Σάββατο 30 Μαρτίου 2019

Άφεση χρέους




Το πρωινό τη βρήκε μπρούμυτα στο κρεβάτι, όπως την είχε αφήσει εκείνος το βράδυ. Κι ακόμα δεν είχε τη δύναμη να κουνηθεί, όμως ο ήλιος τής εκαιγε την πλάτη. Και αυτός ο πόνος, ο πόνος από το κάψιμο, ήταν πάντα αφόρητος. Κι ας είχε την αίσθηση πως είχς γεννηθεί με αυτόν, δεν τον είχε συνηθίσει.
Σηκώθηκε γρήγορα, "ξέχνα τον πόνο"διέταξε τον εαυτό της και άφησε ένα δάκρυ να δροσίσει το πρόσωπο. Μια στάλα μόνο δροσιάς.
Πόσο ήθελε να πιει ένα ποτήρι κρύο γάλα! Έφτιαξε καφέ, "είσαι νωχελική, να πίνεις κάθε πρωί έναν καφέ", της είχε πει εκείνος, "δεν είσαι παιδάκι για να πίνεις γάλα" και μια ακόμη μικρή της επιθυμία καιγόταν, έπεφτε στάχτη στο πάτωμα να πατά καθένας σε μαλακωσιά.
Κρύφτηκε από τον ήλιο στην αγαπημένη γωνιά, στο πλάι του ψυγείου, έγειρε το κεφάλι δίπλα από το μαγνητάκι - καραβάκι κι έπεσε αυτό κι έσπασε. Και, καθώς έσκυψε να μαζέψει τα κομμάτια, δεν τις είδε. Μιας ολόκληρης ζωής στάχτες...

"Να ντυθεί Μίκυ η κουκλίτσα μου; Αποκλείεται! Μίνι θα ντυθείς, είσαι κοριτσάκι, δεν είσαι αγοράκι", της είχε πει εκείνος και καιγόταν το μέσα της...
"Με σορτσάκι κυκλοφορείς ολόκληρη γυναίκα; Σκεπάσου! Δεν είσαι καμιά του δρόμου, είσαι από οικογένεια εσύ!" της είχε πει εκείνος και την πονούσε το κάψιμο...
"Ντρέπεσαι για το σώμα σου ολόκληρη γυναίκα; Βάλε ξώπλατο να σε χαρούμε! Είσαι θεά, δεν είσαι κανά μπάζο" της είχε πει εκείνος και μαζεύονταν βουνό οι στάχτες...

Ένα βουνό από καμένες μικρές επιθυμίες είχε εξαφανιστεί και τη θέση τους είχε πάρει μια μάζα από λάσπη. Τι είχε συμβεί; Αυτή η στάλα δάκρυ κάθε πρωί είχε, φαίνεται, κάνει τη δουλειά της... Δεν ήξερε αν έπρεπε να χαρεί ή να στενοχωρηθεί... "Είσαι γυναίκα, το συναίσθημα δεν σε αφήνει να κρίνεις σωστά, δεν είσαι άντρας να σκέφτεσαι ψύχραιμα" της είχε πει εκείνος...
Εκείνοι είχαν πάντα την εξουσία να αποφασίζουν τι είναι και τι δεν είναι εκείνη. Εκείνη είχε το δικαίωμα να εξουσιάζει μόνο τον πόνο. Μα, αν μπορούσε να εξουσιάζει τον πόνο, τον αφόρητο πόνο, γιατί δεν ήταν ικανή να αποφασίζει για τον εαυτό της; 
Ένα βουνό από στάχτες, ενοχές και υποχρεώσεις είχε γίνει λάσπη... Σαν τη λάσπη με την οποία έφτιαχνε μικρή καραβάκια. "Έχεις το χάρισμα, μικρή μου,  να ομορφαίνεις τον κόσμο με τη λάσπη. Πόσα μπορείς να κάνεις μ' αυτό το χάρισμα!" της είχε πει εκείνος.
Χωρίς ντροπή βούτηξε στη λάσπη να ξαναπλάσει τον εαυτό της. Εκείνο το χρέος που της είχαν κληρονομήσει, υπακοής στην εξουσία, αποφάσισε να σταματήσει να το πληρώνει.

