a button on the moon: 2016

Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2016

Το βιντεάκι με τις ευχές όλων μας είναι έτοιμο! Γράψατε ευχές που συγκινούν και χαρίζουν γέλιο! Μα, πάνω απ' όλα, για μια ακόμη φορά, φτιάξαμε κάτι όλοι μαζί!
Με τις στενοχώριες μας, τα προβλήματά μας, τα τρεξίματά μας, τις χαρές μας, είμαστε εδώ και μοιραζόμαστε!

🎅 My secret Santa 🎁

Παρούσα και φέτος στη συνήθεια που έγινε λατρεία, στη μυστική και χριστουγεννιάτικη ανταλλαγή δώρων που διοργανώνει η Μαριλένα.

Ράσυ και Μολντ

Στη σκιά του γέρο-πλάτανου είχαν στήσει καβγαδάκι. Ποιος ήταν καλύτερος δάσκαλος;

Η Ράσυ, που εφάρμοζε καινοτόμες εκπαιδευτικές μεθόδους ή ο Μολντ, που μετέφερε στις νέες γενιές τη σοφία των παραδόσεων;

Κάπου-κάπου τους διέκοπτε το ποδοβολητό των μικρών. Τα κοιτούσαν τότε με συγκίνηση και τα συντρόφευαν στο παιχνίδι με το βλέμμα. Σαν αστραπή έρχονταν στο μυαλό τα παιδιά που είχαν περάσει από το σχολείο. Και ύστερα πάλι καβγαδάκι!

Σοβαρότις μηδέν! ❄(Christmas Countdown for bloggers 2016)🎄

Μικρή - μεγάλη

5 χρόνια τις χώριζαν. Μικρή διαφορά. Αυτά που ξεχείλωναν τις αποστάσεις ήταν τα επίθετα. Η μυαλωμένη, η κομψή, για τη μεγάλη. Το τρελό, το αλητάκι, για τη μικρή.

Η φύση θύμωσε

Η φύση κέντησε σύνορα. Απ’ έξω να κλείσει τους χτίστες φρακτών. Τα φύλλα του φθινόπωρου να προστατέψει από τους καταπατητές των ιδεών με τα καρφιά στις μπότες.

Όμορφη ανάρτηση, φιλάκια #5

Μπορείς να είσαι καλός άνθρωπος χωρίς να σου ζητούν εξηγήσεις και χωρίς να σου βάζουν ταμπέλες. Γιατί για όλα φταίει το πνεύμα!

❄ a button on the moon in the christmas mood 🎄 (Christmas Countdown for bloggers 2016)

Χριστούγεννα στην οθόνη! Για να φτιάξω εικόνες για το blog και τον υπολογιστή, τις διαδικτυακές μου κάρτες.

Τραγούδια αναμνήσεων - let the music play!

Τα τραγούδια παίζουν στο πικάπ, που είναι ντυμένο με τόσες όμορφες παιδικές μου αναμνήσεις, και στο κασετόφωνο, ντυμένο αυτό με τις θυελλώδεις εφηβικές μου αναμνήσεις!

Πόλεμος (και κλήρωση)

χόρτασε σπονδές
το αδηφάγο χώμα
στο πουγκί χρυσός

πείνασε ζωή

ο θαρραλέος θνητός

στην πίστη φτερά

έρχεται Μάης

πλησιάζει Δεκέμβρης

τροχός γυρίζει

Την ευχή σας, παρακαλώ!

Τι θα λέγατε αν ανταλλάσσαμε ευχές το βράδυ της παραμονής του καινούριου χρόνου; Δύσκολο; Πώς θα συντονιστούμε; Απλούστατο!

Ένα κοχύλι στο φεγγάρι!

Μελαγχολικό το Κουμπί σκεφτόταν να πάει μια βόλτα στον πλανήτη Β612. Να δει παλιούς φίλους. Κοιτούσε πέρα μακριά για να αποφασίσει ποια αστέρια θα ακολουθήσει αυτή τη φορά.

Ξαφνικά είδε ένα κοχύλι! Να έρχεται με ταχύτητα προς το φεγγάρι! Έκανε στην άκρη και περίμενε.

