερατώ. Ο Δημήτρης προσπάθησε να κάνει τα πεινασμένα γατάκια να σωπάσουν. Και η Ερατώ προσπάθησε να κρύψει την αδελφή-πικραμύγδαλο. Η Ερατώ άκουσε τα γατάκια. Κι ο Δημήτρης είδε την αδελφή-πικραμύγδαλο. Μα, όταν αντάλλαξαν εκείνο το αλαφιασμένο φιλί, ορκίστηκαν σιωπηλά πως ούτε είδαν ούτε άκουσαν. Δέθηκαν στην ουρά του τρελού ανέμου και τον άφησαν να τους ταξιδέψει σε απάτητες κορφές του νου.

Κομπάρσοι στη ζωή τους, όμως πρωταγωνιστές στο σκηνικό της ζωής τους, πορεύονταν ευτυχισμένοι. Και ο έρωτάς τους φούντωνε όσο δεν ζούσαν, όσο η συνωμοσία τους έδενε τους ανθρώπους γύρω τους και τους έριχνε μαριονέτες στα πόδια τους.

Κάποιο δειλινό πέταγε ήχους παράταιρους ήχους στα βήματά τους. Ήχους που δεν μπορούσαν να ταιριάξουν με τη χορογραφημένη συνωμοσία τους και τους διέλυαν το σκηνικό. Αλλά η πιστή τους οικονόμος ήταν πάντα κάπου εκεί γύρω για να στήσει ξανά το ψέμα στα πόδια του και να δώσει καινούρια πνοή στο σπιτικό που το ένιωθε δικό της σπίτι. Και μήπως δεν ήταν; Δεν ήταν τα θεμέλιά του στεριωμένα πάνω στα δάκρυα των δικών της ανθρώπων; 




Μια φυσαρμόνικα το δειλινό
με πλάνεψε και χάθηκε
και πριν αρπάξω το σκοπό
η γη βουβάθηκε


Εκείνη τη στιγμή, που ο Γιάννης την άγγιξε, εκείνη τη στιγμή που υποδυόταν την Ερατώ κι ο Γιάννης νόμιζε πως ήταν η Θάλεια, εκείνη τη στιγμή κάποια πέθανε. Μέσα της, το ένιωσε, η άλλη πέθανε. Και πίστεψε πως θα μπορούσε να επιστρέψει σε μια φυσιολογική ζωή, χωρίς συνωμοσίες και ψέματα. Πίστεψε πως από τις στάχτες του γεννήθηκε ξανά ο εαυτός της. Και μες στην αγκαλιά του άκουσε να σφυρίζουν τα κύματα έναν αλλιώτικο σκοπό, μια μελωδία γραμμένη μόνο για εκείνη! Για ποια; Ποια είχε πεθάνει; Ποια είχε σκοτώσει ο Γιάννης; Ήθελε τη Θάλεια μα πόση ηδονή και αγάπη είχε μόλις δώσει στην Ερατώ!
Κι αν δεν είχε πεθάνει, τελικά, καμιά; Δεν την ένοιαζε. Θα σκότωνε εκείνη κάποια! Ποια;
Η μελωδία ακόμα ακουγόταν, τ' απογευματιάτικο αεράκι την καρφίτσωνε στο μυαλό της και το μυαλό της πάλευε με κάτι τρελό που όμως ήξερε πως είναι το μόνο λογικό. Μία έπρεπε να ζήσει. Ποια; Ο Γιάννης ήταν ερωτευμένος με την αδελφή-πικραμύγδαλο... Αυτή, λοιπόν, θα ζούσε! Φιλούσε όμως με πάθος την αδελφή-σαντιγί και αυτή παρακαλούσε να μείνει κοντά του... Αχ! Αν μπορούσε να τον ρωτήσει ποια του άρεσε περισσότερο...
Η μελωδία επέμενε. Δοκίμασε να τη χορέψει. Δεν τα κατάφερε, κι ας ήταν γραμμένη για εκείνη. Γιατί εκείνη δεν υπήρχε. Είχε βρει το σκοπό της ζωής και δεν μπορούσε να τον χορέψει! Η λογική την οδηγούσε στην τρέλα. Η λογική ήταν η τρέλα.

Στον Παράδεισο, δίπλα στη θάλασσα, στο μικρό μπαλκόνι που άραζε το φεγγάρι, προσπάθησε να βρει μια λύση. Είχαν όμως όλα γύρω βουβαθεί. Και σκοτεινιάσει. Σαντιγί και πικραμύγδαλο είχαν λουφάξει τρομαγμένα, πρώτη φορά δεν ήθελαν -δεν μπορούσαν;- να διεκδικήσουν τη νίκη κι ούτε που τολμούσαν πια να συνυπάρξουν.
Μόνη και με μοναδική διέξοδο την πρώτη εκείνη σκέψη του φόνου της άλλης, θρηνώντας ήδη για την απώλεια, πήρε έναν καινούριο δρόμο. Έμοιαζε με εκείνους που είχε διαβεί ξανά όμως κανένα ίχνος της δεν μπορούσε να διακρίνει. Κάρφωσε μια κραυγή στο νοτιά κι εκείνος -ο κατεργάρης!- σκάρωσε στη στιγμή μια μελωδία και την πλάνεψε να τον κυνηγήσει.

Μόνος ένας άνθρωπος μπορούσε να τη βοηθήσει. Όσο κι αν φοβόταν, πήρε την απόφαση να ζητήσει τη βοήθειά του. 






