 |
| Μοναστηράκι 1954, Robert Mccabe |
Στη μεταπολεμική Αθήνα, μια γιαγιά είχε απομείνει με το μικρό αρχοντικό της. Σύζυγος και αδέλφια, παιδιά και εγγόνια, πότιζαν με το αίμα τους στρατόπεδα και ξερονήσια, σοκάκια και βουνά. Κάποιοι γνωστοί από την παλιά καλή εποχή την άφηναν να καθαρίζει τα σπίτια τους, κι ας είχε ταυτιστεί το όνομά της με τους συμμορίτες.
 |
| Πανεπιστημίου 1951, Νικόλαος Τομπάζης |
Μάζευε τα ορφανά κορίτσια από τους δρόμους, τα κανάκευε, τα τάϊζε, τα συμβούλευε. Λίγο πριν ποτίσει με τους καημούς της τη γη, εμπιστεύτηκε εκείνον τον παπά που της υποσχέθηκε να φροντίζει τα κορίτσια κι έγραψε το αρχοντικό της στην εκκλησία, κι ας είχε αφορίσει ολόκληρη την οικογένειά της.
 |
| Μοναστηράκι 1985, Alexandre Berger |
Στην Αθήνα του '80 δώδεκα ορφανά κορίτσια έμεναν στο μισογκρεμισμένο αρχοντικό που παρέμενε στην ιδιοκτησία της εκκλησίας. Παπάδες, πολιτικοί και κυρίες της φιλανθρωπίες έκριναν, κατέκριναν και βίαζαν ψυχή τε και σώματι τα κορίτσια χωρίς να διαθέσουνε ούτε μία δραχμή για να επισκευάσουν το αρχοντικό, κι ας έπαιρναν τεράστια κονδύλια για την αξιοπρεπήν διαβίωσιν των άπορων κορασίδων. Χωρίς ποτέ να προσφέρουν ένα πιάτο ποιοτικό φαγητό στα παιδιά, κι ας μάζευαν μικρές περιουσίες από τις δωρεές των συμπονετικών ανθρώπων.
 |
| Όθωνος και Φιλελλήνων 1983 |
Το μόνο που τους απασχολούσε ήταν πως τα ορφανά έφθειραν πολύ γρήγορα τα παπούτσια τους. Τους μείωναν το φαγητό, τους απαγόρευαν τη συμμετοχή στις σχολικές εκδρομές, τους κλείδωναν από το απόγευμα στα δωμάτια τους, μα εκείνα συνέχιζαν να χαλάνε τα παπούτσια τους, να είναι αχάριστα κι ας τα είχαν σαν βασιλοπούλες.
Ένας Σωτήρης, που είχε μετονομαστεί σε Πρίγκιπας των Σερρών λόγω της προσεγμένης πάντα εμφάνισής του, που η μεταπολίτευση είχε διακόψει τη λαμπρή καριέρα του ως μυστικός της χωροφυλακής, προσφέρθηκε να λύσει το μυστήριο, γιατί πολύ του είχαν λείψει οι παρακολουθήσεις. Με αντάλλαγμα να παντρευτεί ένα από τα ορφανά, γιατί πολύ του είχε λείψει μια συντροφιά από τότε που το κόμμα τον είχε αναγκάσει να έρθει στην Αθήνα και να πολιτευτεί.
 |
| Ντίσκο Jacky O δεκαετία '80 |
Το ένστικτό του τού έλεγε πως τα κορίτσια γύρευαν διασκεδάσεις και αγαπητικούς κι έτσι πήρε σβάρνα τις ντισκοτέκ για να τις πιάσει επ' αυτοφώρω. Γιατί πολύ αγαπούσαν την αμαρτωλή ζωή τα έφηβα κορίτσια, κι ας είχαν σωστή καθοδήγηση, και ο πρίγκιπας των Σερρών ήταν αποφασισμένος να σώσει τουλάχιστον ένα με το γάμο.
Οι δώδεκα ορφανές βασιλοπούλες, όσο κι αν τιμωρούνταν, δεν θα αποκάλυπταν ποτέ το μυστικό τους. Κι ο Πρίγκιπας των Σερρών που μπαινόβγαινε γαμπρός με δώρα καθόλου δεν τις δελέαζε. Είχαν δώσει όρκο η μία στην άλλη και καθεμιά στον εαυτό της πως θα μείνουν ενωμένες. προσηλωμένες στο στόχο τους.
Τον στόχο που είχαν ανακαλύψει ένα βράδυ στον παλιό μπουφέ του αρχοντικού, σ' ένα πολυκαιρισμένο τετράδιο συνταγών.