Άυλο χρωμόσωμα

τις αλμύρες μου

ύαλος χρωματιστή

φιλοξένησε

τις νιφάδες μου

άυλο χρωμόσωμα

δημιούργησε

Αλλόκοτα παιδιά

Σας φαίνονται αλλόκοτα αυτά τα παιδιά. Στην όψη και το στο φέρσιμο. Και τα φοβάστε.

Μέρα για τραγούδι και χορό

χαρακτικό του Τάσσου

Τέτοια μέρα η σημερινή! Για χορό και τραγούδι!

Έτσι μάθαμε. Να τραγουδάμε το θάνατο, τον πόνο και την πίκρα. Να χορεύουμε την αγάπη για την ελεύθερη ζωή."

"Νέοι καιροί ανατέλλουν

όμορφες μέρες μας μέλλουν

δίχως τυράννους και φτώχεια

δίχως σκλαβιά

Οι αντάρτες του Γράμμου χορεύουν

της νίκης κορφές σημαδεύουν

με κόκκινο χρώμα Ψυχή Βαθιά

για δίκιο, τιμή, λευτεριά

Δαντελωτά αεροπλανάκια

''Dandelion'' by Funky Monkey

Είναι στιγμές που νιώθεις τη φύση να σου παραστέκεται. Τα χρώματά της να γίνονται αδέλφια, μάνα να γίνεται το χώμα και πατέρας ο ουρανός.

Μια τέτοια στιγμή πήρε λίγο μπλε του ανέμου. Εκείνου που θροΐζει νανουρίσματα στα βουρκωμένα σύννεφα. Κι έσταξε αναμνήσεις. Του φεγγαριού.

Ξέφτια ουράνια τόξα

Έπλεξα μικρές χρωματιστές αιώρες

να κοιμίζω τις κουρασμένες μου ώρες.

Και το σύθαμπο πάντα καρτεράει

Ένα λεπτό ακόμα ζητάω από το χρόνο, όμως κι αυτός έχει κεσάτια: πίστωση τέρμα. Κι έτσι βρίσκομαι εδώ ώρες, αν και χρειάζομαι μόνο ένα λεπτό ακόμα, μια ανάσα ακόμα, βρε αδερφέ, πριν περάσω απέναντι.

Mad about the boy!

Κι όσο μεγαλώνω, τόσο πιο mad γίνομαι!

Οικογένειες με άρωμα ζεστού καφέ

Εκείνα τα χειμωνιάτικα απογεύματα του Σαββάτου έμοιαζαν παραμυθένια!...

Η Δευτέρα είναι τόσο μακρινή και η Κυριακή ίσως να μην την αφήσει τελικά να έρθει!

Κλάψαμε με στίχους...

Μουσικές που χάραζαν στους ουρανούς νανουρίσματα για τις πληγωμένες ψυχές, στίχοι που καρτερούσαν υπομονετικά τις ανυπότακτες νότες του μυαλού για να ταξιδέψουν ως τα χείλη.

Αυτό ήταν τα Διάφανα Κρίνα.

Μυρίζει ελπίδα!

Μπορεί να φέρνει στο προσκήνιο υποχρεώσεις, ευθύνες κι εξαντλητικά προγράμματα, όμως εμένα μ' αρέσει τόσο!

Το φθινόπωρο μυρίζει ελπίδα!

(♪Θαλασσινές♪) Ιστορίες του καλοκαιριού

♪♪ "Αχ ! Είναι θάλασσα η καρδιά

στα ρεύματά της σαν παιδιά παρασυρόμαστε" ♪♪

Ταξιδεύοντας με μια καρτ ποστάλ... στα μονοπάτια της Αρχαίας Ολυμπίας

Χάρη στη Μαρία και στην όμορφη ιδέα της, αυτό το καλοκαίρι κρύβει για 'μας για μια μικρή έκπληξη.

Η δική μου έφτασε τη στιγμή που τη χρειαζόμουν και την απόλαυσα!

Η μαγική στιγμή της ημέρας

Αυτή τη στιγμή μας καλεί να μοιραστούμε η Κατερίνα και δεν θα μπορούσα να λείψω.

Γιατί πιστεύω σε αυτές τις στιγμές, τις μικρές, όμως παραμυθένιες, που απαλύνουν τη βάρβαρη καθημερινότητά μας, ξεθολώνουν το μυαλό από τις τοξικές σκέψεις, μας κάνουν πιο ανθρώπινους.