"Όταν ο δανειστής συμφωνήσει με τον οφειλέτη την άφεση του χρέους, ή με σύμβαση μαζί του αναγνωρίσει ότι δεν υπάρχει το χρέος, επέρχεται απόσβεση της ενοχής": διάταξη του άρθρου 454 του Αστικού Κώδικα περί "άφεσης του χρέους".



Ήταν η συμμετοχή στο (αγαπημένο) Παίζοντας με τις λέξεις, που η Μαρία διοργανώνει ακούραστα.
***
Μεταφορικά ή κυριολεκτικά, οφείλουμε στον εαυτό μας μια επανεξέταση του χρέους...



47 σχόλια:

  1. Ήταν μια ιδιαίτερη συμμετοχή αυτή, Γούμαν! Μου άρεσε, παρ'όλο που δεν την ψήφισα. Και, κάπου στο βάθος, ίσως και να το ψυλλιάστηκα ότι κρυβόσουν εσύ πίσω από τη συμμετοχή. Μάλλον, όμως, η τελευταία παράγραφος με μπέρδεψε και τελικά δε σε αναγνώρισα.
    Πονηρούλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αλλά, κοίταξε σύμπτωση: και εσύ και εγώ αφήσαμε μια κενή γραμμή πριν γράψουμε την τελευταία παράγραφο, μα τόση ομοιότητα πια; (χι!χι!)

      Διαγραφή
    2. Χαίρομαι που κατάφερα να σε μπερδέψω! 😊
      Ναι, στο κλείσιμο συναντήθηκαν τα μεγάλα πνεύματά μας! 😂
      Φιλιά! 😍

      Διαγραφή
  2. Μήπως με την ανοχή μας και όχι με την ενοχή μας, δεχόμαστε τον υποβιβασμό;
    Ποιος δίνει άφεση στη ψυχή μας και ποιος είναι ο υπεύθυνος για τον εαυτό μας;
    Όταν ο πόνος, δεν μας "ξυπνά", τι άραγε θα μπορούσε να μας ξυπνήσει;
    Μόνο μια συγνώμη πρώτα στον εαυτό μας, μπορεί να καθαρίσει τις στάχτες!
    Είναι η πρώτη συμμετοχή που διάβασα γιατί έτσι απολαμβάνω και έχω χρόνο να προβληματιστώ με την ηρεμία μου!
    Πολλά ερωτήματα άφησε η συμμετοχή σου, γι αυτό και μου άρεσε!
    Πολλά πολλά και τα ΑΦιλάκια μου! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η ενοχή καθηλώνει και κάνει την ανοχή να μοιάζει με ηθική υποχρέωση.
      Επειδή είμαστε κοινωνικά όντα, το κοινωνικό σύνολο είναι υπεύθυνο για τον καθένα και καθένας μας δρα σε αλληλεπίδραση με το κοινωνικό περιβάλλον.
      Μια συγγνώμη, ναι. Με εξηγήσεις όμως, μη γίνουν παρεξηγήσεις!!!
      Φιλιά κι από μένα (προβληματισμένα 😉)!

      Διαγραφή
  3. Πολύ δυνατή συμμετοχή.
    Αυτά συμβαίνουν κάθε μέρα σε ολους μας.
    Το ζήτημα είναι πώς τα αντιμετωπίζουμε .Καλή συνέχεια .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κάποιοι έχουν τη δύναμη να τα παλέψουν, κάποιοι τα δέχονται αδιαμαρτύρητα και ξεσπάνε στους συνανθρώπους τους!

      Διαγραφή
  4. Υπέροχη η συμμετοχή σου, Αλεξάνδρα μου. Πάντα τόσο όμορφες εμπνεύσεις εύχομαι. Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αλεξάνδρα, το κοινωνικό προφίλ και ο ρεαλισμός στο γραπτό σου ξεχωρίζουν. Τα μηνύματα και οι αποδέκτες όλοι εμείς ολόγυρα μέσα στους κοινωνικούς μας ρόλους, βουτηγμένοι στον ορισμό τους.
    Δίνεις ανάγλυφα το πακέτο εκείνο της πίεσης και της φόρμας από τα "πάνω" που δέχεται ένας άνθρωπος και συγκεκριμένα εδώ, μια γυναίκα.
    Η Επανεκκίνησή της στη ζωή και στη σκέψη, θετικό μήνυμα δράσης και χειραφέτησης. Αυτό είναι το μεγάλο σου μήνυμα.
    Την καλησπέρα μου Αλεξάνδρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι ρόλοι έχουν καταπιεί τόσες ζωές, Γιάννη μου... Καλό μήνα εύχομαι!