Ήταν η συμμετοχή μου στο ξεχωριστό μας δρώμενο "Μια ιστορία από στιχάκια", που διοργανώνει η Κατερίνα (και το Pause Blog της). Δείτε όλες τις συμμετοχές εδώ.

Το τραγούδι της συμμετοχής μου:
Μια φυσαρμόνικα
στίχοι: Κώστας Γεωργουσόπουλος
μουσική: Γιάννης Σπανός
ερμηνεύτρια: Καίτη Χωματά
ακούστε εδώ

Ελπίζω να μη δυσκόλεψα τους επόμενους, τουλάχιστον όχι όσο δυσκολεύτηκα εγώ που δεν το έχω καθόλου με τα αστυνομικά... 😉






52 σχόλια:

  1. Συγκλονιστική πέρα από κάθε προηγούμενο , ασκήσεις νου , σε ευχαριστώ μοναδική μας Αλεξάνδρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ασκήσεις του νου αλλά και ασκήσεις αποδοχής της διαφορετικότητας τελικά! 😅

      Διαγραφή
  2. Καλησπέρα Αλεξάνδρα μου, η ζωή τραβαει μπροστά! Τι ωραίο μήνυμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλησπέρα Αλεξάνδρα μου. Λυρικότατη η συνέχειά σου σαν ποίημα σε πεζό. Αλλά δεν κατάλαβα τι θα πει ψεύτικη η Θάλεια; Παρουσιάζεις την Ερατώ να δημιούργησε ένα δεύτερο χαρακτήρα τη Θάλεια σαν σχιζοφρενής προσωπικότητα. Ενώ οι προηγούμενοι συγγραφείς-μπλόκερ παρουσίασαν και τα δυο πρόσωπα, τις δυο αδελφές υπαρκτές. Συναντήσεις των δυο αδελφών είδαμε, το θάνατο της μιας είδαμε και την παρουσία της άλλης επίσης γνωρίσαμε.
    Για ξαναδές το γιατί δεν δένει με τα προηγούμενα ή κατατόπισέ με αν κατάλαβα λάθος
    Καλή σου νύχτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν θα χρησιμοποιούσα τέτοιους ιατρικούς όρους, Άννα μου. Προτιμώ την έκφραση "παιχνίδια του μυαλού", μια έκφραση που μπορούμε να τη διαχειριστούμε και μέσα από καθημερινές εμπειρίες. 😉
      Όσα είδαμε, για την ακρίβεια διαβάσαμε, είναι μέρος μιας ιστορίας μυστηρίου. Και σε τέτοιες ιστορίες συχνά ανατρέπονται όσα έχουμε θεωρήσει δεδομένα.

      Διαγραφή
  4. Καλησπέρα Αλεξάνδρα μου πολύ όμορφη η γραφή σου πραγματικά και ενδιαφέρουσα. Ωστόσο κάπου χάθηκα για να είμαι ειλικρινής.Το διάβασα δύο φορές κι ενώ με συνεπήρε χάθηκε η συνοχή με τα προηγούμενα. Τελικά η Ερατώ έχει διχασμό προσωπικότητας; Μπερδεύτηκα φιλενάδα μου αλήθεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι είναι αυτές οι ιστορίες, σε μπερδεύουν, σε αποπροσανατολίζουν μέχρι να αποκαλυφθεί η αλήθεια! 😌

      Διαγραφή
  5. Αλεξάνδρα μου, απόλαυσα το "αδελφή-σαντιγύ και αδελφή-πικραμύγδαλο". Εξαιρετικό ύφος γραφής. Δεν κατάλαβα όμως ούτε κι εγώ το "φανταστική δίδυμη αδελφή". Μου άρεσε που έβαλες και την Κλειώ στο παιχνίδι, αν και δεν συνέχισες την ιστορία της. Πολλά φιλιά, φίλη μου. Δίνεις άριστη πάσα για τον επόμενο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φανταστική γιατί δεν υπάρχει ή φανταστική γιατί δεν θα ήθελε να υπάρχει; 🤔
      Η φαντασία των επόμενων θα δώσει τη συνέχεια!
      Το ίδιο και στην Κλειώ.
      Ειδικά για την Κλειώ εμπνεύστηκα τη σκηνή από το κεφάλαιο που την πρωτοπαρουσίασε (κλάμα μωρού) και ποτέ δεν την είδα ως πραγματικό πρόσωπο...

      Διαγραφή
  6. Αλεξάνδρα μου αγαπημένη, με τον ιδιαίτερο και ξεχωριστό τρόπο γραφής σου!! Πρώτα απ'όλα σ'ευχαριστώ που δεν το εγκατέλειψες παρά τις αντιξοότητες. Αυτό και μόνο σε τιμάει!

    Καταλαβαίνω το άγχος σου γιατί είναι ένα συλλογικό δρώμενο και δεν θέλετε να απογοητεύσετε ο ένας τον άλλον, αλλά πίστεψέ με ό,τι δημιουργούμε με αγάπη μόνο όμορφο θα είναι!

    Επίσης, είναι μια ωραία ευκαιρία να ξεφύγουμε από τα ταμπού των κατηγοριών "αστυνομικό" κλπ. Κανένας μας νομίζω δεν έχει τις γνώσεις επαγγελματικής γραφής! Επιρροές και εμπειρία εξάσκησης.

