a button on the moon: 2015

Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2015

Θα το μεθύσουμε το φεγγάρι;;;

Καθαρίστε και στολίστε, μαγειρέψτε κάτι ώστε να μυρίσει ωραία όλο το σπίτι, βάλτε τα επίσημά σας και το καλό σας χαμόγελο και υποδεχτείτε τον καινούριο χρόνο σα να είστε σίγουρες και σίγουροι πως θα είναι ο καλύτερος!

Να τον καλοπιάσουμε, μπας και φιλοτιμηθεί, μπας και συγκινηθεί και έρθει με καλή διάθεση...

Ο John Lennon κι εγώ σας ευχόμαστε happy christmas

Με αυτό το βίντεο (που το έφτιαξα πριν 2 χρόνια) θα ήθελα να σας ευχηθώ.

Κι αυτό θα ήθελα να μπορούσα να δείξω στους ανθρώπους που δεν είναι πια στη ζωή (μου) και μου λείπουν πολύ, για να τους πω ότι έτσι συνεχίζω...

Αυτό το βίντεο είμαι εγώ!

Η χορεύτρια των Χριστουγέννων

Περίμενε υπομονετικά. Μέχρι τα φώτα του δέντρου να συναντήσουν το φως του φεγγαριού. Και τότε γλίστρησε σα γάτα! Κυλίστηκε για λίγο στο χαλί. Χουζούρεψε στη χρυσόσκονη που είχε σκορπίσει στο δωμάτιο. Ύστερα σκαρφάλωσε στο παράθυρο. Κρυφοκοίταξε. Ο αγαπημένος της ήταν εκεί! Απέναντι, στο μπαλκόνι, όπως κάθε βράδυ.

Θα χόρευε μόνο για εκείνον! Το χιονάνθρωπο που αναβόσβηνε σαν να ‘λεγε: «Σ’ α-γα-πώ, σ’ α-γα-πω, σ’ α-γα-πώ».

Το ταξίδι ενός φλυτζανιού σε μια Μικρή χριστουγεννιάτικη ιστορία ή Ιστορίες της νύχτας

by Patty Meglio

Τρία γράμματα...

Αυτός ο τίτλος εμένα με παραπέμπει σε αυτό!!! Αν ο δικός σας πήγε σε τρία γράμματα που έγραψα, καλά έκανε, γιατί περί αυτού πρόκειται.

Μετά το μαραθώνιο των βραβείων, ξεκινάει καινούριος, των γραμμάτων!

Να κάνουμε ζωή τις λέξεις

Οι λέξεις χάσκουν μπροστά μου. Κατάκοπες απ' την απραξία. Κατακόκκινες από το αίμα. Κάτωχρες από τις αναλύσεις.

Ξεκινάει μαραθώνιος!

Είναι πλέον θεσμός. Κάθε φορά που απουσιάζω για καιρό, παίρνω βραβεία! Είναι που σας λείπω και ψάχνετε τρόπο να με κάνετε να επιστρέψω; Ή μήπως επιβραβεύετε την απουσία μου;;;

Κάντε μου αναπάντητη αν μεταναστευτικό ρεύμα κινηθεί προς το φεγγάρι!

by Ebineyland

Τώρα που όλοι υποχρεώνονται, από θεούς και δαίμονες, εχθρούς και φίλους, συνείδηση και συμφέρον, να κάνουν κάτι κοινό που δεν θέλουν, ίσως, για να με εκθέσουν, με αφήσουν να κάνω κάτι που θέλω...

Εκτός ή εντός κλίματος;

by DestinyBlue

Ξεφτέρι δε με λες...

PLANεψέ με Bαρμπαγιώργο

by Party

Είναι πραγματικά οδυνηρό να παρακολουθώ τις αμόρφωτες, συχνά κι αγράμματες, στρατιές βουλευτών, παραγόντων και αναλυτών, όλους αυτούς τους γονατισμένους μπαρμπαγιώργους που το μοναδικό τους προσόν είναι η εξειδίκευση της ακοής τους στον ήχο της δεκάρας, να αυτοβαφτίζονται γνώστες της πραγματικότητας και οι περισσότεροι να τους ακούν και να τους πιστεύουν.

Τα πολύχρωμα ερωτήματα πολύχρωμες απαντήσεις παίρνουν

Οι πιο πολλοί πιστεύουν πως όλοι οι άλλοι δεν έχουν τίποτα σημαντικό να πουν, αλλά πως έχουν κάτι να ωφεληθούν κάνοντας παρέα με όλους.

Εγώ πιστεύω πως όλοι οι άλλοι έχουν κάτι σημαντικό να πουν, μα πως δεν έχω τίποτα να ωφεληθώ κάνοντας παρέα με όλους.

Μια ιστορία από την πόλη μου

Όλοι τον ξέραμε από παιδιά. Τον Άλκη τον τρελό. Καθάριζε την παραλία απ' τα σκουπίδια.

Πολύ πριν δώσει το πρόσταγμα ο Σκάι.

Το καλοκαίρι ο ουρανός διανυκτερεύει

"Summer night" by Slava Posudevsky

Ανάληψη ευθύνης για τις ρυτίδες

by Duy Huynh

Δεν μπορώ να ρίξω το φταίξιμο στο χρόνο και να ξεμπερδέψω. Πιστεύω ή, καλύτερα, έχω να ανάγκη να πιστεύω πως οι ώρες, καθώς ακούραστα σκάβουν στα πρόσωπά μας ρυάκια, έχουν συνενόχους. Που με πλήρη γνώση των πράξεών τους μετατρέπουν τα ρυάκια άλλοτε σε επικίνδυνους χειμάρρους κι άλλοτε σε μικρές, ζωοδότρες οάσεις.