      Διαγραφή
  6. Η επιβολή, η ανεκτικότητα και η ελευθερία.
    Η μεν επιβολή μπορεί να φοράει ακόμα και τη μάσκα ενός χαμόγελου.
    Η δε ανεκτικότητα μπορεί να είναι ένα ποτήρι, μικρό ή μεγάλο και να γεμίζει με καθημερινά δάκρυα, κρυφά ή φανερά.
    Κι έρχεται η στιγμή που το ποτήρι ξεχειλίζει.
    Θέτεις, Αλεξάνδρα, το μεγάλο ζήτημα της ελευθερίας τού ανθρώπου μέσα στις συμπληγάδες της συνύπαρξης με το σύντροφο (ή το στενό φίλο, το γονέα, ίσως και κάποιους άλλους).
    Η δε επίκληση του άρθρου 454 ευφυέστατο εύρημα για την περιγραφή τής απελευθέρωσης!
    Ένα πικρό, πλην ωραίο κείμενο, βγαλμένο μέσα από την κοινωνική πραγματικότητα. Και είναι τόσο πολλές, μα τόσο πολλές οι περιπτώσεις στις οποίες ισχύει…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Της ελευθερίας της γυναίκας συγκεκριμένα, Άρη μου. Που με χαμόγελο της κάνουν όλοι υποδείξεις, με χαμόγελο εκείνη πρέπει να τις ακούει...
      Μια πικρή ιατορία αιώνων...
      Καλημέρα!

      Διαγραφή
  7. Λυπάμαι που έχασα την ευκαιρία να επιλέξω μια τόσο ωραία ιστορία, αλλά δεν είχα τον απαιτούμενο χρόνο, μα ούτε το κουράγιο για διάβασμα όταν έτρεχε το πρότζεκτ.
    Τη διάβασα όμως τώρα και τη βρήκα εκπληκτική.
    Της έβαλα αυτή τη μουσική υπόκρουση:
    https://youtu.be/PQDK6x1i8jY
    Μη με ρωτήσεις το γιατί, δεν ξέρω.
    Κονγκράτς Γούμαν και καλό Σαββατοκύριακο!
    💕💕💕💕

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αλεξάντρα μου θαυμάζω τον τρόπο που κατάφερες να εντάξεις τις λέξεις που σου δόθηκαν μέσα σ' ένα τόσο καλογραμμένο κείμενο με το οποίο διατυπώνεις τους κοινωνικούς σου προβληματισμούς.

    Το θέμα που θίγεις είναι τεράστιο και έχουν γραφτεί τόμοι ολόκληροι για την διάκριση της έννοιας του χρέους σε αναγκαστικό και σε ηθικό. Όπως υπάρχει στο Δίκαιο ο γενικός κανόνας δικαίου που στη συνέχεια εξατομικεύεται έτσι και στην περίπτωση του Χρέους που αναφέρεις οι ατομικές περιπτώσεις είναι πάμπολλες.
    Οτιδήποτε έχει να κάνει με τον αυτοπροσδιορισμό μας είναι καθαρά προσωπική μας υπόθεση. Δεν αφορά σε κανέναν άλλον και κυρίως δεν επιδέχεται κανενός είδους χρέη παρά μόνον το χρέος στον αυτοσεβασμό μας.
    Συγχαρητήρια για τη συμμετοχή σου. Τσίγκλισε με όλους τους τρόπους την σκέψη μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι είναι, Μαρία μου. Τόμοι για το θέμα και δάκρυα... Αλλά τα βασικά, τα αυτονόητα, η σκέψη μας δεν τα έχει κατακτήσει ακόμα...
      Καλό Σαββατοκύριακο!

      Διαγραφή
  9. Πάντα εξαιρετικές οι συμμετοχές σου, θίγουν κάτι διαφορετικό κάθε φορά! Κι αυτό τις κάνει απόλυτα εξαιρετικές και τους δίνει μια αλλιώτικη αύρα.