    Όπως σου είπα και ιδιαιτέρως, σε διάβασα κουρασμένη και κάπου μπερδεύτηκα και εγώ, στα ίδια ακριβώς σημεία με τις φίλες μας.
    Το κεφάλαιό σου είναι αλληγορικό, οπότε να το ερμηνεύσουμε έτσι;

    Περιμένω και τα υπόλοιπα σχόλια της ομάδας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βοήθα Κατερίνα μου Αν το βλέπεις ως αλληγορία εξήγησέ μας. Για την επόμενη που θα γράψει τουλάχιστον. Και ποια είναι η αλληγορία και πώς βοηθά το διήγημα και πως εξηγείται, ναι;
      Εγώ θα έλεγα να το ξαναγράψει αν θέλει η Αλεξάνδρα γιατί΄όπως μας εξήγησε, της συνέβη και ένα άσχημο γεγονός οπότε δεν είχε ούτε το χρόνο ούτε τη διάθεση να διαβάσει τα προηγούμενα κεφάλαια καλά. Οπότε, οποτε θέλει- λέω εγώ-, μια πρόταση είναι, ας το ξαναγράψει. Τι λέτε;

      Διαγραφή
    2. Άννα μου δεν χρειάζεται να γράψει άλλο, αν ισχύει η ερμηνεία που έδωσε ο Μάκης!

      Η Μαρία θα περιμένει λίγο, την ενημέρωσα, μέχρι να καταλήξουμε στα ίδια συμπεράσματα και προχωράμε..δυναμικά! Γιατί η αλήθεια είναι ότι είχαμε μια μικρή στασιμότητα στην πλοκή και ίσως οι επόμενοι να το τρέξουμε αρκετά!

      Διαγραφή
    3. Όχι Κατερίνα μου δεν συμφωνώ με το Μάκη. Φυσικά και μπορούσε να υπάρξει άτομο, η Ερατώ εν προκειμένω, που επινόησε έναν άλλο χαρακτήρα, συμβαίνει πολλές φορές. Αλλά το διήγημα ως τα τώρα έχει βάλει τις δυο αδελφές ως ξεχωριστά άτομα να δρουν να συζητούν μαζί. Υπάρχουν δηλ δεν είναι επινόηση. Επινόηση θα ηταν αν υπήρχε στην κάθε σκηνή μια αδελφή και θα μπαορούσε να εξηγηθει κάθε φορά ότι η Ερατώ παίζει τον έναν ή τον άλλον ρόλο.
      Εξάλλου πέθανε η μια. Έγινε κηδεία. Η άλλη πώς είναι ζωντανή αφού είναι προϊόν επινοησης; Συμφωνώ με το Γιάννη Διαβάστε τα προηγούμενα και θα δείτε αυτό που λέμε. Να ξαναγραφεί θα έλεγα εγώ χωρίς άγχος και βιασύνη.

      Διαγραφή
    4. Κατερίνα μου, καταλαβαίνω την κούρασή σου. ❤
      Αλληγορίες και συμβολισμοί είναι τα αγαπημένα μου, οπότε σίγουρα κάποιος μπορεί να με διαβάσει έτσι!

      Διαγραφή
    5. Άννα, αυτό που έγραψα στα μέηλ -και όχι δημόσια- αφορούσε τα σχόλια που δεν άφησα στα δυο τελευταία κεφάλαια (τα οποία όμως διάβασα προσεχτικά,όπως όλα), μια συνέχεια που είχα στο νου μου (και δεν μπόρεσα να τη γράψω έτσι ώστε και αυτή να μη δεσμεύει) και την σγωνία μου γενικά για ένα καλογραμμένο κεφάλαιο.
      Σε οποιαδήποτε συνθήκη δεν θα μπορούσα ξαφνικά να αρχίσω να ακολουθώ ίχνη από λάστιχα αυτοκινήτων ή να ψάχνω ομοιότητες και διαφορές στα γάντια των πιθανών δολοφόνων... Για μένα το μεγαλύτερο και πιο γοητευτικό μυστήριο βρίσκεται στην ψυχή και το μυαλό των ανθρώπων. Με διαβάζεις, ξέρεις ότι πάντα με τέτοια μυστήρια καταπιάνομαι. Άδικος κόπος, λοιπόν, να δημοσιοποιείς ό,τι έγραψα στα μέηλ για να υποστηρίξεις την επιθυμία σου να γράψω κάτι άλλο.
      Ως προς τα πρακτικά, ακόμα και σε ταινία, όπου θα βλέπαμε δυο πρόσωπα να συνομιλούν, θα μπορούσε η συνέχεια να μας αποκαλύπτει ότι το ένα πρόσωπο ήταν φανταστικό...
      Κι επειδή σε νιώθω υπερβολικά προβληματισμένη, μπορείς να προτείνεις στην Κατερίνα και στην ομάδα να γράψεις εσύ το κεφάλαιο αυτό.

      Διαγραφή
  7. Καλησπέρα στην παρέα! Καλησπέρα Αλεξάνδρα και από δω πρώτη φορά!