Να χαζέψω από τη χαρά! Γίνεται;;;

by Robin Puchee

Σε περίπτωση που ισχύει το ότι μέσα από τις δυσκολίες ωριμάζουμε και γινόμαστε περισσότερο σοφοί, εν γνώσει των συνεπειών του σύμπαντος, δηλώνω, ρητά και κατηγορηματικά, πως δεν αντέχει η ύπαρξή μου άλλη σοφία. Νιώθω τα αποθέματα που έχω μαζέψει επαρκή για να συνεχίσω το βίο μου κι επιπλέον είμαι ολιγαρκής, δεν φιλοδοξώ να γίνω ο νέος Αϊνστάιν.

Λαλάτε τη λευτεριά

"Η σφαγή" - Φωκίωνας Δημητριάδης

Έχω διασχίσει την Αθήνα με δαγκωμένα χείλη, με διαπερνούσε ρίγος καθώς σηκώναν τα πανό και, δίπλα, αστυνομικοί στέκονταν με τα χέρια στο γκλομπ, έχω δει εργάτες να ζητάνε υποστήριξη και να συλλαμβάνονται.

Πλύστρα τ' ουρανού

by Skybase

Θα σας μιλήσω για ανθρώπους που παραπατούν αριστερά μεθυσμένοι από 'κεινο το γλυκόπιοτο και πανάκριβο όνειρο που λέγεται ζωή. Για ανθρώπους που κλαίνε όταν νικούν και νιώθουν λεύτεροι μες στις φυλακές. Για ανθρώπους που τους βρίσκει η νύχτα σ' ένα μπαρ που λέγεται Το λάθος.

Ποτέ πια

Μια παλιά ιδέα παρακινήθηκε από μια καινούρια και βγήκε από το συρτάρι! Μια Πριγκίπισσα σκούντησε μια Woman κι έτσι οι Ιστορίες της νύχτας θα διαδραματίζονται Σ' ένα μπαρ που λέγεται Το λάθος.

Μια γυναίκα του φθινόπωρου θυμάται

πηγή

Ανατρέχω πάντα σε αναμνήσεις. Παλιές, πρόσφατες κι ανύπαρκτες! Ανύπαρκτες ακόμα, γιατί φαντάζομαι πώς θα τις φτιάξω! Και μέχρι να τις ζήσω, δημιουργώ.

Ρε μη μου πια τους κύκλους τάραττε

τσιτατοχάφτη τρισκατάρατε! ♪♪♪

♪♪♪

Κάτω απ’ τον ήλιο τον καυτό, ντροπή για το γονιό της

στο χώμα κύκλους έγραφε με τ’ άσπρο νυχτικό της

τα πόδια χτύπαγε στη γη, τα χέρια στον αιθέρα

μ’ ένα μαντήλι ξόρκιζε πνεύματα στον αέρα.

♪♪♪

Όμορφη ανάρτηση, φιλάκια #2

###

Χριστός ανέστη! Θα ακούγεται αυτές τις μέρες συνέχεια, όμως ποιος θα τολμήσει να πει ψευδώς;;;

Πίσω από την υποχρέωση και τη συννεφιά

Ένα λουλούδι φέρνει την Άνοιξη και κάνει επανάσταση! (Life images #14)

Όμορφη ανάρτηση, φιλάκια #1

Ίσως έχετε προσέξει πώς πληθαίνουν οι αναρτήσεις με το # στον τίτλο τους. Θα το παραδεχτώ, με έχει φάει η ζήλεια! Και, να, πρωταπριλιάτικα, που εγκαινιάζω το δικό μου #! Προς στιγμήν, μπήκα στον πειρασμό να γράψω #72, ποιος θα το καταλάβαινε; Εκτός κι αν με μαρτυρούσε η Αριστέα...

Ήθελα να πω...

Καμιά φορά απομακρυνόμαστε από αυτό που θέλουμε, ενώ βρισκόμαστε πολύ κοντά, γιατί... τόσο πολύ το λαχταταράμε, που δεν έχουμε υπομονή να περιμένουμε να ωριμάσει, όσο το ονειρευόμαστε, τόσο το εξιδανικεύουμε, όσο ζούμε, τόσο άλλα πράγματα μας τραβούν την προσοχή.

Η ζωή κι εμείς

by Leah Dorion

κυκλικά κι αντικριστά
τα μάτια βυθισμένα σ' άλλα μάτια
τα χέρια πιασμένα μ' άλλα χέρια

Σελιδοδείκτες για το φως

Και μιλώ για το φως εσωτερικής χρήσης! Που φωτίζει το μυαλό και την ψυχή, όταν παραδίνονται, όταν πολιορκούνται από το εξωτερικό ή το εσωτερικό σκοτάδι.

Για ένα φως σαν κι αυτό των life images (#13) της Μαρίας.

Σσσ! Είναι μυστικό, διαδώστε το!

Καλοί μου bloggers! Έχω ένα ανοιξιάτικο μυστικό για εσάς που χρειάζεται την άμεση κοινοποίηση σας!!!

Να πώς έγινα ένα μονοπάτι...

Μια ώρα σαν όλες. Περπάτησα στην πόλη, ακολουθώντας τη συνηθισμένη διαδρομή. Αναγκάζοντας το βλέμμα μου να σταθεί στις μικρές και στις κρυμμένες ομορφιές, που το τσιμέντο δεν κατάφερε να καταβροχθίσει. Μα, αυτή τη φορά... φύτρωσε στο δρόμο μου ένα μονοπάτι! Ένα μαγικό μονοπάτι! Απόδειξη τρανή η φωτογραφία.