Η γιαγιά είχε αφήσει ένα γράμμα στα κορίτσια της. Τους εξηγούσε πως οι γυναίκες αξίζουν το ίδιο με τους άντρες, πως επιβάλλεται να επιλέγουν τον τρόπο που θα ζήσουν, πως πρέπει να διεκδικούν για εκείνες και για κάθε αδύναμο την ελευθερία.
 |
| Γυναίκες καταγγείλτε τους βισμούς! |
Η αναζήτηση της ελευθερίας τις έφερε στην Κίνηση για την απελευθέρωση των γυναικών, την πρώτη αυτόνομη φεμινιστική συλλογικότητα. Τα βράδια, όταν η διευθύντρια πήγαινε να συναντήσει κρυφά τον εραστή της και ο φύλακας αποκοιμιόταν μεθυσμένος, οι δώδεκα ορφανές βασιλοπούλες έβγαιναν στον κόσμο και συζητούσαν για την αντισύλληψη, για το οικογενειακό δίκαιο, για την ισότητα, για το βιασμό. Μάθαιναν τα νέα από τις πορείες και τις συνελεύσεις και τις δράσεις φεμινιστικών οργανώσεων άλλων χωρών, έκαναν άπειρες αφισοκολλήσεις!
 |
| Από τη συλλογή της Αγγέλικας Ψαρρά |
Ένιωθαν συνέχεια πως έχουν πυρετό! Από τις πληροφορίες, από τον κοινό αγώνα με φοιτήτριες, νοικοκυρές, εργάτριες, από τη συνειδητοποίηση της προσωπικότητάς τους και την κατάκτηση μικρών ελευθεριών.
Κάποιος Αντώνης, που είχε μετονομαστεί σε Πρίγκιπα λόγω της αριστοκρατικής καταγωγής του, πολύ υποστήριζε τις γυναίκες, γιατί είχε σπουδάσει στο Παρίσι και είχε απομακρυνθεί από τη συντηρητική οικογένειά του.
Οι δώδεκα βασιλοπούλες τον απέφευγαν, γιατί πολύ τις κούραζε μιλώντας τους συνέχεια για την ανάγκη σύνδεσης με το ταξικό ζήτημα. Το ήξεραν πολύ καλά εκείνες αυτό το ζήτημα, ορφανές, κακοποιημένες και πεινασμένες ξεποδαριάζονταν κι έτρεχαν από γειτονιά σε γειτονιά.
 |
| Barbarella δεκαετία '80 |
Εκείνο το βράδυ είχαν αφισοκόλληση έξω από τη ντισκοτέκ Barbarella όπου παραμόνευε και ο Πρίγκιπας των Σερρών. Στην αρχή οι δώδεκα βασιλοπούλες φοβήθηκαν, οι δύο πρίγκιπες άρχισαν να διαπληκτίζονται. Στη συνέχεια όμως, καθώς τα κορίτσια αποκτούσαν πίστη στον εαυτό τους και αγκαλιασμένες θυμόντουσαν τα λόγια της γιαγιάς, οι άντρες συμφωνούσαν πως έπρεπε να σώσουν τα κορίτσια, κανόνιζαν ποια θα παντρευτεί ποιος και έδιναν τα χέρια.
Τα κορίτσια γέλασαν δυνατά. Το μυαλό τους είχε καιρό φτερουγίσει μακριά από τα τερτίπια των σωτήρων, η καρδιά τους λαχταρούσε γυναικείες αγκαλιές ενδυνάμωσης και συντρόφους συνταξιδιώτες στη διεκδίκηση.
-Μα δεν θα σας μαρτυρήσω!
-Μα θα φύγετε από το ορφανοτροφείο!
-Όλες θα γλιτώσετε!
-Όλες θα σας σώσουμε!
 |
| Γυναίκα χωρίς άντρα - ψάρι χωρίς ποδήλατο! |
Είχαν φτάσει ως εδώ με τρύπια παπούτσια και πόνους στο στομάχι από το λιγοστό και βρώμικο φαγητό. Θα συνέχιζαν ξυπόλητες και νηστικές. Οι δώδεκα βασιλοπούλες πιάστηκαν χέρι-χέρι και πήραν ξανά τον δρόμο προς την ελευθερία. Θα έσωζε η μία την άλλη και καθεμιά τον εαυτό της.
Ήταν η δεύτερη συμμετοχή μου στο μαγιάτικο δρώμενο, που παραμένει ανοιχτό όλο το Μάη για τις παραμυθένιες εμπνεύσεις μας (κυρίως τις εμπνεύσεις της Πίπης!)
Έχουν γράψει μέχρι τώρα:
-Η βασιλοπούλα που επέλεξε τη σιωπή - Ένα κουμπί στο φεγγάρι
-Η Χιονάτη, οι εφτά νάνοι, και κάποιοι ακόμη - Οξεία γλωσσοπάθεια
-Η Κοκκινοσκουφίτσα και ο κακός γέρο-Λύκος - Οξεία γλωσσοπάθεια
-Τα... καινούρια ρούχα του βασιλιά - Σμαραγδένια
-Η Σταχτοπούτα, που λεγότανε Λουίζα - Οξεία γλωσσοπάθεια
📍Κάντε κλικ στα link των φωτογραφιών για να δείτε περισσότερες φωτογραφίες της παλιάς Αθήνας (σε ένα από αυτά θα συναντήσετε και μια γειτόνισσα!).
📍Κάντε κλικ στους παρακάτω συνδέσμους για να μάθετε περισσότερα