    Η ιστορία σου είναι πολύ όμορφη! Θα την χαρακτήριζα ιδιαίτερη. Αυτό που έξελαβα εγώ για τις αδερφές σαντιγύ και πικραμύγδαλο και για αυτό που ήθελες να εννοήσεις (εγώ πραγματικά το καταλαβαίνω έτσι) είναι πως η Ερατώ επινόησε έναν δεύτερο εαυτο. Η Θάλεια είναι μια άλλη πτυχή του εαυτού τής. Ένας άνθρωπος διαφορετικός, τολμηρός, απελευθερωμένος. Όταν έδωσε χώρο η Ερατώ σε αυτόν τον άνθρωπο έζησε συναισθήματα που δεν είχε ξαναζήσει... Αυτή θεωρώ πως είναι η αλληγορία. Όχι διχασμένη προσωπικότητα. Όχι. Καταπιεσμένη προσωπικότητα μπορεί. Περιμέναμε μια ανατροπή. Μια ακόμα ανατροπή. Ίσως είναι ευκαιρία να γίνει εδώ. Δύο πρόσωπα οι αδερφές?ένα? Αυτοί που ακολουθούν προσθέτουν, αφαιρούν, επεξεργάζονται. Δεν ακυρώνεται κάτι από τα προηγούμενα κείμενα αρκεί η ανατροπή να έχει βάση. Εδώ νομίζω πως έχει.

    Αν κατάλαβα λάθος διόρθωσε με Αλεξάνδρα.


    Συμβαίνει σε όλους μας πολλές φορές. Και όταν συμβεί να απελευθερωθουμε η να τολμήσουμε πράγματα που πάντα θέλαμε κατά βάθος, τοτε ανακάλυπτε ένα νέο κόσμο. Όπως η Ερατώ.

    Θεωρώ πολύ εύστοχες τις επιλογές των στίχων και πραγματικά πολύ ιδιαίτερη την γραφή σου. Προχωράμε στο επόμενο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Επανέρχομαι γιατί διάβασα τα σχόλια της Μαρίνας, του Γιάννη και της Άννας πολύ προσεκτικά. Με την Μαρίνα συμφωνώ οπότε επειδή η διαφωνία μου έχει να κάνει κυρίως με τα σχόλια του Γιάννη και της Άννας όσον αφορά στο κομμάτι της επινόησης ενός προσώπου και των δεδομένων που υπάρχουν από πριν, θέλω να πω ότι από την πλοκη του κειμένου, που επί της ουσίας ο καθένας μας βάζει τις πινελιές του και εφόσον δεν έχει τελειώσει, δεν προκύπτει πουθενά και σε κανένα σημείο ακόμη τετελεσμένο γεγονός. Οτιδήποτε έχει υπάρξει ως γεγονός στην ιστορία, ως συνομιλία μεταξύ δύο προσώπων, μπορεί να ανατραπεί λόγω της φύσης της ιστορίας που ξεκίνησε με μυστήριο, συνέχισε με μυστήριο και μέχρι τώρα συνεχίζει με πολλα αναπάντητα ερωτήματα και πρόσωπα θολά και σκιώδη.

      Ακόμα και αν η Αλεξάνδρα δεν το κατάλαβε (εγώ υποστηρίζω το αντίθετο και θα μας το επιβεβαιώσει η ίδια για το τι ισχύει), θεωρώ ότι η τοποθέτηση για ένα δεύτερο η μη εαυτό που μοιάζει στην αδερφή της, η τελικά είναι η αυτή η ίδια, δεν δυσκολεύει ούτε δεσμεύει τον επόμενο η ολόκληρη την ιστορία. Ειδικά όταν μας δίνεται με τετοιο τρόπο μέσω του κειμένου. Και τονιζω ξανά πως ακόμα και τώρα μπορούν οι δύο αδερφές να είναι μια η όντως δύο.

      Ταπεινή μου γνώμη είναι πως γράφουμε μια ιστορία για την δημιουργία και το κομμάτι της συνεργασίας μεταξύ μας για να βγει κάτι όμορφο. Αυτό πρέπει να είναι η βάση. Αυτό και η φαντασία.

      Διαγραφή
    2. Καλημέρα σε όλες κι όλους! Θα απαντήσω στα σχόλια μόλις βρω χρόνο, γράφω τώρα εδώ, γιατί, Μάκη, έγραψες ό,τι ακριβώς θα απαντούσα!!!
      Και τονίζω ότι δεν προχώρησα την ιστορία με τετελεσμένα γεγονότα για αυτόν ακριβώς το λόγο, να μπορούν οι επόμενοι να ελιχθούν όπως θέλουν.

      Διαγραφή
    3. Καλώς βρεθήκαμε, Μάκη!
      Όπως σχολίασα ήδη, με αυτές ακριβώς τις σκέψεις έγραψα αυτό το κεφάλαιο.
      Και ήθελα να μιλήσω για καταπιεσμένους ανθρώπους, τίποτα άλλο.
      Για να γίνουμε αρεστοί, σε γονείς, φίλους, συντρόφους, κοινωνία, "γεννάμε" συχνά εαυτούς. Άλλοτε πορευόμαστε μαζί τους με ειρήνη (δυστυχείς βέβαια) κι άλλοτε συγκρουόμαστε. Τότε ή απελευθερωνόμαστε ή φυλακιζόμαστε ακόμα πιο βαθιά...
      Εδώ η πρωταγωνίστρια συγκρούεται, ανακαλύπτει έναν άλλον κόσμο, αλλά κάνει πίσω: αναρωτιέται πάλι ποιος εαυτός της αρέσει στον Γιάννη...
      Μια τέτοια ιστορία, μυστηρίου, μπορεί να εξελιχθεί και με διαφορετικού τύπου μυστήρια... 😉

      Διαγραφή
  8. Άργησα να προσθέσω την άποψή μου αν και διάβασα πολλές φορές το 10ο κεφάλαιο της Αλεξάνδρας.
    Θα χωρίσω τη σκέψη μου σε δύο μέρη:
    Το λογοτεχνικό και το αφηγηματικό, δηλαδή της πλοκής.