Οι 12 ταξιδευτές

Θέλησε

η αγάπη να φτάσει στο φεγγάρι κι έγινε στίχος

η πίκρα μια αγκαλιά κι έγινε στίχος

το χαμόγελο να ντύσει ένα μαύρο ρούχο κι έγινε στίχος

το δάκρυ να εγκαταλείψει το παιδί κι έγινε στίχος

Χρονικό μιζέριας

Θες να με καπελώσεις; Θα σου δείξω εγώ!

Κι έλεγα: είμαστε μαθητές κι έχουμε στην κατάληψη το σχολείο στη διάθεσή μας, γιατί δεν καλούμε τους γονείς κι όλοι μαζί να διαβάσουμε Ψυρούκη και Κορνάρο για να μάθουμε την αληθινή ιστορία;

Στα θρανία του 5ου νηπιαγωγείου Χολαργού.

Με πείσμα, λοιπόν, ξεκινώ το blogaki. Και σε κάθε κλειστή πόρτα που συναντώ, φοβάμαι το πισωγύρισμα σε σκέψεις που θα με τραβήξουν μακριά και πάλι από αυτό που θέλω να είμαι.

Δείτε και θαυμάστε τι κάνατε για τον Άλλον Άνθρωπο και, τελικά, και για τη Φοίβη! (Κάποιους bloggers δεν θα τους δείτε, γιατί επέλεξαν το σιωπηλό μοίρασμα.)

Ξέρω τι κάνατε σήμερα!

Συμφωνείτε;;;

Επειδή χτες γνώρισα τη Φοίβη, λέω το παζάρι μας, εκτός από την Κοινωνική Κουζίνα, να προσφέρει κι αλλού!

Η Φοίβη είναι ξενώνας φιλοξενίας κακοποιημένων γυναικών. Οικοδέσποινα η ακούραστη Κλαίρη Δανιηλίδου.

Σε ένα σπίτι φτωχό, γεμάτο όμως έννοια για το συνάνθρωπο, οι γυναίκες προσπαθούν να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους.

Βόλτα στο νηπιαγωγείο

Για να θυμηθούμε πώς βλέπαμε τον κόσμο, όταν ήμασταν παιδιά. Πολύχρωμο, φωτεινό και γεμάτο αγάπη.

25 λέξεις

Παραμυθάκι δευτερολέπτων

Κάθε φορά που κοιτάζω ένα δώρο, βλέπω εκείνον που μου το χάρισε. Και τα αισθήματά του. Και τις στιγμές που έχουμε ζήσει μαζί. Και τι σημαίνουν για μένα. Και τα δικά μου αισθήματα.

Περνούν όλα σαν αστραπή από το μυαλό μου και φτιάχνουν ένα παραμυθάκι δευτερολέπτων. Ένα παραμυθάκι αληθινό, που στολίζει χαρούμενα την καθημερινότητά μου και μου δίνει δύναμη! Ναι, αυτά τα... μπιχλιμπίδια, τα άχρηστα και περιττά για πολλούς, δεν ξεκουράζουν μόνο τα μάτια, αλλά και την ψυχή.

Χάδι χωρίς ταυτότητα

"Chase your dreams" by D-e-v-i

Καλωσόρισες, δωράκι μου!

Παζάρι αλληλεγγύης (blogaki)

Η ζωή είναι κάπου εκεί έξω...

Μέσα κι έξω απ΄ την οθόνη επιλέγουμε πού θα πάμε, τι θα κάνουμε...

Φωτορεπορτάζ

Ανάσταση 2016

Μπορεί το βράδυ της Ανάστασης το τραπέζι του σαλονιού να ήταν έτσι, όπως το βλέπετε στη φωτογραφία, μέχρι λίγες ώρες πριν όμως, εκτελούσε χρέη πάγκου εργασίας! Γιατί με είχε πιάσει δημιουργικός οίστρος.

Κορδέλες και σπάγκοι, πινέλα και χρώματα, κόλες και ψαλίδια, χαρτιά και, φυσικά, κουμπιά, όλα πρώτη θέση στο σαλόνι. Μάλλον... δεύτερη, γιατί την πρώτη θέση είχε καταλάβει ο πηλός, η νέα μου λατρεία!