Mad about the boy!

Κι όσο μεγαλώνω, τόσο πιο mad γίνομαι!

Οικογένειες με άρωμα ζεστού καφέ

Εκείνα τα χειμωνιάτικα απογεύματα του Σαββάτου έμοιαζαν παραμυθένια!...

Η Δευτέρα είναι τόσο μακρινή και η Κυριακή ίσως να μην την αφήσει τελικά να έρθει!

Κλάψαμε με στίχους...

Μουσικές που χάραζαν στους ουρανούς νανουρίσματα για τις πληγωμένες ψυχές, στίχοι που καρτερούσαν υπομονετικά τις ανυπότακτες νότες του μυαλού για να ταξιδέψουν ως τα χείλη.

Αυτό ήταν τα Διάφανα Κρίνα. 

Μυρίζει ελπίδα!

Μπορεί να φέρνει στο προσκήνιο υποχρεώσεις, ευθύνες κι εξαντλητικά προγράμματα, όμως εμένα μ' αρέσει τόσο! 

Το φθινόπωρο μυρίζει ελπίδα!