    Στο λογοτεχνικό μέρος, η γραφή και ο λόγος της Αλεξάνδρας διακρίνεται από την λεπτότητά του και τον λυρισμό του.
    Ακροβατεί ανάμεσα στο πεζογράφημα και στο ποίημα δίνοντας ένα οδοιπορικό ομορφιάς και αισθητικής.

    Στο αφηγηματικό μέρος βλέπω ένα θέμα: Η διάσπαση της προσωπικότητας της ίδιας γυναίκας σε δύο, φυσικά και στέκει σαν δύο ψυχολογικοί χαρακτήρες αλλά στην μέχρι τώρα πλοκή μας, οι δύο αδελφές είναι υπαρκτά πρόσωπα. Με λίγα λόγια, δεν μπορούμε να το υπερβούμε αυτό πατώντας στην πλοκή ότι παίζουν μπροστά μας δύο μορφές του ίδιου προσώπου. Και τούτο γιατί σε προηγούμενα κεφάλαια, οι δύο αδελφές έχουν φωνή, έχουν αυτόνομη δράση, συνάντηση μεταξύ τους και μάλιστα επιλογές που κρίνουν και την ίδια τη ζωή τους.

    Δεν είμαστε εδώ κριτές και βαθμολογητές. Είμαστε γράφοντας κάτι ενιαίο στηρίζοντας ο ένας τον άλλον. Αν κάποιος μας ξεφύγει ή δημιουργήσει κενό, είμαστε εδώ να το ξαναδούμε.
    Θα έλεγα στην Αλεξάνδρα, χαλαρά, χωρίς άγχος, να το δει ξανά το κεφάλαιο και να δώσει στις δύο αδελφές τις "δικές τους" ξεχωριστές οντότητες.

    Φιλιά Αλεξάνδρα μου και χρόνια σου πολλά και από εδώ.
    Περιμένουμε την κουβέντα σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θα διαφωνήσω με τον Μάκη και θα συμφωνήσω με τον Γιάννη και την Άννα. Δεν τίθεται θέμα γραφής που είναι υπέροχο, αλλά διαγραφή γεγονότων και συμβάντων που έχουν αναφερθεί σε προηγούμενα κεφάλαια. Δεν μπορούμε να διαγράψουμε την ύπαρξη της δίδυμης αδελφής ούτε τα γεγονότα που έχουν διαδραματιστεί στα προηγούμενα κεφάλαια. Έτσι τα έχουν στήσει όλοι οι προηγούμενοι ο καθένας με τη σειρά του και την έμπνευση του, και υποτίθεται πως είναι γεγονότα που υπογράφουν την πραγματικότητα της ιστορίας που χτίστηκε σταδιακά.

      Διαγραφή
    2. Γιάννη μου, όποιοι κι αν είστε 😂, προτείνω να αφήνετε τους ανθρώπους να ξεφεύγουν! Είναι ωραίο! Κρίνετε και εκφραστείτε ελεύθερα, αλλά μην έχετε την απαίτηση να σκέφτονται όπως εσείς. Με την ποικιλία και τη διαφορετικότητα προχωράει ο κόσμος.
      Όπως έγραψα και στην Άννα, ακόμα κι αν βλέπαμε τις δυο γυναίκες να μιλούν, πάλι θα μπορούσαμε να το ανατρέψουμε.
      Θα σου προτείνω ό,τι και στην Άννα, να γράψεις εσύ το κεφάλαιο. Γιατί, ακόμα και με τις οδηγίες που μου δίνεις, δεν θα μπορούσα να γράψω όπως εσύ. Και δεν θα το ήθελα να γράφω κατά παραγγελία. 😉

      Διαγραφή
    3. Μαίρη μου, ακόμα και ένας μόνο συγγραφέας αν έγραφε την ιστορία, θα μπορούσε να παρουσιάσει δύο αδελφές και να κάνει στο τέλος μια παρόμοια ανατροπή. Δεν θα ακύρωνε, βέβαια, τον εαυτό του, θα έδινε έμφαση στο μήνυμά του.

      Διαγραφή
  9. Καλησπέρα κι από μένα Αλεξάνδρα και παρέα! Βρίσκω το κεφάλαιό σου τόσο ποιητικό, τόσο καλογραμμένο και ξεχωριστό! Έριξες με τρυφερότητα φως σε σκέψεις και ψυχικές διεργασίες δίνοντας μια άλλη διάσταση αλληγορική (θα συμφωνήσω με την Κατερίνα και το Μάκη) ανατρεπτική και πολύ ενδιαφέρουσα. Η Ερατώ και η Θάλεια είναι πανομοιότυπες δίδυμες ή οι δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος?... Όπως κι αν το δει κανείς, οι σκέψεις και τα συναισθήματα, οι διαδρομές του μυαλού και της ψυχής δεν αλλάζουν κι εσύ τις άγγιξες με σοβαρότητα και σεβασμό, τόσο όμορφα. Η σαντιγί και το πικραμύγδαλο ήταν ένας ευρηματικός συνδυασμός, που κι εγώ αγάπησα.