    Ο επίλογος εξαιρετική (!) πινελιά καθώς κι η δύναμη, να σταματήσουμε να πληρώνουμε ένα χρέος, που δεν θα έπρεπε να υπάρχει.
    Σε φιλώ πολύ πολύ γλυκά Αλεξάνδρα μου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να 'σαι καλά, Μαρίνα μου! Καλό Σαββατοκύριακο εύχομαι. 😚

      Διαγραφή
  10. Πολύ ωραία συμμετοχή και θίγεις ένα θέμα δυνατό που μας αφορά. Χρέος έχουμε απέναντι σε μας τους ίδιους Πόσο καλό θα ήταν να το συνειδητοποιήσουμε!
    Προβληματίζεις και συναρπάζεις με τη γραφή σου
    Συγχαρητήρια λοιπόν
    Καλό μήνα γι αύριο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θέλουμε ακόμα πολύ για να συνειδητοποιήσουμε...
      Καλό Σ/Κ εύχομαι, Άννα μου!

      Διαγραφή
  11. Πολύ δυσκολο μου φανηκε στην αρχή το νοημα της ιστοριας σου Αλεξανδρα μου αλλα διαβαζοντας την συνεχεια..είδα πως ηθελες να μας δωσεις να καταλαβουμε την επανασταση της ηρωίδας σου..περί κοινωνικού χρεους.. καποια στιγμή πρεπει να σταματαμε να πληρωνουμε .. της βγαζω το καπελο.!!!
    Η συμμετοχη σου ηταν απο εκεινες που μου άρεσαν και για αυτο την προτίμησα..
    να περνας ομορφα οτι και να κανεις.. φιλακιαααα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χάρηκα που σου άρεσε, Ρούλα μου! 😍 Φιλιά πολλά κι από μένα.

      Διαγραφή
  12. Θαυμάσια συμμετοχή, δεν είδα πολλές άλλες μα η δική σου ήταν υπέροχη.Πρωινό διάβασμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Το λάτρεψα! Και για το θέμα του, αλλά και για τον τρόπο που επέλεξες να παρουσίασες τη χρόνια καταπίεση που έχει υποστεί ανά τους αιώνες το φύλο μας!

    "Εκείνοι είχαν πάντα την εξουσία να αποφασίζουν τι είναι και τι δεν είναι εκείνη. Εκείνη είχε το δικαίωμα να εξουσιάζει μόνο τον πόνο." Ήθελα να ουρλιάξω μαςζί με την ηρωίδα σου, να της απαλύνω τον πόνο. Αλλά ευτυχώς που τη λάσπη της την έκαμε ζυμάρι και αποφάσισε να πλάσει ξανά τη ζωή της! Και μόνο αυτό μου πήρε το 3αρι μου χωρίς διασταγμό!
    Εύγε κοριτσάρα μου!!
    Από τις καλύτερες συμμετοχές σου έβερ ( μετά από κάτι λίμνες που κάνουν τικιτάκα ☺☺☺)
    ΣΛ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. και χρόνια και ανά τους αιώνες...πφ..Μες στην υπερβολή με βρίσκω!!! ☺

      Διαγραφή
    2. Χι, χι! Ωραίες οι εποχές που ήσουν μες στην υπερβολή και όχι μες τα... θανατερά!!!!
      Αιώνες καταπίεσης, Αριστάκι μου κι ακόμα παλεύουμε...
      😍 Πολλά φιλιά!

      Διαγραφή
  14. Έχει αυτό το γοητευτικό "γαμώτο" της γραφής σου, τον υποδόριο σαρκασμό σου και έναν ευφυέστατο επίλογο! Συγχαρητήρια Αλεξάνδρα μου!
    Και καλό μήνα εύχομαι!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Πόσα και πόσα συναισθήματα τα βαφτίζουμε άθελα μας με άλλο όνομα!
    Πόσες πτυχές της ζωής μας είναι μπερδεμένες μεταξύ χρέους και εξαναγκασμού. Υπέροχα δοσμένο το κείμενο σου! Τα συγχαρητήρια μου!
    Και τα φιλιά μου επίσης!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό: χρέος και εξαναγκασμός, μεγάααλη συζήτηση!
      Φιλιά κι από μένα, Μαίρη μου!

