Αυτή τη στιγμή μας καλεί να μοιραστούμε η Κατερίνα και δεν θα μπορούσα να λείψω.
Γιατί πιστεύω σε αυτές τις στιγμές, τις μικρές, όμως παραμυθένιες, που απαλύνουν τη βάρβαρη καθημερινότητά μας, ξεθολώνουν το μυαλό από τις τοξικές σκέψεις, μας κάνουν πιο ανθρώπινους.
"Κι αν νικημένη η ομορφιά, ανίκητα τα μάτια,
που κάποτε λοξοδρομούν και βρίσκουν μονοπάτια.
Κι αν μεγαλώνω, το παιδί χτίζει γλυκιά αλήθεια
και πλάθει μες στην πόλη του γαλήνης παραμύθια.
Και σαν τα ερωτήματα ζητήσουν απαντήσεις,
ξεχειλισμένες μαγικές μέσα μου συγκινήσεις."
Άρης Άλμπης