    Θεωρώ πως όπως έγραψε και η Κατερίνα δεν χρειάζεται να αλλάξεις τίποτα. Τα παιδιά που ακολουθούν είναι σε θέση να συνεχίσουν με το δικό τους τρόπο και να συνθέσουν με τα δικά τους κεφάλαια μια πολύ διαφορετική, ενδιαφέρουσα και ξεχωριστή ιστορία στο σύνολό της.
    Υ.Γ. Πολύ όμορφα δεμένοι οι στίχοι του τραγουδιού στο κείμενο, λειτουργούσαν σαν μουσική υπόκρουση!
    Μπράβο σου!
    Φιλιά σε όλους
    Μαρίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρίνα μου ζητάς πολύ δύσκολο έργο από τους επόμενους. Θα πρέπει οι επόμενοι να σκαρφιστούν έναν έξυπνο τρόπο για το πώς π.χ. η Ερατώ βρισκόταν σε δύο σημεία ταυτόχρονα. Στό ένα σαν πτώμα και στο άλλο ζωντανή. Ή θα πρέπει να βγάλεις και το συμπέρασμα πως γελάστηκαν και οι εφημερίδες, ή θα πρέπει να πεις πως δεν αναγνωριζόταν το πτώμα γιατί πήρε φωτιά το αυτοκίνητο που δεν έχει αναφερθεί με σαφήνεια πουθενά, και θα πρέπει επίσης να εξηγήσεις πώς είναι δυνατόν να βρίσκεται κάπου με ένα μικρό παιδί και να έχει πεθάνει. Άσε που υπήρχαν και αυτόπτες μάρτυρες του θανάτου. Απ' όπου κι αν το δω συλλογικά δεν στέκει.

      Διαγραφή
    2. Επίσης πώς οι δυο αδελφές συζητούν στην αποθήκη, εκμυστηρεύεται η Ερατώ την εγκυμοσύνη της, καταστρώνουν σχέδιο και η Θάλεια λέει στον Δημήτρη ότι τον εγκαταλείπει παριστάνοντας την Ερατώ ενώ η αληθινή Ερατώ είναι στην αποθήκη. Πώς η Ερατώ μιλούσε στο τηλέφωνο με τη Θάλεια που είχε πάρει το αυτοκίνητο του Δημήτρη και την παρακολουθούσαν κιόλας. Επίσης πώς ο Δημήτρης πιστεύει ότι η Ερατώ πήγε στην αδελφή της... αν ήταν επινόηση δεν θα την ήξερε. Δεν θα την είχε γνωρίσει. Δεν μπορεί, δεν εξηγούνται όλα αυτά. Θα μπορούσαν μόνον αν στη σκηνή όπως προείπα παρουσιαζόταν πάντα μια γυναίκα η Ερατώ .

      Διαγραφή
    3. Κορίτσια μου όπως εξέλαβα εγώ το κεφάλαιο της Αλεξάνδρας θεωρώ πως αφορά τον ψυχισμό των δύο ηρωίδων (το αναφέρει και η Κατερίνα πιο κάτω). Πώς λειτουργούσαν ως ένας άνθρωπος με διπλή προσωπικότητα, κάτι που δεν είναι περίεργο στους πανομοιότυπους δίδυμους! Ο Μάκης μάλιστα ανέφερε πολύ εύστοχα την αλληγορία και αυτό νομίζω πως διευκολύνει τόσο τη σκέψη μας, όσο και τους επόμενους φίλους που θα προχωρήσουν και θα ολοκληρώσουν την ιστορία μας. Θέλω να πω, πως δεν είναι απαραίτητο να μπουν στη διαδικασία να εξηγήσουν όσα αναφέρετε και σας προβληματίζουν! Δεν είναι δεσμευτικό, έχω την εντύπωση…

      Διαγραφή
    4. Μαρίνα μου, υπενθυμίζω ότι η σαντιγί και το πικραμύγδαλο υπήρχαν ήδη, εγώ απλώς πάτησα πάνω τους.
      Αυτές τις διαδρομές του μυαλού ήθελα κι εγώ να φωτίσω, αυτές τις διαδρομές που συχνά μας απομακρύνουν από τον κόσμο και χρειαζόμαστε τότε κατανόηση, κάποιον να μας αποδεχτεί...
      Όπως και να το δει κανείς, Μαρίνα μου, όσο φωτίζουμε τις ψυχές των άλλων, φως παίρνουμε κι εμείς. 😊

      Διαγραφή
  10. Αχ αχ δίδυμοι μπελάδες αποδείχτηκαν τελικά!! Η Αλεξάνδρα θα πάθει σοκ όταν διαβάσει τα σχόλια.. ( ◜‿◝ )♡

    Να σας πω τι κατάλαβα εγώ που με βοήθησε και η σκέψη του Μάκη. Υπαρκτά πρόσωπα και τα δύο, απλά η αλληγορία έγκειται στον ψυχισμό της Ερατώς, την καταπιεσμένη της προσωπικότητα. Ίσως και να είμαι πλήρως μπερδεμένη στα συμπεράσματα!

    Νομίζω πως μόλις λύσουμε αυτό, θα πρέπει να ξεκολλήσουμε από τις δίδυμες και τις εναλλαγές τους με τους άντρες γιατί θα πάρει την μορφή σαπουνόπερας. Έχουμε πολλά στοιχεία που δεν τα συνεχίσαμε, όπως τον Αυγερινό και την εξιχνίαση του εγκλήματος. Την ιστορία της Κλειώς και ό,τι άλλο σκεφτούμε. Για κάποιο λόγο κολλήσαμε έντονα στις δίδυμες.