      Διαγραφή
    2. Αυτό: χρέος και εξαναγκασμός, μεγάααλη συζήτηση!
      Φιλιά κι από μένα, Μαίρη μου!

      Διαγραφή
  16. Στερεότυπα, καταπίεση, ενοχές... Και σε όλα αυτά η ατομική μας ευθύνη στο πώς και πόσο θα επιτρέψουμε να μας επηρεάζουν. Πολύ μ' άρεσε και το κλείσιμό σου. Πανέξυπνη σκέψη! Ήσουν υπέροχη και μπράβο σου, Αλεξάνδρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και πάνω από όλα η κοινωνική ευθύνη: όλοι και όλες μαζί θα φέρουμε την αλλαγή.
      Να είσαι καλά, Αναστασία μου. 😚

      Διαγραφή
  17. Τα ψυχικά χρέη πολλά και πρέπει κάποτε να τα αφήνουμε να παίρνουμε μία άφεση χρέους για να μην τρελαθούμε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχεις δίκιο, Νατάσσα! Ποιος μπορεί να αντξει τόσα... χρέη;
      Καλό Σαββατοκύριακο!

      Διαγραφή
  18. Συναισθηματική νοημοσύνη :)
    ωραία συμμετοχή να σαι καλά !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Συγχαρητήρια Αλεξάνδρα μου για την εξαιρετική σου συμμετοχή!
    Είναι από τα κείμενα που θα ήθελα να είχα γράψει...που εύχομαι να μπορούσα να γράψω δηλαδή...
    Σε ευχαριστώ πολύ για όλα!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να 'σαι καλά, Μαρία μου! Για το παιχνίδι, για την φιλοξενία, για τα όμορφα λόγια! 😍

      Διαγραφή
  20. Ανατριαχιαστικά αληθινό, και σχεδόν απτό το βάρος των γονεϊκών προσδοκιών. Τα γράφεις πολύ ωραία, και πολύ αληθινά. Μπράβο!
    Άλκηστη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Πολύ δυνατή η ιστορία σου, εξαιρετική η συμμετοχή σου Αλεξάνδρα μου . Η εκπληκτική ικανότητά σου, να εντάσσεις τις λέξεις του παιχνιδιού σε ιστορίες με κοινωνική ευαισθησία και εκωφαντικές αλήθειες που μας προβληματίζουν και μας συγκλονίζουν, είναι ένα σπάνιο χάρισμα που διαθέτεις.Συγχαρητήρια !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ για το γενναιόδωρο σχόλιό σου, Κλαυδία μου!

      Διαγραφή
  22. Αληθινό, πολύ αληθινό! Τόσο, που στην πρώτη ανάγνωση πονάς, αναρωτιέσαι γιατί συμβαίνουν όλα αυτά, θυμώνεις... για να περάσεις μετά σε πιο ανθρώπινη βάση και σιγά σιγά να μπεις στα παπούτσια της ηρωίδας σου!... Κι εκεί είναι που σου έρχεται να της χαϊδέψεις τα μαλλιά και να της απλώσεις το χέρι, να δώσεις άφεση στην ανοχή της, να τη στηρίξεις την ώρα που βουτά στη λάσπη για να ξαναπλάσει τον εαυτό της!...
    Μπράβο σου Αλεξάνδρα μου, συγχαρητήρια!! Πόσο λίγοι είναι οι βαθμοί για τέτοια κείμενα...
    Σ' ευχαριστώ γι' αυτό που διάβασα και σε φιλώ γλυκά!
    Μαρίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

.

Η φωτογραφία μου
"Κι αν νικημένη η ομορφιά, ανίκητα τα μάτια, που κάποτε λοξοδρομούν και βρίσκουν μονοπάτια. Κι αν μεγαλώνω, το παιδί χτίζει γλυκιά αλήθεια και πλάθει μες στην πόλη του γαλήνης παραμύθια. Και σαν τα ερωτήματα ζητήσουν απαντήσεις, ξεχειλισμένες μαγικές μέσα μου συγκινήσεις." Άρης Άλμπης