    Συμφωνώ ότι δεν θα αλλάξουμε κάτι ριζικά όταν ειδικά δεν έχουμε ένα στοιχείο να πατήσουμε πάνω του.


    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όσον αφορά την Κλειώ εμένα την ώρα που το διάβαζα μου δόθηκε η εντύπωση πως γράφτηκε το όνομα κατά λάθος κι ότι Ερατώ ήθελε να γράψει στην πραγματικότητα, μια και δεν το συνέχισε παρακάτω.

      Διαγραφή
    2. Κατερίνα μου, μια χαρά είναι οι σαπουνόπερες! Λες να εκτείνουμε τόσο την ιστορία μας? Χμ, δεν ακούγεται άσχημα! Χα, χα. Πλάκα κάνω. Φιλιά!!!

      Διαγραφή
  11. Καλησπέρα Αλεξάνδρα / Καλησπέρα σε όλους
    Διάβασα ένα ιδιαίτερο κείμενο, πλούσιο σε συναισθήματα, αυτά που πολλές φορές δεν αναγνωρίζουμε, όμως είναι εκεί, μια κινητήρια δύναμη γι’ αυτά που λέμε και κάνουμε χωρίς να το καταλαβαίνουμε.
    Προσωπικά, από τη μέση της ιστορίας μας και μετά, είχα την αίσθηση πως η Ερατώ ήθελε να πάρει τη θέση της Θάλειας. Μιας υπαρκτής αδελφής στην καθημερινότητα, φανταστικής στον κόσμο των συναισθημάτων. Η αγάπη μεταξύ των δύο αδελφών ήταν μονόπλευρη. Αυτό κατάλαβα. Γι’ αυτό η Ερατώ δεν δυσκολεύτηκε να ενδώσει στην αγάπη του Γιάννη – κι ας αγαπούσε, όπως αποκαλύφθηκε, τον Άλκη. Η Θάλεια ήταν στην πραγματικότητα της Ερατούς ο εχθρός από τον οποίο έπρεπε να προφυλαχτεί με κάθε τρόπο. Ίσως και με φόνο. Κάτι που ίσως να σχεδίασε στο μυαλό της. Όταν δεν ένιωθε καλά. Ίσως πάλι η σκέψη να έγινε πράξη με την βοήθεια κάποιου που τη γνώριζε καλά. Που γνώριζε την αλήθεια…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κοίτα τώρα τι δρόμοι σκέψεων ανοίγονται, Τζοάννα μου!
      Στέκομαι σε αυτή την κινητήρια δύναμη που γράφεις και που παλεύουμε μαζί της καθημερινά, μαζί και οι άνθρωποι γύρω μας

      Διαγραφή
  12. Αλεξάνδρα μου, μην πτοείσαι. Θα βγει η άκρη!!! Και όπως σου έγραψα και εγώ αλλά και ο Γιάννης, ο λυρισμός της γραφής σου είναι υπέροχος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Καλημέρα στην ωραία συγγραφική παρέα.
    Το γράψιμό σου Αλεξάνδρα είναι πολύ ιδιαίτερο και ξεχωριστό.
    Για να μην επαναλαμβάνω ό,τι είπαν και οι προηγούμενοι, οι αδερφές είναι δύο, αλλά η Ερατώ λόγω κλειστού και ήπιου χαρακτήρα, πάντα ήθελε να είναι η Θάλεια. Με το ατύχημα της δόθηκε η ευκαιρία να γίνει. Τώρα οι επόμενοι ας το ερμηνεύσουν όπως θέλουν. Μπορούμε να περάσουμε και τη Λάμψη σε επεισόδια αν θέλουμε πάντως 😂😂
    Καλή συνέχεια σε όλους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είπα να δω πόσα ακριβώς ήταν τα επεισόδια της Λάμψης, αλλά δεν το έκανα: κυκλοφορούν και κάτι εγκεφαλικά... 😂

      Διαγραφή
  14. υπεροχο δρωμενο
    υπεροχη συμμετοχη
    να εισαι καλα γλυκια μου
    φιλια πολλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Θα σταθώ στην φυσαρμόνικα που από παιδί λατρεύω και το μόνο που μπορώ να προσθέσω στο κείμενο σου όπως και στα σχόλια των φίλων σου, είναι πως μετά από καιρό σιγής γύρισες με μια εξαιρετική συμμετοχή και μπράβο σου!

    ΑΦιλάκια πάντα καρδιάς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαθήκαμε πάλι, Μαγισσούλα μου και δεν μου αρέσει καθόλου! ❤❤❤

      Διαγραφή
  16. Καλημέρα μόλις διάβασα τα σχόλια ύστερα από τον μαραθώνιο μηνυμάτων μα email . Αλεξάνδρα μου το κείμενο σου είναι αριστουργηματικό και ευφυέστατο .
    Εγώ προσωπικά πιστεύω πως μπαίνουμε σε μια άλλη εκδοχή στη εκδοχή η ίδια η Ερατω με την συνθέτη ψυχοσύνθεση των δίδυμων για να προσπεράσει την απώλεια της οποίας θεωρεί τον εαυτό της υπεύθυνο πλάθει μια καινούρια πραγματικότητα , κινείται σε μια νέα σφαίρα ψύχωσης όπου το γλυκό και το πικρό συνυπάρχουν , συμπλέουν και αφομοιώνονται , πάλη ψυχοσύνθεσης με όπλο τις αισθήσεις .
    Οι επόμενοι έχουν πολύ υλικό στα χέρια τους
    Ευχαριστώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τώρα σε διάβασα Κάτια μου και ναι είναι για μένα η μόνη εξήγηση τουλάχιστον για το δικό μου μυαλό. Πολύ σωστά, ο χαμός της μιας δίδυμης προκαλεί οπωσδήποτε στον ψυχισμό της άλλης ένα μεγάλο σοκ.
      Μπράβο για την επεξήγηση..

      Διαγραφή
  17. Δυστυχώς έχω χάσει προ πολλού τη συνέχεια και δεν μπορώ να έχω τη συνολική εικόνα αυτού του πολύ δύσκολου δρώμενου αλλά στάθηκα στη δική σου συμμετοχή όπως θα στεκόμουν σε ένα αυτοτελές κείμενο και ενθουσιάστηκα. Γράφεις υπέροχα! Έχεις το δικό σου στυλ -δύσκολο κατόρθωμα κι αυτό- Το χάρηκα πολύ, το απόλαυσα!!
    Καλό απόγευμα Αλεξάνδρα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Διάβασα προσεκτικά όλα τα σχόλια. Παρ' όλο που έφυγα από τη συγγραφική σας παρέα, σας παρακολουθώ στους δικούς μου χρόνους και διαβάζω τα πάντα!
    Δεν μπόρεσα να καταλάβω τις εκρήξεις των φίλων. Βρήκα υπέροχο το κεφάλαιο της Αλεξάνδρας. Δεν μου άφησε την εντύπωση κακογραφής και αλλαγής σημείων της υπόθεσης. Τα άφησε όλα τόσο αέρινα που είναι στη διάθεση του επόμενου να βγάλει το φίδι από την τρύπα!
    Και μην αρχίσετε τι φταίει ο επόμενος! Όταν τα περισσότερα στοιχεία ξεδιπλώθηκαν τόσο νωρίς (δύο κεφάλαια πριν) πώς θα κρατήσει ο επόμενος το ενδιαφέρον της ιστορίας; Εγώ απόλαυσα αυτό το κεφάλαιο, γιατί ήταν τόσο ψυχαναλυτικό και η ιστορία τη χρειαζόταν αυτή την παύση στην εξέλιξη και την εστίαση σε κάτι άλλο!
    Αλεξάνδρα μου με μάγεψες!
    Φεύγω όμως με θλίψη κάποια για όσα διάβασα στα σχόλια...
    Μάκη μου άρεσε πολύ η σκέψη σου ☺

    Ωραία .. Βγήκαν πάντως πολύ ωραία πράγματα ακόμα και μέσα από τις διαφωνίες :)

    Φιλιά σε όλους!
    Το έξω-τρίτο μάτι ...Αριστέα! ☺

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φεύγω όμως με θλίψη κάποια * Φεύγω με κάποια θλίψη έγραφα!

      Να πω γιατί με κάποια θλίψη, γιατί το βλέπω να παρεξηγούμαι... Γιατί για μένα ήταν πολύ απλό.
      Δεν πρέπει να βιαζόμαστε να συμπεράνουμε.
      Προσωπικά δεν ένιωσα ότι δημιουργούνται ερωτηματικά
      σχετικά με τις δύο αδερφές, υπάρχει-δεν υπάρχει. θα περίμενα να δω πώς θα εξελιχτεί ... Εγώ προσωπικά κατάλαβα ότι όσα
      γράφτηκαν εδώ έπαιζαν μέσα στο μυαλό της Ερατώς. Και ότι είναι μέσα στο μυαλό δεν είναι χειροπιαστό!

      Αυτά!

      Διαγραφή
  19. Διαβάζοντας την συνέχεια της ιστορίας Αλεξάνδρα μου εμένα μου άρεσε που εμβάθυνες στο μυαλό και στον ψυχικό κόσμο των ηρώων της..με τον δικό σου τρόπο που μπορεί να γεννάει μια αδελφή πικραμύγδαλο..και ένα κατεργάρη νοτιά...
    Καλή συνεχεια σε ότι κανεις..καλό σου ξημέρωμα..!!❤

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Υπέροχη συμμετοχή, εκπληκτική η γραφή σου που πάντα αγαπώ και ξεχωρίζω, Αλεξάνδρα μου! Σε αυτά και μόνο θα σταθώ!! Με ταξίδεψες.. όπου και με γοήτευσες, ακόμα μια φορά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Αλεξάνδρα μου χρόνια πολλα για την προχθεσινή σου γιορτή να είσαι πάντα καλά , να κανεις ότι αγαπας ..καλό σου μηνα φιλιαα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Μπορείς να γίνεις αναγνώστης στο μπλογγερ μου
    https://olympiakosgate7news.blogspot.com/

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

.

Η φωτογραφία μου
"Κι αν νικημένη η ομορφιά, ανίκητα τα μάτια, που κάποτε λοξοδρομούν και βρίσκουν μονοπάτια. Κι αν μεγαλώνω, το παιδί χτίζει γλυκιά αλήθεια και πλάθει μες στην πόλη του γαλήνης παραμύθια. Και σαν τα ερωτήματα ζητήσουν απαντήσεις, ξεχειλισμένες μαγικές μέσα μου συγκινήσεις." Άρης Άλμπης